รักที่แสนเกลียด

‘อีวอนน์ออร์ติซหนีงานแต่ง！’ งานแต่งแห่งศตวรรษตามที่สื่อได้ประโคมข่าวไว้ แต่ตอนนี้มันอาจกลายเป็นเรื่องตลก！

ออทั่มน์ ไมเยอร์ส กำลังส่องกระจกอยู่ เท้าของเธอทั้งสองกำลังเหยียบย่ำอยู่บนชุดแต่งงานที่วางราบอยู่กับพื้นอย่างโกรธเคือง ‘ทำไม’ ทำไมถึงต้องเป็นฉันที่มาแก้ปัญหาที่อีวอนน์ก่อเอาไว้ด้วย！

“เอาเลย！ ฉันมีให้เธอเหยียบอีกเพียบ ถ้าเธอไม่หมดแรงไปเสียก่อนน่ะนะ” เวนดี้ ไมเยอร์ส แม่ของออทั่มน์มองเธออย่างไม่แยแส

เมื่อได้ยินดังนั้น ออทั่มน์อยู่นิ่งเงียบ และถอนหายใจเฮือกใหญ่ ใจของเธอราวกับถูกฉีกไปเป็นเสี่ยง ๆ “โรงพยาบาลมาทวงค่ารักษาของคุณย่าแล้ว ถ้าอยากจะให้หนูแต่งงานกับ ชาร์ลส์ เทย์เลอร์ แทนอีวอนน์ล่ะก็ รีบโอนเงินมาซะ！”

เวนดี้ฉีกยิ้มแจ่มใสพลางหยิบโทรศัพท์มือถือแล้วกดโทรออก “ดิลอน ช่วยจัดการเรื่องโรงพยาบาลให้ฉันทีสิ”

หลังจากวางสาย เวนดี้ก็เข้าไปดูออทั่มน์ เวนดี้รู้สึกหงุดหงิดเมื่อเห็นเธออยู่ในชุดแต่งงานที่ดูธรรมดาเกินไป เธอขมวดคิ้วและเดินตรงเข้าไปหาออทั่มน์พร้อมกับกรรไกรในมือ

เธอยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ พลางยกกรรไกรไปยังออทั่มน์ “อย่ามองฉันอย่างนั้น！” “เธอจะมาโทษฉันไม่ได้หรอกนะ ถึงแม้เธอจะออกมาจะท้องของฉันก็เถอะ เวลาที่ฉันมองหน้าเธอทีไร ก็ทำให้ฉันอดนึกถึงพ่อที่ไร้ความสามารถของเธอไม่ได้ โลกนี้มันโหดร้าย มีแต่คนที่นึกถึงแต่ตัวเองเท่านั้นจึงจะอยู่รอดได้”

หลังจากพูดจบ กรรไกรของเวนดี้ก็ไปโดนที่แขนเสื้อของออทั่มน์ ทำให้เกิดเป็นรูขนาดใหญ่

เธอหันไปตะโกนด่าพนักงานข้างนอก “มัวทำอะไรกันอยู่น่ะ ไม่เห็นชุดของเธอขาดเหรอ？ หาใหม่ให้เธอสิ！” “อีวอนน์ ลูกสาวเราไม่เหมือนคนธรรมดาทั่วไปหรอกนะ เธอต้องได้ชุดแต่งงานที่ดีที่สุด”

ออทั่มน์สูดจมูก นับว่านี่เป็นครั้งแรกที่เวนดี้ยอมรับว่าเธอเป็นลูกสาวอีกคนหนึ่ง แต่เธอก็รู้สึกหดหู่ใจในทันทีราวกับโดนน้ำเย็นราดหัว เมื่อเวนดี้บอกว่าอีวอนน์เป็นลูกสาวสุดที่รักของเธอ และเธอเป็นเพียงตัวแทนเท่านั้น！

ออทั่มน์กัดริมฝีปากของเธอ และแสยะยิ้มพูด“พ่อของฉันเป็นผู้ชายไร้ความสามารถจริง ไม่งั้นคงไม่คว้าผู้หญิงสำส่อนอย่างคุณมาเป็นภรรยา ฉันจะคอยดูว่าจะมีผู้หญิงคนอื่นมายั่วยวนคุณลุงออร์ติซเหมือนที่คุณเคยทำหรือเปล่า！”

“หุบปาก！ เธอกล้าดียังไง” เวนดี้สบถออกมาด้วยความโกรธ เธอยกมือขึ้นและกำลังจะตบหน้าออทั่มน์ แต่เมื่อเห็นใบหน้าที่สวยงามบวกกับการแต่งหน้าอย่างไร้ที่ตินั้น ทำให้เธอยั้งมือเอาไว้ได้ “เอาล่ะ ฉันจะไม่ต่อปากต่อคำกับเธอในวันนี้หรอก เพราะฉะนั้นเธอช่วยทำตัวดี ๆ แล้วไปเข้าพิธีแต่งงานกับชาร์ลส์ซะ！” “แล้วจำเอาไว้ด้วยว่าอย่าทำให้ตระกูลออร์ดิซและอีวอนน์ขายหน้าล่ะ” เวนดี้สั่งอย่างเคร่งขรึม

ออทั่มน์ยิ้มมุมปากด้วยท่าทีเย็นชา

ชาร์ลส์ ？ ชายที่หลายใจ ยุ่งกับผู้หญิงไปนับไม่ถ้วน จนทำให้ทุกคนในสังคมรู้หมดนั้นเหรอ คนอย่างเขาทั้งรวยล้นฟ้า ทั้งมีอำนาจ มีแต่ผู้หญิงคอยเสนอตัว เขาสามารถเลือกใครสักคนก็ได้มาแต่งงาน แล้วทำไมถึงต้องเป็นผู้หญิงอย่างอีวอนน์ด้วยนะ！ ออทั่มน์รู้สึกแปลกใจ

“ยังไงก็ต้องให้งานแต่งนี้จบลงด้วยดี ถึงแม้ชาร์ลส์จะไม่ใช่ผู้ขายที่เธอเลือกเอง แต่ว่าเขาก็ถือว่าเป็นผู้ชายที่มีฐานะมีหน้ามีตาทางสังคม แม่ต้องขอโทษเธอด้วย แต่เชื่อเถอะจากนี้ไปเธอจะร่ำรวยและมีเกียรติอยู่ไม่น้อย ถือซะว่าเป็นการตอบแทนจากแม่ที่ช่วยในเรื่องนี้แล้วกันนะออทั่มน์”

เมื่อได้ยินคำพูดของแม่ดังนั้น ความรู้สึกทั้งหมดที่ออทัมน์เก็บเอาไว้เป็นเวลานานก็เอ่อล้นออกมาในรูปแบบของน้ำตา น้ำตาของเธอรื่นอยู่โดยรอบของดวงตา แต่แล้วก็ควบคุมไม่ได้ น้ำตาไหลลงมาอย่างไม่หยุด ผู้หญิงที่โหดเหี้ยมถึงขนาดทอดทิ้งลูกในไส้ตัวเองได้เป็นอะไรไปซะล่ะ！เธอคิดกับตัวเอง

ออทั่มน์จับชุดแต่งไว้ในมืออย่างแน่น แต่แล้วก็ไม่มีทางเลือกอื่น ดวงตาเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง “ตกลง ฉันจะแต่งงานกับเขา！ ฉันสัญญาว่าฉันจะแต่งงานกับชาร์ลส์ในนามของอีวอนน์ แต่... จากนี้ไปความเป็นแม่ลูกของเราขาดกัน คุณไม่มีสิทธิ์เข้ามายุ่งในชีวิตของฉันอีก นอกจากนี้ ถ้าคุณย่าของฉันเป็นอะไรไปแม้แต่นิดล่ะก็ ฉันจะไม่ปล่อยคุณแน่！”

“ตราบใดที่เธอยอมแต่งงานกับชาร์ลส์ ฉันจะทำทุกอย่างที่เธอต้องการ”

นี่คงเป็นครั้งแรกที่เวนดี้ให้ความอาทรกับออทั่มน์มากขนาดนี้ คราวนี้เธอยอมทุกอย่างเพื่อแลกกับการขายออทั่มน์ให้กับชาร์ลส์ เมื่ออีกหลายปีต่อจากนี้ หากออทั่มน์นึกย้อนกลับมาคิดถึงเรื่องเหล่านี้ ก็ได้แต่อุทานว่าช่างไม่แน่นอนจริง ๆ เดิมทีที่เธอคิดว่าการแต่งงานนี้จะทำให้ชีวิตเธอพังล้มเหลว แต่ในที่สุด มันกลับกลายเป็นที่พึ่งที่แข็งแกร่งที่สุดให้เธอ ที่คอยดูแลปกป้องเธอไว้เสมอ เธอไม่เคยคาดหวังว่าสิ่งเหล่านั้นจะเกิดขึ้นกับเธอ แต่มันก็เกิดขึ้นแล้วจริง ๆ

“งานแต่งงานกำลังจะเริ่มขึ้น เร็วเข้าเจ้าสาว！”