เด็กข้างบ้าน

ตาลุ

่ายังไง แกจะว่าฉันทุเรศทุรั

าหมอเอาฮอร์โมนเอาอะไรมากินเลยนะ อันตราย กระดูกผุได้เลย ” เมษาโมโหสุดขีดแต่ไม่อยากจะ ต่อปากต่อคำให้อารมณ์เสียซ้ำซาก จึงตัดสินใจออกเดินไปตาม

” เมษาใจหายวาบ จริงของมัน ถ้าเธอไปสายตั้งแต่วันแรก ทางสำนักงานใหญ่ที่ส่

เธอกระชากเสียงตอบ เจ้

นี้ย ไม่เห็นต้องเร

ันล่ะ ” เมษามองไปที่เบาะนั่งก่อนจะส่ายศีรษะอย่างอ่อนใจ นอกจากมันจะไม่ราบเรียบเหมือนร

่ย ป้าก็จับเอวไม่ก็จับไหล่ ผมไว้ ไม่ต้องก

ได้แก่ขนาดนั้นสักหน่อย ” เมษาพูดพร้อมกับจับไห

รียกอะไร เรียกเมษ์เฉย ๆ ได้ป่ะล่ะ ”

“ อย่ามา

็ไม่ดี นี่ก็ไม่ได้ เอาแต่ใจชะม

! ” ยังไม่ทันที่เมษาจะพูดจบ ธันวาก็ออกรถทันที ทำให้คนซ้อนที่ยังไม่ทันจะหาที่ยึดหรือทรงตัวอะไรก

มไว้ถ้าไม่อยากตก

ไม่ได้ยิน หรืออาจจะได้ยินแต่แสร้งทำตรงกันข้ามด้วยการขับเร็วขึ้น หญิงสาวกรีดร้องออกมาอย่างดังด้วยความตกใจ ก่อนที่จะยกมือกอดเอวเขา

” เมษาได้ยินเสียงคราง

จะออกห่าง แต่ชายหนุ่มก็ดันขับพุ่งออกไปอย่างเร็ว ด้วยความรักตัวกลัวตา

ๆ โอ๊ย พ่อแก้วแม่แก้วเอ๊ย อย่าให้หนูตายเลยนะคะ ลูกหนูยังไม่จ

บียดบี้กระแทกกระทั้นเข้าไปที่แผ่นหลังผู้ขับจนแทบจะเป็นเนื้อเดียวกันครั้งแล้วครั้งเล่า

รมที่เมษาโดยสารมากับสารถีบ้าระห่ำก็จอ

เดี๋ยวก็จับขี่แทนดูคาติซะเลย ” มันว่าพลางหัวเราะเบา

้วิปริต วิตถาร ” มันยิ่งหัวเราะหนัก

็ไม่ได้ นะครับ ก็ป้าเล่นเอาทั้งโหนก ทั้งสองเต้ามากระแทกหลั

ดพลางหมุนตัวหันหลังให้แล้วรีบเดินห

ชื่อจริงยังเป็นชื่อเดือนเหมือนกันเลย เมษ

เสียไปกว่านี้ เธอรีบสาวเท้าพรวด ๆ ให้พ้นจากภาพและเสียงของไอ

แล้วเจอกัน

ไป เมษาได้แต่เข่นเขี้ยวเคี้

ี่ทางเดินอันทอดสู่ห้องแผนกบุคคลของทางห้างทันที พลัน

กเธอคงจะตกใจเลยปล่อยแฟ้มงานที่ถือมาในมือลงกับพื้นทันที เมษารู้ตัวว่าเป

วยค่ะ ” ก่อนจะเงยหน้ามาเจอคนค

มบางในชุดยูนิฟอร์มของผู้บริหารอันเป็นชุดสูทสีส้มขาวนั้นยิ่งส่งให้ผู้สวมดูเจิดจรัสมากขึ้น แต่ไม่ว่าจะเป็นเธอจะถูกห่อหุ้มไว้