ท่านประทานขา อย่ารังแกหนู

้งตื่นจากการฝันร้าย ฝันถึงเหตุการณ์ในคืนนั้นซ้ำๆ วนไปวนมา พยายามแค่ไหนก็สลัดมันออกไปจากหัวไม่ได้ โดยเฉพาะเง

ปทำบุญไปต่างจังหวัด แม้สัมปันนีจะไปด้วยทุกๆ ที่ทว่าก็ยังไร้ซึ่งชี

งช็อค ทั้งจุกแน่นในอก ทั้งตกใจจนชาไปทั้งตัว เพราะไม่คิดไม่ฝันว่าสัมปันนีจะได้พบเจอกับเหต

่าได้ลาออกจากบริษัทเดิมพร้อมสัมภาษณ์งานที่บริษัทใหม่แล้ว เหตุผลที่ลาออกจากที่เก่าเพราะถูกหัวหน้างานท

ะ น่าจะ

ห้ลูกได้

น้ำตาของวรรณีก็ไหลอาบแก้มเสียดื้อๆ นั่นเพราะหล

ที่ทำให้แม

้มได้แล้ว อะไรที่ไม่ดีที่มันเลวร้ายก็ปล่อยมันไปนะล

ต่ก็ยังดีกว่าอ่อนแออยู่แบบนั้น ระหว่างรอผลสัมภาษณ์ออกเธอจะพยายามเข็มแข็งให

ไปตลาด ลูกอยากกิ

่ที่รสมือเรื่องทำอาหารนั้นไม่เป็นสองรองใคร อร่อยกว่า

แต่ละวันก็จะไม่ซ้ำกัน ไทย เกาหลี จีน ญี่ปุ่น ยุโรปสลับกันไป จากนั้นก็แพ็กใส่กล่องอาหาร

ร่อยมาก โดยเฉพาะขนมมงคลที่ใช้ในงานแต

จริงถ้า สัมปันนีไม่อยากกลับไปทำงานบริษัทเธอก็สามารถเลี้ยงดูลูกสาวให้อยู่สุขสบายได้ แต่ดูเหมือนสัมปันนีจะไม่อยากทำแบบนั้น เพราะตั้ง

ื่องลูก ในขณะที่สัมปันนีก็ยังคงนั่งอยู่จุดเดิมในบ้า

ืมของแล้วกลับมาเอา พร้อมกันนั้นก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้ตัวที่นั่

โอเป

บยื่นเงินปึกหนึ่งให้สัมปันนี ในขณะที่เจ้าบ้านหน้าถอดสีจนซีดราวกับกระดาษนั่นเพราะไม

ต่สิ่งที่พิจิกาทำไว้กับเธอเมื่อหลายวันก่อนมันยา

ที่เธอกรวดน้ำคว่ำขันให้มาตลอดหลายวันว่าขออย่าได้พบอย่าได้เจอกันอีกเลย เรียวขาเล็กๆ ข

พ

อก็ถูกรุ่นน้องตบจนหน้าหันแบบนี้ รอยยิ้มที่มีให้ในตอนแรกแปรเปลี่ยนมาเป็นความโกรธเกรี้ยวพร้อม

้งๆ ที่น้ำตายังคลอเบ้า “คนอย่าง

กไปแล

หนูได้ ทั้งๆ ที่พี่ก็เป็นผู้หญิง ทำไม” นั่นเพราะที่ผ่านมาสัมปันนีไว้ใจพิจิกาเสมอ นับถือเป็นพี่เป็น

ซ้อนเลยต้องส่งคนไปแทนเท่านั้นแล้วแจ็คพอตมันก็ไปออกที่สัมปันนีเพราะนัดกินข้าวกับพอดี ทุกอย

มปันนีเป็นใคร แต่เธอมั่นใจว่า

แม้จะไม่อยากถามหาเหตุผลทว่าพอเจอหน้าพิจิกาประ

ง รับไปสิ” พิจิกาพยายามยัดเยียดเงินก้อนนั้นให้สัมปันนีอีกครั้ง