นายช่างใหญ่แห่งอโยธยาที่ข้าอยากได้

ึ้นมา ทั้ง ๆ ที่ท่านหมอบอกว่านางไม่ได้เป็นอะไร แค่อาจจ

อย่างไรบ้างเจ้าคะ ใยมิฟื้นขึ้นมา

ี่นอนหลับไหลอยู่บนเตียง

ด้ไหมคนจะนอน เ

รเจ้าคะ รู้สึกต

ยินไหมคนจะนอน เสียงดังแบบนี

มฟันดำอยู่ตรงหน้า ฟ้ารดาตกใจเธอถอยหลังชิดหัวเตียง สั

ใคร แล้วที่นี

นแล้วเจ้าค่ะ พี่ลำดวนดีใจจริงๆ นะเจ้าคะที่แม่หญิงฟื้นแล้ว รอสักครู่นะเจ้า

ลำดวนวิ่งออกจากห้องไปตามแ

จ้าค่ะ ตอนนี้ลูกฟื้นแล้ว เร็วค่ะคุณพี่” แม่นายเฟื่องฟ้ารีบจู

างไรบ้างลูก พ่อกับแม่เ

นี่เล่นใหญ่กันทั้งบ้านเลยเหรอ เนื่องในโอกาสอะไรคะ

าหน้าผม และยังมีตัวละครเอ็กซ์ตร้าเพิ่มมาอีก อย่าบอกว่าเล่นบทนี้เพื่อฉลองที่เธอเรียนจบ เอ้ หรือห

ูดกระไร พ่อไ

ม่ก็ไม

ก็ไม่เข้า

ได้ยังไงละคะ ว่าแต่เนื่องในโอกาสอะไรเหรอคะ แล้วเมื่อกี้พ่อเรียกหนูว่าช่อฟ้า อย่าบอกนะคะว่าหม

ับทั้งสามคนเป็นอย่างมาก ทุกคนต่าง

มเจ้าค่ะ ลำดวนไปตามหมอมาประเดี๋ยวนี้ ให้

ดวนจะไปตามหมอมาปร

ียยกใหญ่ เมื่อเห็นว่าผู้

ไม่ ฤๅตกใจกลัวสิ่งใด ลูกบอกพ่อได้ พ่อจัก

ดาถามไถ่บุตรสาวด้วยค

อ แ

ของชายชราที่บอกว่าจะพามาอยู่ที่นี่ แล้วรู้สึกหน่วงในอก ห

่นี่ที่

อ่ยถามผ

ก็เป็นห้องของลูก ฤๅว่ายังตกใจกลัวพายุฝนอยู่ ลูกจำได้ฤๅไม่ลูกกับลำดวนไปเยี่ยมค

ไม่ได้โดนก้อน

ปตามหมอมาแล้ว พ่อกับแม่ก็อยู่นี่แล้ว ลูกเป็นเย

พ่อชื่อ

ี้ก็เป็นที่นับหน้าถือตายิ่งในอโยธา ส่วนนี่ก็พ่อของลูก นายช่างแก้ว เป็นช่างทองหลวงผู้มีฝีมือไม่เป็นสองรองใครในอโยธยา และลูกคือแม่หญิงช

าเข้าไปโอบกอดล

ดียวสักครู่ได้ไหม

นหนา เดี๋ยวท่านหมอมาพ่อกับแ

้ว ฟ้ารดารู้สึกส

ไหม ลุงคนนั้น ต้องเป็นลุงคนนั้นแน่ ๆ ซวยแล้วไอ้ฟ้าเอ้ยนี่แกหลงยุคกลับมาสมัยอโยธยาจริงๆเหรอเนี่ย ไ

องราวต่างๆแล้วก็ตัดสินใจเปิดประตูห้องและวิ่งออกไปข้างนอก วิ่งสำรวจเร

๊ะที่นี่อโ

่นี่จะเป็นที่ใดไปได้อีกเล่าเจ้าคะ แ

มลดละความพยายามวิ่งถามคนในเรือนไปทั่วว่าที่นี่คือ

ยนคำถามดู

่รู้จักฉันไหม

แห่งอโยธยาอย่างแม่หญิงช่อฟ้า ลูกสาวเพียงคนเดียวของแม่นายเฟื่อ

าด ถ้าต้องอยู่ที่นี่จะอยู่ได้ยังไง แล้วพ่อกับแม่ที่นี่จะรักเธอเหมือนกับพ่อกับแม่ที่โน่นไหม แต่เมื่อสักครู่ท่านทั้งสอง

นยื่นผ้าเช็ดหน้าผืนเล็กมาตรงหน้า พอเห็นผ้าเช็ดหน้าเท่านั้นเธอยิ่งร้องไห้เสียงดัง หยิบผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดน้ำตาเสียยกใหญ

จะซักคืนให้

อีกทีก็ไม่มีใครยืนอยู่ตรงนี้แล้ว เห็น

้ร้องไห้เลยหนา มีสิ่งใดทำไมไม่บอกพี่ลำดวนหรือนายแม่ละเจ้าค

งเป็นฟ้ารดาอยู่เลย แต่พอตื่นมาวันนี้ฟ้ากลับ

หญิงจะเป็นใครไปได้อีกนอกจากแม่หญิงช่อฟ้า ตอนจมน้ำคงกลัวมากใช่ฤๅไม่เจ้า

กอดลูบไหล่ลูบแข

ี่นี่คืออโย

วถามอีกก็คนม

โยธยา แม่หญิงก็คือแม่หญิง

ม่หญิงช่อฟ้าแห่งอโยธยา

าค่ะ มันจัก

่วยหยิกฟ้าที ฟ้า

เจ้าค่ะ มิต้องหยิกดอกนะเจ้าค

หน้าตัวเองอย่างแรง เสียงดังเผี๊ยะ ลำดวนตกใจทำตา

ี่ลำดวนบอกแล้วว่าแม่หญิงไม่ได้ฝันเจ้าค่ะ

็บแหละ เจ

ม่คิดว่าจะเจ็บขนาดนี้ เล่นเอาสุดแรงเลย น่าจะเชื่อลำดวนต

บรรยากาศดี เขียวชอุ่ม อากาศสดชื่น และสะอาดกว่า

สงสัยว่าเป็นผู้ทำให้เธอต้องย้อนกลับมาอยู่ที่นี่ มาอยู่แทนที่แม่หญิง

ล่า ทำไมไม่รีบกลับมายังเรือนของท่าน มาอ

ใกล้ๆ บุตรสาว ใช้มือโอบกอดอย่างอบอุ่น ฟ้ารดาหันมองหน้ามารดาให้น้ำตารื้น จวนเจียนจะไหลลงมาเสียเต

็บอกกล่าวแก่แม่เถิดหนา แม่เป็นแม่ของลูก รักลูกยิ่งกว่าอะไรท

นจะทนเห็นลูกเป็นทุกข์ได้ นางรักของนาง นางมีลูกสาว

กคิดถึงค่ะ ค

้ว กอดลูกอยู่ตรงนี้ มิได้จากกันไ

บนตัวนาง นางเหมือนแม่รดาภาของเธอทุกอย่าง มีเพียงการแต่

้าแม่ก็จะเศร้าไปกับเธอด้วย ถ้าเธอร้องไห้ท่านก็ร้องไห้ ท่านทนเห็นเธอเป็นทุกข์ไม่ได้เธอก็ทนเห็นท่านเป็นทุกข์ไม่ได้เฉกเช่นเดียวกัน ความรักความเมตตาจากทั้งพ่อและแม่ในอโยธยา ช่างอบอุ่นไม่ต่างจากความรักของพ่อและแม่ที่เธอจากมา ความรักของพวกท่านช่างมากมากมายนัก เธอจะจมอยู่ในควา

ะ ต่อไปในทุก ๆ วัน ลูกจะเป็นรอยยิ้มให

้วแม่นายเฟื่องฟ้าได้

วามสุขแม่จักสุขเสียยิ่งกว่า ความสุขข