ศาสตราจารย์คลั่งรัก
ุมเสื้อเม็ดที่สองด้วยความตั้งอกตั้งใ
าหลายปี มันแสนนุ่มนวลแต่ก็ตราตรึง ทั้ง
ามา” ปรีชาบอกแล้วฉวยมือเล็กๆ
้วก็ถามตัวเองว่าเขามีข้อเสียบ้างไหมนะแล้วพ
านแล้ว” ฉั
ามสุขกับปัจจุบันดีกว่า” สายรุ้งทวนคำของป
้ก็พอแล้วค่ะ” สาวน้อยกระ
กแล้ว เอาไ
ถอะค่ะ อ
ตัวเย็นจ
ไม่มีที่ห
อุ้ม
ไรค่ะ หนู
ี่เด็กสาวหยิบออกมาด้วยมือซีดเซี
าจับแขนทั้งสองข้
ทุกอย่างก็เริ่มเงียบลงทั
ง้อรอลูกสาวด้วยความร้อนใจ เมื่อเห็น
ผ้าแล้วก็น้ำอุ่
ดิ์ขอผ้าหน่อย ต้มน้ำใ
างนอกก่อนนะ ฉันจะ
รีชาจึงออก
นก็สวมเสื้อชุดใหม่ให้ เธอแปลกใจนักที่ลูกมาล้มป่วยเอาง่ายๆ ทั้งที่แข็งแ
ไปดูสายรุ้
อยู่โรงแรมไหน เขา
บเย็นนี้แหละแต่คงไม่ทันแล้วไว้ห
าก็นอนซะทีนี้เถอะค่ะ ขับออกไปก็ไม่รู
รับคุณแม่” ปรีชาบอกท่ามกลา
ันไปหาเทียนแล้วก็
้งไว้ อย่างน้อยก็โล่งใจไปหนึ่งอย่างตัวเธ
อนห้องรุ้งนะ ฉันจุดเทียนเ
คุณมา
วก็วางไว้ในห้องแหละ อย่าเที่ยวออกมาเดินงูเง
บคุณแม่แล้ว
ะ เหนื่อยกันมาทั้งวันแล้ว” ปรีชาเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วกินข้าวก
าวั
กเครื่องปรับอากาศพัดอยู่รอบตัว ชายหนุ่มค่อยๆ ลืมตาแล้วก็จำได้ว่าต
รีชาลุกขึ้นนั่งก
ณ วันนี้ฉันท
ผมไปดูสายรุ้งก
ชิญ
อ” ปรีชายกมือไหว้
บด้วยเสียงเรียบๆ ที่ปรีช
เป็นยังไง
ยง่ายเหลือเกิน ตอนเด็กๆ ฝนแค่นี้ทำอะไรไ
ผ่อนน้อยด้
ด้วยกันนะ ชอบนังหนูเหรอ” สมศักดิ์คิดว่าอ่า
คร
้วเหรอ นังหนูไม่
ังเอิญสามครั้ง ผมประ
ุณแต่ง
ต่แยกกันอยู
แต่ยังไงก็ยังเป
้อนหลายอย่าง ผมจะจัด
ะ ถือว่าผมขอถือว่าเห็นใจหัวอกคนเป็นพ่อด้วยเถอะ” สมศักดิ์
ทุกอย่างให้
การศึกษากว่าชาวสวนช
บคุณพ่อ
วัน
สาวน้อยบอกเสียงใสห
ายก็กลับมาเป็น
จ๊ะแม่ ลิงต้องกินกล้วย
กรงใจอาจา
ต้องเกรงใจ มารบกวนตั้งสามสี่
ต้องมาเสียงา
ี ไม่ได้พักร้
้ว่าสองคนมีเรื่องใดเคืองใจกันแต่ก็ไม่กล้าถามเพราะว่า
ลับแล้วนะจ๊ะแม่ ที
กับตำน้ำพริกให้ อ
วานได้ไ
ียว พากันไปทะเลก็ได้นะ อย
ย์อยากไ
ทั้งที่ยังไม่ได
งของกินเสื้อผ้าและเสื่อรองนั่ง แม่เ
ื่อได้ที่นั่งเหมาะๆ ปรีชา
ด้วยกันเห
นั่งเฝ้าขอ
ากับของกิน กระเป๋าเงิน
ียวก็ยังติดตา เขาหุ่นดีมากไม่ได้ผอมเก้งก้างเหมือนที่คิดสักนิด กล
วยกันเถอ
ฉันยอมแพ้เ
ลงมาได้ไม่เท่าไหร่ปรีช
ันทำต่างหาก” ฉันบอ
น่ๆ” ปรีชาคาดโทษด้วยความมั
ล้งแล้ว” สายรุ้งร้องเสียง
รต้องโด
งนะคะ” ฉัน
นแรงแก้ปัญหาแล้วก็ไ
ารย์จะลงโ
ความคิดถึง รอมาตั้งสามวันกว่าจะได้จูบกั