คืนนั้น..ฉันลืมไม่ลง

สองของ

“ นิดา สวัสดีคุณเอริคสิ นี่แหละบอสของเรา เจ้าของผับ ปาปิยองแห่งนี้ ” ฉันได้สติ กระพริบตาถี่แล้วยกมือทำความเคารพแล้วรีบหลบสายตาคล้ายว่า หากสบสายตาคม ๆ คู่นั้นจะทำให้เขารู้ว่าเมื่อคืนฉันบังเอิญไปเห็นหนังสดอันร้อนแรงของเขา เขาลุกขึ้นยืนแล้วค่อย ๆ เดินเข้ามาใกล้ เมื่อคืนที่ฉันเห็นเขานั้นก็พอกะเกณฑ์ได้บ้างว่าเขารูปร่างสูงใหญ่เหลือเกิน แต่นี่ได้มาสัมผัสตัวจริงใกล้ ๆ ฉันยิ่งรู้สึกว่าตัวเองตัวลีบเล็ก แล้วเขาเหมือนยักษ์วัดแจ้งก็ไม่ปาน “ สวัสดีครับ ” เสียงทุ้มใหญ่เอ่ยทักทายด้วยภาษาไทยแปร่งปร่าอย่างคนต่างชาติ ฉันยืนตัวแข็ง ทำอะไรไม่ถูก “ เอ้า นิดา บอสทัก ไม่ได้ยินหรือไง ” เจ๊ชาตรีบอกพร้อมเอื้อมมือมาเขย่าแขนฉันอีกครั้ง ฉันสะดุ้งนิด ๆ แล้วเอ่ยตอบไป “ เอ่อ สะ.. สวัสดีค่ะ ” ฉันเอ่ยตอบแต่ก็ไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมอง ฉันก้มลงจ้องเท้าอย่างเอาเป็นเอาตาย ฉันได้ยินเสียงหัวเราะทุ้มนุ่มน่าฟัง “ กลัวผมเหรอ ไหนเงยหน้ามาคุยกันหน่อยซิ ” เขาสั่ง เจ๊ชาตรีเอามือมาดันค

อจะกลัวผมจนขาดใจตาย ” เขาพูดกลั้ว