icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon

ฉันแต่งงานกับศัตรูของอดีตสามี

บทที่ 43 ตอนนี้เขาอยู่ที่หน้าประตูบ้านเสิ่นจิ้นโจว

จำนวนคำ:1194    |    อัปเดตเมื่อ：18/11/2023

ูแย่มาก เธอรู้แล้วว่ากู้อี

องเสิ่นจิ้นโจวอย่างอาย ๆ “คืนนี

มือแน่นและกลัวว่าเ

ยู่ล่วงหน้าก

หน้าจอวงจ

จววางรีโมท

ปลดล็อกบท
บทก่อนหน้า
บทถัดไป

หนังสือที่คุณอาจชอบ

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 อยู่ต่อได้ไหม？2 บทที่ 2 เจ็บมาก เจ็บหัวใจมาก3 บทที่ 3 เธอทนมามากพอแล้ว4 บทที่ 4 เสิ่นจิ้นโจวคือใครเหรอ？5 บทที่ 5 เป็นเจ้าสาวที่ซวยที่สุดในประวัติศาสตร์แล้วหล่ะมั้ง6 บทที่ 6 ฉันไม่ได้ขอเงิน7 บทที่ 7 เจียงเหวยอี้จะทนได้อีกนานแค่ไหน8 บทที่ 8 คุณเจียงล้อฉันเล่นงั้นเหรอ？9 บทที่ 9 จดทะเบียนสมรสกับเสิ่นจิ้นโจวแล้ว10 บทที่ 10 พวกเธอหน้าด้านขนาดนี้เลยเหรอ？11 บทที่ 11 ทำได้ดีมาก12 บทที่ 12 เป็นสามีภรรยาตามกฎหมาย13 บทที่ 13 นี่เป็นเรื่องจริง ไม่ใช่เรื่องโกหก14 บทที่ 14 คน ๆ นั้นคือเสิ่นจิ้นโจวเหรอ？15 บทที่ 15 เจียงเหวยอี้อาจจะไม่ยินดีก็ได้นัก16 บทที่ 16 กู้อี้อันจะคุกเข่าขอโทษลูก17 บทที่ 17 ฉันไม่ได้จะยกโทษให้เขา18 บทที่ 18 แต่ทั้งหมดเป็นเพราะฉัน19 บทที่ 19 เจียงเหวยอี้คิดจะทำอะไร？20 บทที่ 20 กู้อี้อันคิดไว้อย่างสวยงาม21 บทที่ 21 ความสัมพันธ์ในปัจจุบันของฉันกับคุณชายกู้22 บทที่ 22 คุณจะคุกเข่าขอโทษฉันไม่ใช่เหรอ？23 บทที่ 23 นี่คือกรรมที่เธอควรจะได้รับ24 บทที่ 24 มันจบแล้วหล่ะ กู้อี้อัน25 บทที่ 25 เขาไม่ขออะไรอื่นอีกแล้ว26 บทที่ 26 จ้าวชือเหยียนไม่ใช่คนดีอะไร27 บทที่ 27 เธอเอาชนะฉันไม่ได้หรอก28 บทที่ 28 ฉันไม่มีอะไรจะแก้ตัว29 บทที่ 29 ปวดใจแทนคุณเจียง30 บทที่ 30 เขาทำผิดจริง ๆ เหรอ？31 บทที่ 31 เขามีปัญญาลบเหรอ？32 บทที่ 32 คำพูดที่น่าขยะแขยง33 บทที่ 33 โง่จริง ๆ34 บทที่ 34 เธอควรจะไปขอโทษเธอ35 บทที่ 35 จากนี้ไป ฉันก็คือคุณนายเสิ่นแล้ว36 บทที่ 36 ถ้าเธอยังเป็นแบบนี้ต่อไปหล่ะก็ มันจะมากเกินไปแล้วนะ37 บทที่ 37 เธอเรียกเสิ่นจิ้นโจวว่าที่รัก38 บทที่ 38 ละครนี้ คุณเสิ่นแสดงได้ไม่เลวนี่ครับ39 บทที่ 39 อยากลูบมันไหม？40 บทที่ 40 เสิ่นจิ้นโจวไม่ใช่คนดีอะไร41 บทที่ 41 กลับบ้านตัวเองรบกวนตรงไหนกัน？42 บทที่ 42 เขาน่าจะยังอยู่ข้างนอก43 บทที่ 43 ตอนนี้เขาอยู่ที่หน้าประตูบ้านเสิ่นจิ้นโจว44 บทที่ 44 ที่แท้คุณเจียงนั้นกำลังหลอกใช้ผมอยู่นี่เอง45 บทที่ 45 คุณเสิ่นฟังฉันแก้ต่างก่อนเถอะค่ะ46 บทที่ 46 เหยื่อมาถึงที่47 บทที่ 47 เขาไม่ได้ทะนุถนอม48 บทที่ 48 เสิ่นจิ้นโจวโกรธแล้ว49 บทที่ 49 เฮอะ คนขี้ขลาด50 บทที่ 50 ตอนที่ 50 ทำให้ฉันขายหน้าอีกครั้งงั้นเหรอ？51 บทที่ 51 เจียงเหวยอี้คนเดิมตายไปแล้ว52 บทที่ 52 ตอนที่ 52 ไม่ใช่มั้ง เร็วขนาดนี้เลยเหรอ？53 บทที่ 53 ทักษะใหม่ที่เพิ่งจุดประกายขึ้นมา54 บทที่ 54 ใครปล่อยให้เธอขึ้นมากัน？55 บทที่ 55 ผู้ชายที่จริงจังนั้นมีเสน่ห์จริง ๆ56 บทที่ 56 เงินนี้ไม่ได้ได้มาง่าย ๆ จริง ๆ ！57 บทที่ 57 อยู่ดี ๆ จะลากเธอเข้าไปเกี่ยวด้วยทำไมกัน？58 บทที่ 58 จะลำบากอะไรกันเล่า？59 บทที่ 59 สามีที่แต่งงานสายฟ้าแลบกับเจียงเหวยอี้นั่นหน่ะเหรอ？60 บทที่ 60 เขาเชื่อจริง ๆ61 บทที่ 61 ให้อุ้มไหม？62 บทที่ 62 เมื่อกี้เธอทำอะไรไป！63 บทที่ 63 คุณเสิ่น อย่าโกรธเลย64 บทที่ 64 เลิกคีบอาหารให้ฉันได้ไหมคะ？65 บทที่ 65 เธอไม่กลัวเสียหน้ารึไง？66 บทที่ 66 ไม่คิดจะหาโล่กำบังเลย67 บทที่ 67 ถ้าฉันบอกว่าไม่ใช่ คุณจะเชื่อไหมคะ？68 บทที่ 68 เบาหน่อยได้ไหมคะ ฉันกลัวเจ็บ69 บทที่ 69 อย่าลืมเรื่องวันเสาร์หล่ะ70 บทที่ 70 คุณนายเสิ่นอยากให้ผมกอดคุณ71 บทที่ 71 ภรรยาของผมทำโดยไม่ได้ตั้งใจ72 บทที่ 72 ทำไมถึงยังมีนิสัยเด็ก ๆ อยู่หล่ะ？73 บทที่ 73 เธอต้องเข้าหาก่อน74 บทที่ 74 ฉันจะให้เงินเธอร้อยห้าสิบล้าน75 บทที่ 75 มีคำถามอะไรรึป่าว？76 บทที่ 76 ผู้หญิงนั้นพอโตเป็นสาวแล้วก็ต้องแต่งงานไป77 บทที่ 77 ไม่ไว้หน้ากันเลยแม้แต่นิดเดียว78 บทที่ 78 อะไรก็ดีหมด79 บทที่ 79 ทำไมจะเป็นไปไม่ได้หล่ะ？80 บทที่ 80 ถึงบ้านแล้ว คุณนายเสิ่น81 บทที่ 81 ทำไมถึงโกรธหล่ะ？82 บทที่ 82 อดรนทนไม่ไหวแล้ว83 บทที่ 83 ผมไม่มีคนในใจ84 บทที่ 84 คุณชอบก็โอเค85 บทที่ 85 เสียดายเงิน86 บทที่ 86 ก็ต้องทิ้งคุณเป็นธรรมดา87 บทที่ 87 เธอชอบกอดคนอื่นเวลาเมา88 บทที่ 88 ค่อนข้างจริงใจทีเดียว89 บทที่ 89 ใครจะไม่ชอบบ้าง？90 บทที่ 90 รถคันนี้สั่นแรงมาก91 บทที่ 91 อย่าหาว่าฉันไม่เกรงใจละกัน92 บทที่ 92 คุณเสิ่น เมื่อคืนเรา...93 บทที่ 93 ไม่ใช่ โดนแมวข่วนหน่ะ94 บทที่ 94 ชัดเจนเกินไปรึป่าว？95 บทที่ 95 กันน้ำด้วยงั้นเหรอ？96 บทที่ 96 จะเอาจูบ กอด อุ้ม97 บทที่ 97 นี่เธอจงใจพูดประชดฉันเหรอ？98 บทที่ 98 เงินห้าร้อยล้านหายวับไปต่อหน้าต่อตา99 บทที่ 99 ทำไมรอยข่วนนั้นถึงโผล่ขึ้นมาได้หล่ะ？100 บทที่ 100 ทำไมถึงไม่เอาหล่ะ？