ข้ามกาลบันดาลรัก

ณ ห้องสมุดเก่าแก่แห่งหนึ่งไร้ซึ่งผู้คน จันทร์วาดนั่งคู้ตัวเงียบ ๆ อยู่มุมหนึ่งกำลังใจจดใจจ่อกับหนังสือนิยายในมือ สาวน้อยอ่านด้วยอาการใจจดใจจ่อแทบจะไม่ขยับตัวเลยด้วยซ้ำ

ในมือของเธอเป็นหนังสือนิยายสีน้ำตาลเล่มเก่าหนาราวห้าร้อยหน้า กระดาษกรอบและเก่าจนต้องระมัดระวังเมื่อต้องพลิกกระดาษไปสู่หน้าใหม่ด้วยกลัวว่ามันจะขาดติดมือ

ตัวหนังสือหลายบรรทัดเลือนรางตามกาลเวลา แต่เนื้อหานิยายเล่มนี้ก็สนุกจนวางไม่ลง

เธออ่านมาถึงหนึ่งในสามของเล่มแล้ว แน่นอนว่าเรื่องนี้เป็นนิยายผู้ใหญ่ เนื้อหาส่วนใหญ่ก็มุ่งเน้นไปยังเรื่องบนเตียง โดยมีคุณหลวงอัครเดชเป็นพระเอกที่มักจะกินตับกับเมียหลายคนในทุกคืน

พระเอกอย่างเขาต้องยืนพื้นที่หน้าคมจมูกโด่ง ใคร ๆ ก็อยากได้เป็นผัว เขาเป็นผู้ชายรูปร่างสูงใหญ่มัดกล้ามเป็นมัด ผิวสีแทนแข็งแกร่งผู้แต่งบรรยายว่าเขายังมีส่วนแห่งความเป็นชายที่ใหญ่กว่าปลาชะโดตัวขนาดเขื่อง

จันทร์วาดไม่เคยเห็นปลาชะโดเธออยากรู้ว่ามันจะใหญ่แค่ไหนถึงขนาดต้องเสิร์ชกูเกิลดูและพูดขำ ๆ คนเดียวด้วยคำพูดลามกขบขัน

“ให้ตายเถอะ ใหญ่จริง ๆ ด้วย แต่ใหญ่ขนาดนี้หอยไม่ฉีกก่อนเหรอวะ โอ้ ทั้งใหญ่ทั้งแข็งแรง อิอิ อยากลองถูกปลาชะโดมุดรูสักครั้งจะเป็นยังไงนะ”

ในบทนี้ผู้เขียนกำลังบรรยายฉากที่รักบนเตียงของเขาได้แซ่บถึงใจจนเธอไม่สามารถวางหนังสือเล่มนี้ลงได้ หลังจากเมื่อวานถูกเพื่อนรักของเธอที่เป็นเป็นกระเทยร่างใหญ่ และยังเป็นบรรณารักษ์ประจำห้องสมุดแห่งนี้ลากมาทำงานเป็นเพื่อนเพราะคู่หูอีกคนลาป่วย

จันทร์วาดไม่มีอะไรทำ เป็นสาวโสดที่ก่อนหน้านี้ทำงานจนถูกแฟนนอกใจเพราะต้องดิ้นรนด้วยตัวเองมาตั้งแต่เด็ก ทั้งเลี้ยงแม่ที่วัน ๆ เอาแต่กินเหล้าและต้องหาเงินเรียนหนังสือด้วยตัวเองมาตั้งแต่เด็ก

อาชีพหลักของเธอหลังเลิกเรียนก็คือการเป็นเด็กเชียร์เบียร์ ล่าสุดจันทร์วาดเพิ่งได้เงินก้อนมาเพราะถูกอาเสี่ยลวนลามแต่เธอไม่ยอมจึงถูกตบหน้าทั้งด่าและดูถูก โชคดีที่กล้องของที่ร้านจับได้ทั้งภาพและเสียงเธอจึงแจ้งความฟ้องร้อง

ผู้ชายคนนั้นดันเป็นนักการเมืองมีชื่อเสียง กลัวเมียยิ่งกว่าแม่เพื่อให้เรื่องจบจันทร์วาดจึงรับเงินมาห้าแสนเป็นสินน้ำใจ เธออาศัยอยู่กับเพื่อนเกย์คนหนึ่งในคอนโดของเขาซึ่งจันทร์วาดช่วยจ่ายค่าห้องในราคาแสนถูกต่อเดือน

ตอนนี้จันทร์วาดเพิ่งเรียนจบ เธอกำลังหางานทำแต่เพราะสภาพเศรษฐกิจแบบนี้จึงยากที่จะมีบริษัทไหนรับ จันทร์วาดจึงยังทำงานเป็นเด็กเชียร์เบียร์ต่อไป

หลายวันมานี้เธอไม่ได้ไปทำงานเพราะเบื่อแม่ของเธอที่ตามระรานขอเงินไม่หยุด

พ่อกับแม่ของจันทร์วาดแยกทางกันเมื่อหลายปีก่อนเพราะแม่ของจันทร์วาดติดการพนันและยังติดเหล้า

คนที่เลี้ยงดูจันทร์วาดมาตั้งแต่เด็กก็คือยายที่ตายไปแล้วเมื่อหลายปีก่อน หลังยายตายจันทร์วาดมาอยู่กับแม่อย่างอดทนได้ปีหนึ่งเธอก็ย้ายออกเพราะทนพฤติกรรมของแม่ไม่ไหว

แม่ที่เอาแต่กินเหล้าและเล่นการพนันจนเป็นหนี้ไปทั่ว ที่วัน ๆ จ้องแต่จะหาอาเสี่ยให้จันทร์วาดเพื่อตัวเองจะได้ดูดเลือดจากลูก

จันทร์วาดรู้จักกับเดือนมาตั้งแต่เด็กแล้วจึงหอบเสื้อผ้ามาอยู่กับเพื่อนคนนี้

เดือนถือโค้กกระป๋องเย็นเฉียบมาให้เธอพร้อมกับถามเบา ๆ

“หิวหรือเปล่า ไม่ขยับมาหลายชั่วโมงแล้วนะมันสนุกขนาดนั้นเลยเหรอ”

“เออสิมึงก็รู้ว่ากูชอบอ่านแนวย้อนยุคโบราณแบบนี้ เล่มนี้แม่งของดี มึงอย่ามากวนกู กูไม่ว่างแล้วกำลังแซ่บ อยากเจอคุณหลวงแบบนี้ในชีวิตจริงมั่งจัง คงฟินไม่น้อย”

เดือนหัวเราะเสียงค่อนข้างดัง เธอเปิดอ่านหนังสือเล่มนี้ไปได้ไม่กี่หน้าก็ต้องวางแล้วเพราะเหม็นกลิ่นเก่าจนเวียนหัว เมื่อเพื่อนรักมาอยู่เป็นเพื่อนเธอจึงรีบเอาให้จันทร์วาดอ่านเพราะรู้รสนิยมของเพื่อนดี

“คุณหลวงไม่มีน้ำยา ทำขนาดนั้นยังไม่มีใครท้อง”

“ที่ไม่ท้องอาจจะมีเบื้องหลัง ตอนนี้กำลังมันเลยอ่ะ พวกเมีย ๆ นี่ก็แย่งกันน่าดู น้ำเน่าแต่สนุกอ่ะ”

“เออก็ว่างั้นแหละ รู้ว่ามึงชอบแนวนี้ไงเลยเก็บเอาไว้ให้”

“กูชอบจริง ๆ อยากมีคุณหลวงเป็นของตัวเอง”

“เมียเยอะจะตาย มึงรับได้เหรอ”

จันทร์วาดพูดขึ้นด้วยความมั่นใจ

“ถ้าเจอกู กูก็จะจัดการเขี่ยพวกนางทิ้งซะ ให้คุณหลวงเป็นของกูคนเดียว”

“ร้าย ฮ่า ฮ่า ฮ่า”

จันทร์วาดทำน้ำเสียงและหน้าตามั่นใจใส่เพื่อน

“เออกูมันร้าย ไม่งั้นไม่อยู่มาจนถึงป่านนี้หรอก”

“มึงต้องปิดห้องสมุดแล้วสี่โมงครึ่งแล้วมึง กลับกันเหอะไปหาเหล้าแดกกัน”

“กูยังสนุกอยู่เลยอ่ะ อยากอ่านต่อ”

“อ่านตั้งนานไมอ่านช้าจังวะ”

“ก็มัวแต่ถนอมกระดาษอยู่เนี่ยกลัวจะทำของมึงเสียหาย ขาดขึ้นมาเสียดายแย่ เดือนกูเอาไปอ่านต่อที่คอนโดได้ป่าววะ”

เล่มนี้ยังไม่ได้ทำเลขสารบัญหนังสือ เพราะเดือนเพิ่งไปค้นเจอในห้องเก็บหนังสือเก่าหากหายไปก็แย่ แต่อีกประการหนึ่งก็คือไม่มีใครรู้เพราะมันไม่เคยปรากฎในระบบมาก่อน เดือนจึงพยักหน้า

“ได้ เดี๋ยวใส่กระเป๋าเป้กูออกไปแล้วกัน อ่านจบแล้วค่อยเอามาคืน”

“เย้ เพื่อนรักต้องแบบนี้สิ”

เดือนเก็บหนังสือใส่กระเป๋าเป้ใบใหญ่ของตัวเอง แล้วเดินไปปิดไฟปิดแอร์ก่อนที่ทั้งสองคนจะออกจากห้องสมุดเดินตรงไปที่ป้ายรถเมล์ที่อยู่ด้านหน้าหอสมุดแห่งนี้

“ไปไหนกันดี”

จันทร์วาดรีบเสนอ

“ร้านส้มตำแล้วกันอยากกินเบียร์กับไส้อ่อนย่างอ่ะ ไม่กินแป้ง ไปกินเนื้อ กูกำลังลดความอ้วน”

“เออลดความอ้วนเสือกจะแดกเบียร์”

“ก็กินนิดหน่อยไง ไม่อ้วน กูต้องกินโปรตีนเยอะ ๆ จะได้ปั้นกล้ามได้”

“ได้ งั้นไปร้านข้างคอนโดพวกเราไม่ได้ไปนานแล้วนี่”

จันทร์วาดรีบพยักหน้า

“ดี กูอยากแวะนานแล้ว แก้กลุ้มที่หางานไม่ได้ด้วย”

เดือนหัวเราะ

“มึงแก้มากี่รอบแล้วไม่เบื่อหรือไง หาเหตุผลอื่นหน่อย”

ความจริงจันทร์วาดก็ไม่ได้ซีเรียสนัก เธอยังมีเงินก้อนและยังมีงานเชียร์เบียร์ที่ทำมานานจนลูกค้าติดตรึม

“พูดมาก รถเมล์มาแล้วเร็วเข้า”

คนทั้งสองรีบวิ่งขึ้นรถเมล์เมื่อประตูเปิด โชคดีที่รถเมล์คันนี้ว่างจึงมีที่นั่งให้เลือกเหลือเฟือ

หลังลงจากรถเมล์แล้ว เดือนกับจันทร์วาดก็เดินไปเก็บของที่คอนโด จากนั้นก็เปลี่ยนเสื้อผ้าในชุดเสื้อยืดกางเกงขาสั้นมากินส้มตำที่ร้านเล็ก ๆ ข้างคอนโด

คงเพราะมาเร็วไปร้านยังไม่เปิดพวกเขาจึงต้องนั่งรอ เพราะสนิทกับป้าเจ้าของร้านก็เลยขอเบียร์มากินรอ