[YAOI] ยาใจสายลับ

นึ่งถึงสองชั่วโมง หรือถ้าคุยงานก็อาจจะนานกว่

หร่ แต่ยังกลับไม่ได้ หม่อมพ

าย เดินสับเปลี่ยนกันเข้ามาในร้าน ส่วนใหญ่คุ้นหน้า

่ก็ใก

่ไร้กาแฟตรงหน้าเรื่อยๆจนได้เวลาฟ้าสี

่ได

ันเป็นลูกค้าประจำนะคะ พอด

คร ทำไ

มส่วนผิวขาววัยกลางคน เตี้ยกว่าผม น่าจะสูงราว 160 กว่าเซนต

่วยค

ขาวได้ทันเวลา น้องพนักงานก็รับเงินไปคีย์เข้าระบบกดต๊อกแต๊กๆที่เครื่องตามปกติ ดีที่ต

ุณ

อระคนตกใจ ปากก็อ้าค้าง นี่ผมไม่

ุณวอน ผ

ไม่ลืมที่จะส่งยิ้มสุภาพแบบคุณชายผู้ดีส่งให้ แต่อีกฝ่ายก็ยังทำสีหน้า

วอนค

ว่าคุณยา.

กดหน้าลงเล็กน้อยเป็นเชิงยอมรั

ั่นเล่นให้ยามจับผมโยนออกมานอกตึก ไม่แคร์สายตาคนซะขนาดนั้น ในขณ

่กลับ แต่ผมเสียใจนะครับ ที่เลขาข

่ร้านกาแฟของเพื่อน นี่มันก็เป็นวันที่น่าหงุดหงิดเกินพอแล้ว ถ้าให้เลขาจรัญที่บังเอิ

ล่นใหญ่เมื่อกี้ ขอถอนคำพูดแล้วกันนะ เพร

ฮือ

ษจริงๆค่ะ ดิฉันไม่ได

จ้าของกระเป๋าถือสีดำที่มือขวาถือแก้วกระดาษสีขาวที่หน้าร้าน ดีที่หน้าร้านเป็

ุณยากลับไป ท่าน

งอะไรห

ยังไง ก็ตานั่นโทรมาปากเสียใส

ถาม ไม่รู้ว่าเรียนจบมาทำง

รับช่อดอกกุหลาบ ท่านก็จะสั่งให้ดิฉันนำไปท

ิ

วรีบกลับคอนโดดีกว่า เดี๋ยวร้านยัยแก้วก

ทำตามที่พี่จรัญสั่ง" ผมทำหน้าตา

ถึงจะไม่ได้ทิ้งด้วยตัวเองก็ตาม แต่มันก็ส่งผลกระทบกับชื่อเสียงภายในที่ท

ย สงสัยคนจะเอาไปลือ ว่าผู้พิพากษาผู้

มเป็นคนส่งไปหรือครับ ถ

ักหรอก ถามไปงั้นๆเอง เพราะสงสัยตานั่นจะไ

ะคะ วันนั้นดิฉันมาทำงานสาย รถวินมอเตอร์ไซค์ที่นั่งมา ขับผ่านถนนใหญ่เข้ามาที่โรงจอดรถ ระหว่างทางดิฉันเห็นผู้หญิงคนหนึ่ง ผิวข

ขาวหรือ ผู

บ ที่มีผู้หญิ

ะอึกสะอื้นอีกรอบ ค

รัญมีผู้หญิงเข้าหาตลอดอยู่แล้วค่ะ

ประหลาดใจกับความชินชานี้ พอจะรู้แล้วว่าทำงานกับตานั่นได

อย่างว่าไงคะ ที่โบราณบ

อีกฝ่ายด้วยสายตาเหมือนลูกแกะน้อ

ณยาค่ะ ถึงดอกกุหลาบสีม่วงนั่นจะส่ง

ะภูมิอกภูมิใจกับหน้าที่องครักษ์ที่สถาปนาตัวเองเหลือเก

แต่ผู้หญิงปริศนาคนนั้น เลือกที

จะทำ

่ม แต่ตอนนี้ดันมีจิ๊กซอว์ใหม่ ว่าที่ศั

จเรื่องคนส่งดอกไม้ เ

ม้เป็นใคร ดอกไม้นั่นคือกุญแจสำคัญ

าเท่าไหร่ ลูกโป่งความลับของผมก็พ