บ่วงพิศวาสทาสอสูร

เมื่อบทเพลง Greatest love of all อันไพเราะจบลง เสียงปรบมือภายในห้องอาหารชั้นที่ห้าสิบของโรงแรมหรู ฟิฟท์ อะเวนิว แกรนด์ โฮเต็ลซึ่งตั้งอยู่ใจกลางย่านธุรกิจบนถนน ฟิฟท์ อะเวนิว แห่งมหานครนิวยอร์คก็ดังกึกก้อง

พริซซิลล่ามองตามนักร้องสาวร่างเล็กบอบบางในชุดราตรียาวปักเลื่อมสีขาวเจิดจรัสที่เดินลงจากเวทีด้วยความชื่นชมก่อนหันกลับมายังอีวานซึ่งนั่งข้าง ๆ และตรงข้ามคือคิลเลียนที่วันนี้ควงคู่มากับ เลทิเธีย คู่หมั้นสาวแสนสวย

“นักร้องผู้หญิงคนนั้นคงเป็นชาวเอเชีย เธอสวยมากเลยนะคะ”

พริซซิลล่าหันมาบอกทุกคนซึ่งอีวานวาดวงแขนโอบไหล่หญิงสาวก่อนพูด

“ถ้าผมเห็นด้วย คุณจะหึงหรือเปล่าที่รัก?”

“คุณมีสิทธิ์พยักหน้าค่ะ แต่ห้ามแสดงความเห็น โอเคมั้ยคะ อีวาน”

หญิงสาวทำเสียงเข้มซึ่งทำให้ทุกคนหัวเราะพร้อมกันก่อนที่คิลเลียนจะหันไปทางคู่หมั้นของเขาบ้าง

“ผมอยากให้คุณหึงผมแบบนี้บ้างจัง”

“อะไรกัน! นี่นายกำลังจะแต่งงานกับเธออยู่แล้วนะ คงไม่ต้องมาหึงหวงกันอย่างคู่รักที่เพิ่งคบกันหรอกน่า”

อีวานกระเซ้าเพื่อนของเขาซึ่งอยู่ในชุดสูทหล่อเหลากว่าปกติ คิลเลียนแทบไม่แตะชุดพวกนี้เพราะคุ้นชินกับการแต่งกายอย่างทหาร ทว่าหลังจากคบกับ เลทิเธีย อาเวอร์ตัน สาวสวยผมบลอนด์ลูกสาวนักธุรกิจบริษัทเรือเดินสมุทร เขาก็ค่อย ๆ ปรับเปลี่ยนตัวเอง จากที่เคยเป็นคนเลือดร้อนมุทะลุก็กลับกลายเป็นคนใจเย็นและมีเหตุผลมากขึ้นซึ่งก็รวมถึงการแต่งตัวอย่างหนุ่มสังคมอีกด้วย

ทั้งสองหมั้นหมายกันมาเกือบสองปีเพราะฝ่ายหญิงให้เหตุผลว่าอยากเรียนต่อด้านธุรกิจทำให้การแต่งงานต้องเลื่อนออกไปจนในที่สุดผู้ใหญ่ของทั้งสองฝ่ายก็เห็นว่าไม่ควรปล่อยเวลาให้ช้านานไปกว่านี้อีก

“ก็เพราะเดือนหน้าเราจะแต่งงานกันแล้วยังไงล่ะครับ ผมเลยอยากให้เราต่างมีความรู้สึกเหมือนคู่รักที่เพิ่งคบกัน”

“แหม...ช่างเป็นว่าที่เจ้าบ่าวที่น่ารักจริง ๆ ค่ะ คิลเลียนกับคุณเลทิเธียเป็นคู่ที่เหมาะสมกันมากจริง ๆ ค่ะ”