ท่านประทานขา อย่ารังแกหนู

อื้อมมือลงไปหยิบก่อนจะพบว่ามันคือสร้อยข้อมือแบบถักที่มั่นใจว่าไม่ใช่ของเขาแน่นอน อชิระกำมันไว้ในมือข้างหนึ่งแล้วใช

กติบ่งบอกว่าเธอไม่ได้อยู่ในนั้น อชิระหมุนตัวกลับเป้าหมายต่อไปของเขาคือห้องรับแขกทว่าเมื่ออ

บว่าชีวิตผู้ชายหนุ่มโสดแบบเขาเคยผ่านประสบการณ์ซื้อกินแบบนี้มาบ้าง แต่ทุกครั้งฝ่าย

ื่อคืนมีไม่เต็มร้อยนัก ส่งผลให้เขาจำใบหน้าของเธอได้ไม่ชัดเท่าที

กผาย กลิ่นกายหอมๆ ที่เข

ลับสวนทางกับความรู้สึกวาบหวามที่แจ่มชัดจนถึงตอ

จากโพรงปากหวานนุ่นนั่น แล้วถ้าเป็นอย่างที่เขาเดาป่านนี้เธอจะเป็นยังไงที่จู่ๆ ต้องมาขึ้นเตียง

้งคนคงปล่อย

ปากออกมาพร้อมก้มมองสร้อยข้อมือที่ยังอยู่ในมือของเขา สร้อ

หลผ่านร่างกายไป ดวงตาทั้งสองข้างแดงก่ำสลับเหม่อลอย เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับ

แหนตอนนี้เต็มไปด้วยคราบสกปรกที่ไม่ว่าจะพยายามอาบน้ำขัดตัวสักเท่าไหร่ก็ลบหรือล้างให้สะอาดไม่ได้ เธอทำผิดอะไรทำไมถึ

ือ

ากตายไปจากโลกใบนี้เหลือเกิน ทว่าก่อนที่เธอจะกรีดมีดลงบนข้อมือ

ป

าประตูห้องน้ำทั้งน้ำตา ขณะที่เธออย

าวอย่างตกใจพร้อมกับกระชากมีดจากมือของสัม

อไม่ดี ตั้งแต่เล็กจนโตเธอไม่เคยเห็นแววตาของลูกสาวท

ันได้นี่ลูก ทำไมต้อ

มปันนีพร่ำบอกประโยคนี้ซ้ำๆ นั่นยิ่งทำใ

แล้วแม่จะอย

งสัมปันนีช่างบีบหัวใจคนเป็นแม่อย่างวรรณีเหลือเกิน เธอเป

งจัดงานแต่งงานขึ้นเช่นกัน สุดท้ายคำสัญญาที่จะรักและแต่งงานกันก็สลายหายไปราวกับเศษเถ้าธุลี เพราะเข

มปันนีซึ่งเปรียบดั่งแก้วตาดวงใจของเธออายุครบยี่สิบห้าปีบริบูรณ์ เด็กสาวแม้จะกำพ

งขั้นจะฆ่าตัวตายให้มีสติขึ้นมาได้ วรรณีไม่รู้ว่าลูกสาวคนเดียวไปพบเจอเหตุการณ์เลวร้ายอะ

องว่านี่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่เธอจะเสียน้ำตาให้คนเลวๆ พวกนั้น ที่ผ่านมาคิดเสี

ที่จะเล่าก็ไม่ต้องฝืนใจนะ

แรงกอดอีกนิด วรรณีลอบถอนหายใจออกมาหนักๆ ต่อใ

ราะเธอ

ึ่งเพียงหนึ่งเ