คืนนั้น..ฉันลืมไม่ลง

ายอะไรวะ เรื่องปกติของปุถุชนถาม

่ายห

ยเท่าตัว ใช่ เธอเป็นสาวสองที่ ใจดีมาก “ สวัสดีจ้าน้องนิดา เดี๋ยวไปเปลี่ยนชุดนะ ไม่ต้องกลัว มีอะไรมาถามพี่หรือเพื่อน ๆ ทุกคนได้ ” แล้วเธอก็แนะนำฉันกับเพื่อนร่วมงานที่เป็นเด็กเสิร์ฟด้วยกันอีกราวห้าหกคน เป็นผู้หญิงนักศึกษากันทั้งหมด เฟิร์นพาฉันไปเปลี่ยนชุดในห้องพนักงาน ซึ่งเป็นเชิ้ต แขนยาวสีขาวค่อนข้างจะรัดรูปพอสมควรกับกระโปรงทรงเอยาวประมาณหัวเข่า มีเน็คไทเล็ก ๆ สีดำผู้ตรงกลาง ฉันสวมเสร็จ ก็ไม่กล้าออกมาเพราะไม่มั่นใจในสรีระตัวเองเลย “ เฮ้ยแก เสร็จหรือยังเนี่ย นานไปหรือเปล่า เดี๋ยวต้อง เข้างานแล้ว ” เฟิร์นส่งเสียงเร่ง “ แก ฉันว่ามันรัดไป ฉันไม่กล้าเดินหรอก น่าเกลียด ” “ ไหนออกมาให้ฉันดูซิ เร็ว อย่าลีลาแก เดี๋ยวคนอื่นว่า อู้งานอีก ” ฉันเลยจำต้องเปิดประตูออกไป เฟิร์นมองฉันอย่างตะลึงอยู่พักหนึ่งแล้วจับตัวฉันหมุน “ ว้าว น่าเกลียดที่ไหนวะ แกโคตรเซ็กซี่เลยนิดา สะบึมจริง ๆ ” “ แต่ฉันว่า.. ” “ พอ ๆ เลิกเถียง ไปทำงานกัน ฉันจะสอน ” ฉันเลยจำต้องเดินกระมิดกระเมี้ยนตามเฟิร์นออกไปทำงานทันที แขกของที่นี่ส่วนมากจะเป็นผู้ดีมีเงินและค่อนข้างสุภาพ เป็นฝรั่งและไฮโซ ไม่ก็ดาราที่ฉันเคยเห็นในโทรทัศน์ ตอนแรกก็กล้า ๆ กลัว ๆ แต่ผ่านไปสามสี่ชั่วโมงฉันก็หายเกร็งและสามารถทำงานได้อย่างสบายใจ ที่สำคัญตอนนี้ฉันได้ทิปมาสองร้อยบาทแล้วด้วยสิ นั่นเป็นแรงขับเคลื่อนให้ฉันทำงานอย่างมีความสุขที่สุด ประมาณเกือบตีหนึ่ง แขกเริ่มซา ฉันปวดฉี่จึงขออนุญาตมาเข้าห้องน้ำ ฉันเลือกห้องในสุด ขณะทำธุระเสร็จ กดชักโครกเรียบร้อย กำลังจัดเสื้อผ้าให้เข้าที่เข้าทางอยู่นั้น ฉันก็ไ