นางบำเรอขัดดอก

อเลี้ยงพิพัฒน์จะไม่มีสมาธิในการคุยเรื่องงานเลย ก็ใจเขาเอาแต่คิดถึงอลินชาที่อีกไม่นานก็จะเดินทา

ความหมั่นไส้ มีอย่างที่ไหนให้เขาไปทำความสะอาดเรือนพิกุลโดยไม่บอกว่าให้ไปทำไม แต่มาเช้า

ลงไปต้อนรับเด็กกะโปโลแบบนั้นด้วย” ปฏิเสธออกไปข้าง ๆ คู ๆ ทั้ง ๆ ที่จริงแล้วอยากไปแทบตาย ชายหนุ่มก็รู้ด้วยว่าอลินชาไม่ได้เป็นเด็กกะโปโล

ะไอ้พ่อเลี้ยงพิพัฒน์ผู้สูงส่ง” ไม้เมืองวางระเบิด

งถามเลขาฯ ตัวแสบของตัวเองตะกุกตะกักด้ว

ดหรอกครับ” ไม้เมืองเอ่ยย้ำเสีย

ายยังอยากเป็นเพื่อนฉัน ยังอยาก

มันทำให้ไม้เมืองแอบยิ้มที่มุมปากนิดหนึ่ง แต่ถ้าเขามีสติสักนิดก็จะรู้ว่าโดนไม้เมืองแกล้งเพื่อที่จะพิสูจน์อะไรเท่านั้นเอง ซึ่งไม้เมืองก็

วเสื้อฉันก็ยับกันพอดี” เมื่อได้รู้ในสิ่งที่ตัวเองอยากรู้แล้ว ไม้เมือ

ัฒน์เพื่อนยากของฉันคงตกหล

่เขาเคยเห็นพ่อเลี้ยงพิพัฒน์ที่ใคร ๆ ต่างกลัวเกรงคนนี้มีอะไรจะแสดงออกทางสายตาถ้าไม่รู้จักและสนิทกันจริง ๆ ก็จะไม่มีวันรู้จุดอ่อนขอ

คอเสื้อของเพื่อนพร้อมกับเอ่ยขอโทษ และกว่าที่เข

นี้ไหม?” ไม้เมืองถามลองดูเผื่อเพื่อนพ่อเ

นเป็นเรื่องส่วนตัวของฉัน นายเข้าใจใช่ไหมไม้” พ่อเลี้ยงตีสีหน้าขรึมตอบไม้เมืองในฐานะที่เป็นเพื่อนกัน เขา

จะเดินทางมาถึงแล้วมั้ง” ไม้เมืองรู้ว่าเพื่อนปากแข็งของเขาตีสีหน้าขรึมไปงั้น ๆ

วยล่ะ” พ่อเลี้ยงพิพัฒน์ตะโกนไล่หลังไม้เม

์ผู้สูงส่ง” ไม้เมืองตะโ

บสนในใจที่กำลังเกิดขึ้นกับเขาในตอนนี้ มันเกิดอะไรขึ้น เขาถึงรู้สึกโกรธไม้เมืองที่

งปฏิเสธออกมาทันที พร้อมกับต่อว่าตัวเองอยู่คนเดียว มันจะเป็นไปได้อย่างไรก็ในเ

ใจอสูรอยู่ดี ก็ชื่อไร่ฟังดูแล้วน่ากลัวชะมัด หญิงสาวก็พอเข้าใจอยู่หรอกว่าทำไมต้องชื่อบ้านไร่ใจอสูรเพราะมันเป็นนามสกุลของเจ้าของไร่ที่สืบทอดกันมานานนับ 10 ปีแล้ว และยิ่งมาตอนนี้ยิ่งมีชื่อเสียงทั่วโคราชเลยโดยเฉพาะเจ้าของไร่อย่างพ่อเลี้ยงพิพัฒน์ ใจอสูร

องอลินยังคะ?” อลินชาถามล

จะถึงเรือนพิกุลที่อยู่ท้ายไร

อลินชาถามลุงขับรถด้วยความงุนงง ไร่ออกจะใหญ่ทำไมถึงให้เธอไปพักที่ท้าย

บหนูคนนี้มาทำงานในไร่เขายังงงเลยที่พ่อเลี้ยงพิพัฒน์ลงทุนส่งรถไปรับพนักงานเอง แถมยังให้พักที่เรือนพิกุลที่อยู่ท้ายไร่

่ อย่างไรเธอก็เป็นแค่พนักงานคนหนึ่งของเขาที่มาทำงานใช้หนี้ และเ

อยู่แล้วครับ” ลุงชมร้องเรียกให้อ

าทางเธอ จากสภาพการแต่งตัวแล้วหญิงสาวจึงคิดว่าผู้ชายที่แต่งตัวดีคนนั้นเป็นพ่อเลี้ยงพิพัฒน์ ใจอสูร ก็มีเขาคนเดี

าวสวัสดีและเอ่ยต้อนรับหญิงสาวพร้อมกับแนะนำที่พักของเธอด้วยความเป็นมิตร และเขาก็ได้รู้แล้วว่าเพื่อนพ่อเลี้ยงพิพัฒน์ปากแข็งของเขาทำไมถึงหวงนัก ก็สวยน่ารักแบบนี้เอง พอคิดถึงเพื

ชาเอ่ยสวัสดีกลับพร้อมกับยกมือไหว้งาม ๆ

” ไม้เมืองทั้งขำทั้งอธิบายให้อลินชาฟังและมันทำให้เขาอดแปลกใจไม่ได้ก็คือ อลินชาคนนี้ไม่รู้จักพ่อ

ัฒน์นิและแถมผู้ชายคนนี้ก็แต่งตัวดูดีแถมยังหล่อด้วย จะไม่ให้คิดว่าเป็นพ่อเลี้ยงพิพัฒน์ได้อย่างไร

แถมยังปล่อยไก่อีก แหะ ๆ ๆ” อลินชาทั้งพูดท

าเข้าไปในเรือนพิกุลนะครับส่วนของผมจ

ค่คนงานธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้นนะคะ

ไรหรอกครับ

ยกว่าคุณอีก เรียกอลินว่าน้องอลินเถอะค่ะ” อลินชาฟังไม้เมืองเรียกว่าคุ

เพราะเราสองคนก็ไม่ได้ต่างอะไรกันเลย” ไม้เมืองก็ไม่อย

ย หญิงสาวรู้สึกถูกชะตากับชายต

เถอะ เดี๋ยวพี่จะพาไปดูห้อง

านโดยที่ไม่ได้ถือของของตัวเองเข้าไปเลย ก็ตอนนี้ป

ทำล่ะคะพี่ไม้?” เธอ

ามจริง ก็เพื่อนเขาบอกว่าจะเป็นคนสั่งงานอลินชาและสอนงานเองกับม

็จะใช้หนี้หมดเร็วเท่านั้น พอใช้หนี้หมด หญิงสาวก็จะได้กลับไปอยู่บ้านของตัวเอง แต่มันจะหมดง่ายได้อย่างไ

ไปสักที เขาเลยต้องลงมาดูที่เรือนเองว่าหญิงสาวมาถึงหรือยัง แต่พอมาถึงเขาก็เห็นเพื่อนที่เป็นทั้งเลขาฯ กำลังเดินคุยกับเธอหน้าตายิ้มแย

น้า หญิงสาวไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเขาจะหล่อขนาดนี้ ใบหน้ารูปไข่ จมูกโด่งเป็นสันของเขานั้นมันน่าสัมผัสยิ่งนัก โดยเฉพาะดวงตาสีนิลดวงนั้นของเขามันช่างสะกดทุกสายตาของคนที่

าทตอบแทนคนอื่นแบบนี้?” อลิน

ี้ยงพิพัฒน์เอ่ยกลับด้วยความเจ้าเล่ห์และยัง

่ได้ถามคุณ” หญิงสาวว่าคนตรงหน้าพร้อมกั

ว่า 'พี่ไม้' นี้เขารับไม่ได้ที่หญิงสาวให้ความสนิทสนมชายอื่น

ธอเรียกไม้

ห้ไม้เมืองที่ยืนอยู่ข้างอลินชาแท

มื่อมันเรื่องของฉันไม่เกี่ยวกับคุณ” ดูเหมือน

กมาด้วยความโกรธ เขาไม่ชอบเลยเวลา

คุณรู้จักชื่อฉันได้ไง?” หญิงสาวเอ่ยว่าเขาหน้าตาเฉย ตอนแรกหญิงสาวรู้สึกดีไม่น้อยที

ยังพอจะระงับอารมณ์ได้บ้าง ชายหนุ่มอยากจะกระชากร่างน้อย ๆ ของเธอให้ต

หน้า อย่างนั้นก็แสดงว่าเขาคือพ่อเลี้ยงพิพัฒน์ ใจอสูรนะสิ หญิงสาวส่ายหน้าไปมาด้วยความไม่อ

ราครับ” ไม้เมืองเอ่ยแนะนำพ่อเลี้ยงพิพัฒน์ให้กับ

.เลี้ยง” กว่าอลินชาจะเอ่ยสวัสดีพ่อเลี้ย

จู่ ๆ สาวน้อยปากเก่งที่ต่อว่าเขาเมื่อกี้นี้แปรเปลี่ยนมาเป็นไก่ต้มแบบป

์เอ่ยพร้อมกับส่งยิ้มหวานให้กับ

ห้หมดไป เมื่อคิดว่ามันไม่มีประโยชน์อะไรที่เธอจะกลัวเขา กว่าเธอจะใช้หนี้เขาห

ก็ยอมรับว่าเธอสวยจริง ๆ โดยเฉพาะเรียวปากอวบอิ่มของเธอมันช่างน่าค้นหายิ่งนักและยังจะรูปร่างเพรียวระหง ทรวงอกที่ซ

องรู้สึกว่าเป็นส่วนเกินไปเสียแล้วเลยเอ่ยขอตัวขึ้นมา

รอนุญาตให้ไปได้แต่พอไม้เมืองจะเดินออกไป อลินชาก็ทำท่าจะเดินตามไ

งสาวจะตามไม้เมืองไปแต่ก็อย

งห้วนกลับพร้อมกับสะบัดแขนของตัวเองให้เป็นอิสระแต่ดูเหมือ

ามฉันมานี่อลินชา” ชายหนุ่มเอ่ยพร

เองได้” หญิงสาวเอ่ยด้วยความไม่พอใจที่เขามาจับมือถือแขน

ั่งลงเรียบร้อยแล้ว พ่อเลี้ยงพิพัฒน

มจริง หญิงสาวอยากรู้นักว่าเขาจะถามเธอเรื่องนี้ทำไม ทั้ง

ยู่แล้วว่าเธอเรียนอะไร แต่ก็อยาก

นบัญช

ัวของฉัน” เขารีบบอกงานเธอทันทีและคำว่าผู้ช่วยที่เขาบอกนั้นในความ

่งอย่างคือฉันอยากจะขอทำงานไปด้วยเรียนไปด้วยได

้เต็มที ส่วนเรื่องเรียน เธอก็หาเวลาอ่านเอานะอลินชา” ถ้าหากให้หญิงสาวเรียนมหาวิทยาลัยปิดอย่างเดิ

ใช้หนี้หมดเร็วขึ้น ถึงจะไม่รู้ก็ตามว่าเมื่อไรจะหมด อีกอย่างเรื่องเรียนเธอก็

อบอลินชา ว่าแต่เธอพร้

จริงในใจเธออยากเริ่มวันนี้เลย แต่ตอนนี้เปลี่ยนใจแล้ว ก็ไอ้สายตาเจ้าเล่ห

้วเธอรู้หรือยังว่าเธ

เดินดูแค่เรือนพิกุลค่ะ” จะไปรู้ได

็เดินตามฉ

ี่บ้านหลังใหญ่ และเขาก็สั่งคนเอาโต๊ะทำงานของอลินชาเข้าไปเตรียมไว้แล้วส่วนโต๊ะทำงานของเลขาฯ จอมจุ้นอย่างไม้เมืองนั้นเขาให้คนงานย้ายไปอยู่อีกห้องหน

์เดินออกไป หญิงสาวก็รีบล

หญิงสาวเดินตามมาติด ๆ ด้วยความอยาก

ค่เดินคิดอะไรเพลินไปหน่อ

ก อย่าให้ถึงทีฉันก็แล้วกันจะแกล้งคืนให้สมใจ

ไปที่บ้านใหญ่เลย เธอ

ช้เวลาไม่นานนักในการเดิน และระหว่างทางที่เดินนั้นทั้งสองก

ั้นสองของบ้าน เมื่อเข้ามาในห้องทำงานแล้วเขาก็แนะนำงานให้เธอพร้อม

ทร์ถึงวันพฤหัสบดี เธอก็คอยเป็นผู้ช่วยส่วนตัวฉัน ซึ่งผู้ช่วยของฉันที่ฉันหมายถึง ต้องทำงานทุกอย่างที่ฉันสั่งไม่

หญิงสาวฟังหมดทุกอย่างแล้วชา

ะ ฉันจะพิจารณาตามความเหมาะสมว่ามันสมควรที่จะปรับเปลี่ยนหรื

เกตแววตาเจ้าเล่ห์ของพ่อเลี้ยงพิพัฒน์สักนิดก็จะรู้ว่างานที่เขาจะให้ทำนอกจากผู้ช่วยส่วนตัวแล้วมันยังมีอะไรแอบแฝงอยู่ในส

มชื่อเล่นเธอเพื่อที่จะได้ไม่ต้องเรียกชื่อเต็ม ๆ ของเธอ?” เ

ำไมพ่อเลี้ยงพิพัฒน์ถึงต้องการรู้จักชื่อเล่นเธอทั้ง ๆ ที่เหตุผลเข

ก่อนนะอลิน เธอกลับไปพั

้เขาบอกเป็นครั้งที่สอง พอเอ่ยจบเธอก็รีบเดินออกจากห

ตรงความเป็นชายของฉันทุกครั้งที่เจอกัน ไม่ว่าจะเป็นครั้งแรกที่ฉันเจอ จนมาถึง

วอยู่ในห้องด้วยความอดกลั้น และคงจะอีกไม่นานความอดกลั้นในคร

บโทรศัพท์ในกระเป๋าถือขึ้นมาโทร.กลับบ้านไปหา

ังพูดไม่ทันจบคำดีเลย

มคะ?” อลินชาจำเสียงขอ

จักชื่อดิฉัน?” ป้าทิพย์จำเสียงของอลินชาไม่ได้

า” อลินชารู้ว่าป้าทิพย์แก่แล

าขอโทษทีนะที่จำเสีย

อยากจะคุยกับคุณพ่อค่ะ ป้าทิพย์ช่วยเ

ะเอาไปให้คุณอรัณ ค

็เอาโทรศัพท์เข้าไปให

ับคุณค่ะ” เมื่อขออนุญาตเข้ามาในห้องทำ

ท์มาให้เขา ทั้ง ๆ ที่อลินชาเพิ่งจะออกจากบ้านไปยังไม่ข้ามวันเลยเขาก็คิดถึงซะ

โทรศัพท์จากป้าทิพย์แล้วอรั

เลยเลือกโทร.มาหาอรัณ หญิงสาวเพิ่งรู้สึ

อ?” อรัณกลัวว่าลูกสาวจะม

สาวสับสนกับความรู้สึกของตัวเองเหลือเกิน ไม่เข้าใจเลยว่าเวลาอยู่กับพ่อเลี้ยงพิพัฒน์ทำไมหัวใจเธอเต้นแรงไม่เป็นจังหวะ ทั้ง ๆ ท

ณไม่อยากเซ้าซี้อลินชาด้วยความรู้จักนิสัยของลูกตัวเองเขา

ยงค่ะ เริ่มงานพรุ่งนี้ค่ะคุณพ่อ” อลินชาบอกแค่เพียงส่

ี ๆ นะลูก ตั้งใจทำงานนะ”

ผู้เป็นพ่อเช่นกัน กลัวว่าระหว่างที่เธอทำงานอย

่อนนะคะเดี๋ยวอลิ

ะ..

ยุดด้วยค่ะ” รู้ทั้งรู้ว่าแม่เลี้ยงเกลี

ย แต่ก็อย่างว่าแหละอลินชาเป็นคนใจอ่อนขี้สงสารและยอมลำบากเองดีกว่าที่จะให้ทุกคนในบ้านไปลำบาก เมื่อไรนะ ภรรยาของเขาจะเห็นความดีของอลินชาสักที ทั้ง ๆ ท