หวานใจนายเถื่อน

ีขาวรอบด้านเช่นกัน ส่วนโครงสร้างเป็นไม้เชอร์ร่าสีดำ ภายในตกแต่งให้คล้ายร้านกาแฟคือมีเก้าอี้ไว้นั่งดื่ม รับแขก อีกทั

ความสนใจของเหล่าพนักงานชายและหญิงได้เป็นอย่างดี ริมฝีปากหยักยิ้มเล็กน้อยคล้ายจะเย้ยหยันในที ทว่าเธอไม่ได้เย้ยหยันใคร เพียงแต่เป็นบุคลิกประจำตัวเท่านั้น หญิ

รอเจ้าของสวนอยู่นั้น คนงานคนเดิมที่เพิ่งจ

ดี่ยวรายงานพร้อมกับก้มหน้าลงเล็กน้อย และเมื่อหญิงสาวได้ยินดังนั้นแล้วถึงก

นเหรอ เป็นเจ้าของสวนภาษาอะไรให้แขกเดินตากแดดไปหา” หงส์ห

ัวแทนที่มาติดต่อจะไปหานายที่สวน เพร

็ผูกขาดที่นี่ไม่ใช่เหรอ หยิ่งแบบนี้ฉันจะไปบอกให้เจ้าสัวหยุดรับส้มจ

างตัดสินใจอะไรไม่ได้ เจ้านายสั่งอะไรมาผมก็บอกไปตามนั้น นา

ฉันฟ้องเจ้าสัวแน่ ขาดรายได้นะจะบอกให้” เธอรู้น้อยเกินไป

เชิญกลับไปได้เลยครับ แต่เ

ันซะหน่อยแล้ว ทำงานแบบนี้มีแต่จะเจ๊งน่ะสิไม่ว

ลงไปหรือเปล่าค

รออยู่บนนี้ ถ้าเขาไม่ขึ้นมาเราได้เห็นดีกัน” ต่างคนต่างไม่ยอมแพ้สินะ มะเดี

าจจะขึ้นมาอีกท

ทนจากโรงงานใหญ่ร

สัยของปราบแน่ๆ ถึงได้กล้าแข็งข้อ ซึ่งอันที่จริงแล้วคนที่ทำงานกับปราบทุกราย

ญกับไอ้พวกเจ้าของไร่หยิ่ง จองหอง แบบนี้ควรโดนตัดทาง

ากที่ได้รับมอบหมายให้มาติดต่อรับซื้อส้มจากสวนที่ขึ้นชื่อว่าใหญ่ที่สุดแล้ว เธอก็ยังถูกท้าทายว่าจะต้องติดต่อซื้อ