icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon

ศาสตราจารย์คลั่งรัก

บทที่ 5 ตอนที่ 5 ทำต่อให้เสร็จ

จำนวนคำ:1952    |    อัปเดตเมื่อ:04/09/2023

ห่าง พอปลอดคนก็คอยจับแก้มลูบผมแล้วก็แอบจุ๊บเบาๆ แต่ถ้านับแค่จูบดูดดื่มแลกลิ้น

ึมพำแล้วแก้มก็ร้อนผ่าวโดยอัตโนมัติ ใครจะคิดว่าผู้หญิงที่แสนธรรมด

บบ เรื่องอื่นๆ ก็เช่น เขากินง่ายอยู่ง่าย ข้าวสวยกับน้ำพริกก็กินหมดเกลี้ยงแถมเติมข้าวตั้งสองรอบ บ้านกลางสวนที่ไม่ได้หรูหราเขาก็นอนสบายเห

าก็ไม่รู้ ฉันไม่เคยหายใจเต็มปอดเวลาเขาอยู่ใกล้ๆ ไม่ว่าจะใส่ชุดอะไรก็ตาม

รคนเดียว

ยมากเลยค่ะ” เขาซื้อตั๋วให้เป็นที่นั่

็เลยต้องนั

นูขาสั้นไม่เค

ญชีอาจารย

ไปทำไ

ค่าตั๋ว

ปทะเลแล้วก็ซื้อของฝากเด็ดๆ ตั้งหลายร้าน ถ้าไม่ได้สายรุ้งต้องโดนโขกเลือดอาบแน่ๆ” พอเป็นคน

ต่ม

ด้วยเสียงออดอ้อนก็ใจละลายนี่ยังจ

เต้น สิ่งบันเทิงใจของฉันก็คือการยืนข้า

ต้องตื่นเต้นขนาด

สายรุ้งหันมาถามด้วยสีหน้าจริงจัง เหมือ

เป็นอย่างต่ำจึงไม่เห็นว่าเรื่องนี้มันจะน่าตื่นเต้นที่ตรงไหน แต่พอเห็นสา

รุ้งลากกระเป๋าลงจากส

ะโดนลงโทษยังไงเหรอ” ผมก

ดๆ ขัดๆ เพราะเขายื่นหน้ามาใกล้มาก ตอนแรกคิดว่าจะจูบ

ันเป็นนิสัยของอาจารย

นูไม่รู้ค่

้งอีกเกินครึ่ง ก็พวกอุปกรณ์ที่ใช้ในงานหนังส

ะอาจารย์ ส่งต

ะใจดำปล่อยให้ข

ารย์มาเยอะแล้

ที่แม่บอกเห

เพราะแม่พูดเยอะมาก สั่งเส

ูด้วย ตอนนี้สายรุ้งก็เป

าดนั้นซะหน่อย” สา

ซะหน่อย แปลว่าเอ็นดูคนที

วานไป เขาจะรู้ไหมว่าทำแบบนี

เดินไปอีกไกลพอดูกว่าจะถึง สายรุ้งเ

นื่อยจนหอบแล้

ม่อมองไปข้างหน้าแล้วอมยิ้มอยู่คนเดียว ปร

บเปิดรถแล้วสตาร์ทจนแอร์เย็นฉ่ำจากนั

และก็แน่นอนอีกเช่นกันที่เขาต้องส่งจนถึงหน้า

ยงหอบหน่อยๆ เพราะหอบของมาเต็มอ้อ

ะ” ถึงแม้จะมีลิฟต์ช่วยทุ่นแรงแต่การหอบกระ

าอ่อนเหมือน

ีคะ น้ำเปล่า กาแฟ น้ำผลไม้ก็มี

่าก็พอ ข

นี่ทิชชู่ค่ะ เ

ร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ มันเป็นข้ออ้างที่แสนตื้นเด็กอนุบาลยังรู้ด้วย

่างก็จบ เราสองคนจะกลับไ

ไห้ทำไม” อยู่ๆ ดวงตากล

่าค่ะ ไม

ก็เห็นอยู่เต็ม

ย์กลับเถอะค่ะ หน

องไห้เธอมักจะพูดสิ่งที่ตรงข้ามกับใจต้องก

นไม่อยากให้เขาไปเลยสักนิดแต่จะให้ทำยังไงในเมื่อเขา

ข้ากันได้ เขาเป็น ดร. คือผู้ใหญ่ที่เข้าใจโลกส่วนฉันแม้จะไม่ใช่เด็กอม

ับวันที่พายุเข้านั่นแหละ ยอ

ม” ปรีชาถามคนในอ้อมก

อกลั้นเสียงคร่ำครวญ ฉันรู้เต็มอก

ปรีชาลูบหลังเธอเบาๆ หวังว

านไปพักใหญ่ๆ เสียงสะอื้นเริ่มเบาลงปรีชาจึงคลายแข

ให้สายรุ้ง รู้

จารย์ หนูมีความสุขมา

ร้องไห้เหมือนจะ

อโท

จะพูดแล้วก็ขอให้สายรุ้งเชื่อได้ไหมว่าอนาคตข้างห

์จะพูดอะ

ยังมาไม่ถึงเลย มีความ

ดดื่มครั้งที่สามก็ยังเปียกปอนเหม

เปิดรับโบนัส

เปิด