รักอันตรายล่อลวงหัวใจผู้ชายเย็นชา

ติ๊

ังคงไม่ขึ้น สิ่งที่ฉันไม่ชอบที่สุดคือการโดนขัดขวางเวลานอนเพราะว

มันไม่ใช่เร

่อยว่าใครมันโทร

รมณ์หงุดหงิดเต็มที่ อยากให้ปลายสายรับร

้นเคยของปลายสายทำให้ฉันตาสว่างทันทีพร้อมกับเด้งตั

ีย

ี่ เดี๋ยวไปรับ)

แบบนี้ เขาอาจจะรู้สึกผิดเรื่องเมื่อค

ข้าข้างตัว

เดี๋

แหละ แล้

ารพูดเองเออเอง

ม่ไปมหาวิทยาลัย เพราะเมื่อคืนกว่าจะกลับถึงบ้านก็เกือบตีสามแล้ว สภาพร่างกายฉันตอนนี้มันไม่ได

ฉันอยา

แทน แต่ฉันยืนยันนอนยันหนักแน่นว่าให้ตายยังไงก็จะกลับบ้านให้ได้ ถ้าเขาไม่ไปส่งฉันจะกลับแท็กซี่เองไม่มีทางนอนค้างคอนโดฯ เขาเด็ดข

สิ่งมีชีวิตที่ได้ขึ

ะต

าทำให้ฉันหยิบมื

ป 7.30 ฉันจะไปถึ

นี่เขาให้เวลาฉันทำธุระส่วนตัวแค่ครึ่งชั่วโมงเนี่ยนะ

ไอ้คี

7.4

่อเหลาของคีย์ที่ยืนรออยู่ก่อนแล้ว วันนี้เขาสวมเส

น่าหม

น้ามองนาฬิกาที่ข้อมือแ

้นก็แทบอยากวิ่งเข้าไปตะกุยหน้าหล่อๆ ของคีย์เพื่อระบ

่ครึ่งชั่วโมงฉันสามารถอาบน้ำ

ดสายหน่อ

ิ เดี๋ยว

บๆ ไม่อยากพูดหรือเถียงกับคีย์มากกว่านี้ ไม่อยากให้บรรยากาศเ

ันเหลือบตามองเขานิดหน่อยก่อนจ

ิเขาไม่เห็นจะสนใจอยากมารับฉันไปเรียนเลยนี่ มี

่ชอบ?” เ

อบมากและอยากให้เขามารับส่งฉันทุกวันเลยด้วยซ้ำ แต่มันไม่ใช่เรื่องปกติที่เขาทำแบบน

ถามที่ไม่

่อต่างคน

ย์หันหน้ามามองฉันแวบหนึ่งแล้วยิ้มพร้อมกับ

้าวุ่นที่อยู่ในใจทิ้งได้ชั่ว

ามสุข แต่แท้จริงแล้วมันไม่ใช่เลย ฉันไ

ย์ถามต่อเมื่อเห็นฉันนั

ันเยอะขนาดนั้น” ฉันกลับเข้าสู่โหมด

คิดก่อนจะพูดส

เราสองคนอยู่ด้วยกัน ฉันจะพยายามไม่คิ

เขาตอบรับการประชดปร

รน่าข

่สบายใ

ทยาลัยที่ฉันเรียนอยู่ ภายในร้านเป็นแบบเรียบง่ายไม่ได้หรูหราอะไร ราคาก็ไม่แ

ย์เมื่อเราสองคนเข้ามานั

ไข่ดาว” เขาทำท่าคิดนิดหน

ู้จะกินอะ

วสองจานค่ะ” ฉันหันไ

อนเย็นฉั

กับขมวดคิ้วด้วยความสงสัย เขาต้

นี้กำลังเรียนอยู่ เมื่อปีที่แล้วรู้สึกว่าจะจบจากคณะศิลปกรรมศาสตร์ ถึงเขาจะแก่กว่าฉันแถมยังมีงานการทำแล้วก็เ

กระดากปา

ลยจะพาไ

ำอะไรกันแน่ มีปาร์ตี้ก็หมายความว่าต้องมีเพื่อนของเขาไปด้วย แล้วฉันจ

กเสิร์ฟถือจานข้าวมาว่างลงบนโต๊ะพอด

หมือนกันมันจะได้

ันไปยิ้มให้ก่อนท

อมที่จะกินเต็มที่ หิวจะตายอยู่แล้ว ส่วนเรื่องที่ได้

ติ๊

ื่อได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เขาหยิบมันขึ้น

ขาสื่อถึง

นั้นก่อนจะลุกเดินออก

ท์เสร็จ ฉันถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะรู้สึกอยากร้องไห้

ใครโทรมาหาเขา แ

ฮ

ากร้านพร้อมกับจ่ายเงินค่าอาหารที่รับประทานไปได้เพียงแค่สามคำเท่านั้น ตั้งแต่เขาไปคุยโทรศัพท์

นจึงเดินไปเรื่อยๆ บนถนนอย่างเหม่อลอย นี่ไม่ใช่ครั้ง

ิ้งอ

มาในหัวไม่หยุด ทำไมฉันถึงไม

ังๆ สมเพชกับความคิดก่อ

องที่เลือกเ

๊น ปริ๊นน

ดดดดดดดดดด