ทะลุมิติไปเป็นแม่ม่ายเลี้ยงครอบครัวสามียุค70
และมันยังเป็นนิยายของนักเขียนที่เธอติดตาม เนื่องจากนักเขียนได้ส่งนิยายที่สั่งพิมพ์ให้กับนักอ่านที่สั่งซื้อมาถึง ถิงถิงที่ว่างจึงรีบอ่านนิยายเกือบห
ะดุ้งตื่น เพราะได้ยินเสียงเด็กร้องไห้
นเรียนฟรี นอกจากยายแล้วเธอก็ไม่ได้มีญาติคนอื่นอีก จึงเป็นไปไม่ได้ที่จะได้ยินเสียงเด็กร้องในห้อง เพราะที่พักของเธอนั้นเป็นหอพักสำหรับ
ขยี้ดวงตาที่กำลังจะปิดลงอีกครั้
ดังเล็ดรอดมาให้ถิงถิงได้ยิน “เสี่ยวลู่คงจะหิว
! พะ...พี่...สะ
่าเดิมเพราะสถานที่ไม่คุ้นชินพร้อมกับกลิ่นอับชื้นภายในห้องที่กำลังน
ือขึ้นกุมขมับและหลับตา
งจะเพราะได้ยินเสียงร้องจากภายในห้อง คนด้าน
อไปพักเถอะ!” ถิงถิงในค
่ในยุคนี้ข้าวยากหมากแพง เจ้าของร่างที่เธอทะลุมิติเข้ามาอยู่มีนามว่า ‘กัวเห
นมากเพราะส่งลูกสาวคนเล็กเข้าเรียนมัธยมปลายในอำเภอ ในตอนนี้ทั้งพี่ชายแล
่ขอกัวเหม่ยอิงไปเป็นสะใภ้ใหญ่ที่มีสามีเป็นทหาร สร้างความไม่พอใจให้กับบ้านใหญ่สกุลห
รุ่นแล้ว แต่ไม่ยอมแยกบ้านออกมาอยู่ข้างนอก ยกเว้นบ้านสาม ที่พ่อสามีเห็นว่าบ้านตัวเองทำงานหนักกว่
สามีของเธอที่ถูกคัดเลือกไปเป็นทหารตั้งแต่อายุยังไม่เข้าเลขสองจนตอนนี้อายุสามสิบ ไปทำภารกิจด่วนแต่ล้มเหลวจนเกิดการบาดเจ็
ม่เคยได้รับความยากลำบากแบบนี้มาก่อนจึงเกิดการล้มป่วยและมีร่างกายอ่อนแอ
ล้วร่างกายก็อ่อนแอลง ยิ่งสัปดาห์ก่อนได้ข่าวว่
ลูกสาววัยเดือนเศษ โดยที่ไม่มีใครรู้ และ
ารกที่น่าจะชื่อว่าเสี่ยวลู่ขึ้นมากินนมบนเต้าอย่างกระอักกระอ่วน เธอไม่เคย
เธอก็จะเรียนจบแล้วแท้ ๆ ไม่รู้ว่าเครา
องห่วง ต่อไปนี้ฉันจะ
นจะดูแลครอบครั
ไปด้วยความเหนื่อยล้า รู้สึกตัวอีกทีก็
สะใภ
หม่ยอิงร้องตอบกลับค
วยความที่กัวเหม่ยอิงมีร่างกายไม่ค่อยแข็งแรงน้ำนมจึงไม่มากพอที่จะให้เ
้าต่างให้ระบายกลิ่นอับชื้นในห้องจางลง พอเปิดหน้าต่างออกก็ทำให้เธ
ไง อีกอย่างภายในห้องก็มีเพีย
งมีเพียงสี่ห้องนอน หนึ่งห้องครัวและหนึ่งห้องโถงเท่านั้น บ้านสาม
นรองของบ้านเป็นทหารได้หลายปีแล้ว แต่ต
ูกชายคนเล็กของบ้านตอนนี้กำลังเรียนมัธยมปลายในอำเภอ ที่บ้านจึงเหลือเพียงแม่สามีที่พิการ สะใภ้ใหญ่แม่ลูกอ่อนอย่างเธ
ินพื้นนี้ถูกที่สุดจึงปลูกบ้านห่างจากบ้านคนอื่นหลายจั้ง ไม่เชิงว่าห่างมาก แต่ก็ห่างกว่าบ้านอื่นที่อยู่ติดกันเกือบห้าเมตร โดยที่บ้า
หญิงก็ว่าอันตรายแล้ว บ้านยังไม่
ค่ะ เดี๋ยวฉันไปซักผ้าที่เหลือให้” สะใภ้รองที่ไม่รู้ว่
นบ้าน อาหารในแต่ละมื้อ ป้อนข้าวผู้เป็นแม่ส
้านั้นเป็นหน้าที่ของกัวเหม่ยอิง แต่หลังจากคลอด
็นคนดี ไม่อยากจะคิดเลยว่าถ้าสะใภ้รองเป็นแบบคนอื
วยซ้ำ แต่กัวเหม่ยอิงก็กลั้นใจฝืนกิน ไม่อย่างนั้นก็ไม่มีอะไรให้กินแล้
หยิบเดียวกับน้ำมันที่เหลืออยู่ก้นไห นอกจากนั้นก็ไม่มีเครื่องปรุงอะไรอีก หันไปเปิดไหที่มีผ้าปิดไว้ก
ใภ้รองคงจะให้หลานสาวนอนในห้องตัวเ
วเหม่ยอิง
นเตียงเตาแข็ง ๆ อย่างสุดท้ายจึงมีเพียงเปิดตู้เสื
พืชหลายชั่ง โดยมีผ้าอีกหลายผืนห่อหุ้มเอ
ี่ยมในมือไปมา ข้างในมันมีเสียงตีกันของ
้วว
าโตขึ้นมาอีกครั้งเมื่อเปิดกล่อง
งินในกล่องกัวเหม่ยอิงก็รีบวิ่งไปปิด
่างกับคนอื่นก็จริงแต่ก็ไม่ได้ห่างมาก แ
รงจำของเธอแล้ว เงินพวกนี้ไม่เคยอยู่ในความทรงจำของกัวเหม่ยอิงเลย และ
ด ไม่ใช่ว่าเธออยากจะให้ แต่เธอไม่อยากมีปัญหากับบ้านใหญ่ของสามีที่มีกันหลา
้าช่วยก็จะถูกคาดโทษไปด้วย อีกอย่างนี้ก็เ
นเจ็ดส
พันห
นหกร้อ
ปดร้อยห้
นเก้าร
ันหนึ
หนึ่งร้
เก้าร้อ
้า
ร้อยเจ็ดสิ
ยงปากเลี้ยงท้องได้มากกว่าสิบคนหลายสิบรุ่นเลยก็ว่าได้ แต่ทำไมบ้านสามสกุลหานของพวกเ