วิวาห์ไร้เสน่หา

อถึงเวลาที่พราวเป็นอิสระ ถึงตอนนั้นเราค่อยมาว่ากันใหม่นะ ตอนนี้น้

ว้แล้ว ยิ่งเป็นเรื่องธุรกิจ เขามักให้ความสำคัญเสมอ

ตลอดสองปีที่ผ่านมา แม้ว่าพราวพรรณจะแต่งงานไปแล้ว เขาก็ไปมาหาสู่เธอเสมอ ปฏิบัติต่อเธอราวกับน้องสาวคนหนึ่

ความเอาใจใส่ต่างกันแบบคนละขั้ว อีกคนแทบไม่เห็นตนอยู่ในสายตา อีกคนกลับให้ความ

อซ์ไปว่า อย่ารอพราวเลยค่ะ เปิดใจรับผู้หญิงคนอื่นเถอะนะคะ พราวไม่มีค่าสำหรับพี่ไอซ์ พ

เสมอ บอกให้ตัดใจ แต่ค

ักเท่านั้น ให้พี่ได้รักพราวต่อไปเถอะนะ การได้รักพราวคือความสุขอย่างหนึ่งของพี่ พี่จะรอพราวจนถึงวันนั้น

ต่ก็ไม่อยากสร้างความหวังให้เขามากไปกว่านี้ เพราะร

วว่า

ได้กินข้าวกับพราวมาสามอาทิตย์ กินข้าวไม่ค่อยลงเลย” ปว

มีนัดกับลูกค

นสะดวก แล้วตอนค่ำพี่จองตัวพราวนะ ไปนั่งฟังเพลงที่คลับกัน พราวสะดวก

ที่ยวกับเพื่อนน้อยมาก ยิ่งไปเที่ยวกลางคืน แทบนับนิ้วได้ด้วยซ้ำ คืนนี้จะไปสักค

่ะ พี่จะส่งโล

ไปกันเลยดีไหมคะ พราวมีร้านอาหารเจ้าประจำค่ะ อาหาร

ยหน้า ใบหน้าระบายยิ้ม ก่อนลุกขึ้นยืน ก้าวเดินออกจากห้องทำงานไปพร้อมกับปวี

กลับบ้านดึกหน่อยนะคะ

ุฒิวัตรก็ยังไม่อ่าน แล้วไม่รู้ว่า เขาจะอ่านกี่โมง แต่เธอก็ถือว่า บอกก

ที่เธอจะได้จากเขากันเล่า แต่เมื่อเลือกที่จะรักพุฒิวัตรแล้วพราวพ

คนสำคัญเกินเวลาไปหน่อย เมื่อมาถึงบ้านเขาตรงดิ่งไปหาอรอนงค์เป็นคนแรก ร่างสูงใหญ่ทรุดตัวนั่งบน

ยบอกอรอนงค์ “พรุ่งนี้พี่กลับดึกหน่อยนะ วันเกิดโต๋น่ะ มันจั

ยไม่ได้ลดลงสำหรับเขา เธอยังคงความงดงามเหมือนวันแรกที่ได้

ค์สวมใส่ ที่คาดผมก็ล้วนแล้วแต่มาจากแบรนด์ดังที่ตอนนี้มีมากกว่าหนึ่งร้อยอัน สลับสับเปลี่ยนใช้ เขามอง