มิตรพิศวาส (คุณเพื่อน ยอดยาหยี)

เที่ยงนี้ล่ะ ถ้าไม่เห็นเ

นั้นก็ยังนอนเอนพิงหัวเตียงห้องพยาบาลโดยไม่ก้าวขาลง

งเข้ามาในห้องพยาบาลที่เธอพักอยู่ โชคดีที่มีนักศึกษาอีกสองค

นก่อนจะได้มีแรงนะ” วัฒนาเดินมาหยุดอยู่ใกล

อร…ไม่แน่ใจว่าเค้าให

หว ออกไปนั่งทานที่โต๊ะหินอ่

่อ แ

้ใจว่าอีกฝ่ายจะถามอะไร ก่อนจะยกมือขึ้นเกาหัวตัวเองอย่างโม

งนอกได้มั้ยคะ อรค

นจะคิดว่าไม่เป็นไร ยังไงก็เป็นเพื่อนกันแล้ว จึงยื่นมือน้อยออกไปให้เขาเกาะ

รี้ยวจากคนที่กำลังนั่งคุย ซึ่งอยู่ดีๆ ก็หยุดพูดขึ้นมากะทันหัน ท

ดีแล้วเหรอจ้ะ อรจ๋า” เชษฐพลถามเพื่อนที่ประคองพาหญิงสาวเ

มกับส่งยิ้มให้อีกฝ่าย โดยไม่สนใจสายตาเ

่ใช่เหรอที่ทิ้งเธอเอาไ

้แต่จะชายตาแลหน้าเขาซักนิด แถมตอนนี้ยังปล่อยให้ไอ้วัฒน

ห้หญิงสาวนั่งลง ก่อนจะรีบแทรกกายวางก้นลงข้างๆ ใช้สะโพกดันต

กคนเบาๆ จากนั้นจึงเปลี่ยนสายตาหันกลับมามอง

ราเอง” วัฒนาเอ่ยขึ้นหลังจาก

กลับไปให้อีกฝ่าย ลอบมองพิจารณาใบหน้าสวยงามไร้ที่ติ

ด้นั่งเฝ้าไม่ลุกไปไหนหรือสนใจอะไร กระทั่งตอนนี้ที

ล้วยต้องกลายเป็นแมวน้อยในดงราชสีห์คนเดียวแน่ๆ เลย คิกๆ” เสียงหัวเราะกังวานใสที่ดังขึ้นของนวี

จะมีสิทธิ์อะไรไปห้ามปรามเขา ความรักมันบังคับกันไม่ได้ คู

แล้ว พวกเราไปกันเถอะ อรเดินไหวห