ราคีหวามรัก

‘อะไรนะคะ’

‘แค่คืนนี้และไม่ผูกมัด’

พลอยดาวรู้ว่าความหมายของคำนั้นดี แต่ไม่คิดว่าเขาจะชวนง่ายๆ หรือเพราะเขาทำให้มันเป็นเรื่องง่ายๆ เธอจึงตัดสินใจได้แทบจะในทันที

ตอนนี้กวิวัชร์รู้สึกกลายร่างเป็นสัตว์กินเนื้อที่อยากกินเจ้ากระต่ายน้อยขึ้นมาแล้วสิ

......

โทรศัพท์มือถือเครื่องบางเฉียบส่งเสียงอยู่นานแต่เจ้าของมือถือยังจดจ่ออยู่หน้าจอโน้ตบุ๊ค ซ้ำยังใส่หูฟังทำให้ไม่ได้ยินเสียง จนกระทั่งบิดาเดินเข้ามาแตะไหล่ลูกสาวเบาๆ ทำให้หญิงสาวรู้สึกตัว

“มือถือดังนะลูก”

“อุ้ย ขอบคุณค่ะพ่อ”

พลอยดาวยิ้มให้พ่อแล้วรีบถอดหูฟังออก หยิบมือถือขึ้นมาดู แล้วเงยหน้าขึ้นยิ้มให้พ่อ “ยัยมุกโทรมาค่ะพ่อ พ่ออยากคุยกับน้องไหมคะ”

“ถ้ามุกอยากคุยกับพ่อคงโทรหาพ่อเองแหละ” พ่อยื่นมือไปลูบผมเบาๆ แล้วเดินออกมาจากห้องหนังสือที่ลูกสาวยึดเป็นห้องทำงาน

หญิงสาวเห็นพ่อหันหลังเดินออกไปแล้วจึงกดรับสายของ ‘พราวมุก’ น้องสาวฝาแฝดของเธอเอง

“ว่าไงยัยมุก”

“รับสายช้ามาก ถ้ามุกเป็นอะไรไปจะทำยังไง”

“ถ้าด่วนขนาดนั้น มุกก็โทรหาพ่อสิ”

“ไม่เอา! พ่อไม่ชอบหน้ามุก”

“จะเป็นไปได้ไง หน้ามุกกับหน้าพลอยเหมือนกันเป๊ะ ขนาดไปทำงานแทนมุกคนที่บริษัทยังไม่รู้เลย” พลอยดาวหัวเราะเสียงใสแล้วมองไปทางประตูอีกครั้งให้มั่นใจว่าพ่อไม่อยู่บริเวณนี้แล้วจริงๆ

“งั้นมาช่วยมุกอีกครั้งนะ”

“อีกแล้วเหรอ” พลอยดาวทำหน้ามุ่ยแล้วใช้ปลายนิ้วดันแว่นตาขึ้นอย่างเคยชิน

“น่านะ พี่สาวคนดีของพราวมุก” ปลายสายออดอ้อน

“พี่สาวอะไรกัน เกิดก่อนแค่สิบนาทีเอง”

“มุกมาทำงานที่นี่ยังไม่ครบสามเดือน มุกไม่อยากเสียประวัติ อีกอย่าง วันเสาร์ทำงานครึ่งวัน พลอยแค่มาตอกบัตรแทนมุก นั่งสวยๆ หน้าคอมพ์ก็พอ มุกทำทุกอย่างไว้เรียบร้อยแล้ว”

ก็เพราะแบบนี้ไง พลอยดาวถึงได้แอบไปทำงานแทนพราวมุก

“แล้วทำไมคราวนี้หยุดงานล่ะ” ครั้งก่อนที่เธอเข้าบริษัทแทนพราวมุกก็เพราะน้องติดงานอื่น พราวมุกเป็นคนแอคทีฟ มีกิจกรรมให้ทำมากมายนับไม่หวาดไม่ไหว เธอยังแปลกใจที่พราวมุกตัดสินใจไปทำงานประจำในบริษัทแห่งหนึ่ง