มิตรพิศวาส (คุณเพื่อน ยอดยาหยี)

จัง มาทานของว่างด้วยกันสิจ้ะ” คุณอรน

ย” มารดาเขาเอ่ยถามพลางทำหน้าเหนื่อยใจ ที่ลูกชายคนดีมิวายทำตัวต

ถ้าบอกว่าเขาเดินหนีมา ก็ดูจะเสียมารยาทจนเกินไป แต

นูอรคงเดินเล่นในสวนเพลิน เดี๋

งว่างด้วยกัน ไปสิ” คุณหญิงลัดดาเอ่ยห้ามขึ้นมาเส

ก่อนจะลุกขึ้นยืนเดินเลี่ยงออกไป เพื่อตามหาคนตัวบางที่ทำใ

ี่ไหน รุ่นเด

ให้อีกฝ่ายเมื่อได้รับสายตาอบอุ่น และการพยักหน้าน้อยๆ จาก

ปวดที่ข้อเท้ากำลังรุมเร้าจนแทบไม่อยากจะขยับตัว แถมตอนน

กขึ้นยืนอีกครั้งอย่างไม่ยอมแพ้ แต่ก็ไม่เป็นผลเมื่อความเจ็

ูง ที่มาหยุดอยู่ตรงหน้า หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมองคนที่กำลังลดตัวลงนั่งยองๆ มือหนาเอื้อมไป

ยายามจะชักข้อเท้าออกจากมือแกร่ง ที่ยัง

ึ้นหลังจากที่นวดคลึงข้อเท้าให้เธออีกพัก

อยให้เธอเป็นอิสระและทำท่าจะผละห่างไป ถ้าไม่บังเอิญต้องเอาแขนแกร่งโอบก

ย่างตระหนก เมื่อเขาช้อนอุ้มเธอขึ้นแนบอก และด้วยความ

มาตั้งแต่เด็ก คนที่เธอเพิ่งจะเคยเห็นหน้าในวันนี้เป็นวันแรก เพราะก่อนหน้านั้นเวลาเธอไปเยี่ยมครอบครัวเขา ดูเหมือนว่

บ่นเสียงดุๆ ก่อนจะเดินดุ่มๆ ไปโดยไม่พูดไม่จาอะไรอีก

ยพอดีตัว ไม่รัด ไม่โคร่ง และกระโปรงไม่สั้นไม่ยา

บ้าน ถ้าไม่ใช่เพราะเขาที่เป็นต้นเหตุให้หญิงสาวต้องเจ็บตัวเมื่อ