เกิดใหม่เป็นแม่เลี้ยงจำเป็นของนายน้อยสกุลถังในยุค80s

ถอะ อย่าพูดอีกเ

องเธอก็คุกเข่าลงไปกองบนพื้นเสียแล้ว

ร คุกเข่า

องตัวเองขึ้นมาทว่าแม่ของเธอ

คุณพ่อกับคุณย่าเดี๋ยวน

ี่ผิดคือคนพวกนั้นแต่ทำไม

กรังแก หนูไม่ได้ทำอะไรผิด แม่ก็ลุกข

ด้อดทนยอมให้คนอื่นมากดขี่ข่มเหงขนาดนี้ หลี่ซานพ่อของเธอจ้

รู้ผู้ใหญ่แบบนี้ แต่เขาในตอนนี้ก็ยังไม่กล้าที่จะตำหนิคนออกไปเพราะว่าตัว

ยทหารใหญ่เกรงว่าลูก ๆ ของเขาจะอึดอัดใจ ทว่าครั้นเห็นสีหน้าเฉ

่องเช่นนี้บุตรสาวบุตรชายที่เขาเลี้ยงดูมาด้วยความใส่ใจย่อม

หมือนลูกของเข

้าในมือลงบนพื้นเสียงดัง ตึง ๆ สีหน้าแ

้ ให้อดข้าวอดน้ำสักหลาย ๆ วันดูสิว่า

บตัวเธอเขม็ง เธอเองก็โกร

ินเดิมมาและปล่อยพวกเราออกจากบ้านไป เรื่องแค่นี้ก็ทำไม่ได้เหรอคะ หรือว่าจริง ๆ แล้วคุณย่าไม่เคยค

้าอย่างแรง ดวงตาของย่าแดงก่ำราวกับสีเลือดมองหน้าหลี่ซูซินด้วยความรู้

ี่เอาไว้ ทำอะไรกันอย

ิ้งสองขาก้าวเร็วหลบหนี มีบ่าวรับใช้คนหนึ่งมาขวางทางเธอเอาไว้แต่หลี่ซูซินไม่รู้เ

ย่าตะโก

ปข้างนอกเที่ยวพูดจาเหลวไหลทำให้ตระกู

หลุดออกไปให้คนภายนอกได้รับรู้ นั่นเป็นเพราะว่าเด็กสาวในบ้านหลังนี้ยังไม่มีใครแต่งงานออกเร

ซินกำลังจ

น อย่าไปล

านหลังใหญ่ไปตามถนนที่มีรถยนต์จอแจโดยมีคนรับใช้ผู้ชายในบ้านสองคนวิ่งตามมาจับเธอเอาไว้ หลี่ซ

่ซูซินจึงตัดสินใจเปิดประตูร

ห็นขายาวของผู้ชายคนนั้นอยู่ตรงหน้า หลี่ซูซ

ขอหลบอยู่ที่นี่สักครู่นะคะ

ดเสียงต่ำสั่งค

ที่ตามผู้หญิ

ึ่ง ใบหน้าของเขาเรียกว่าหล่อลากไส้ หล่อแบบที่ไม่ได้พบเห็นบนท้องถนนทั่วไป สันกรามคมของเขาทำให้เธอถึ

ีเข้าให้แล้ว เขามีอำนาจคงช่

มถอนสายตา จากนั้นเธอก็ส่งยิ้มหวานไปให้แน่นอนว่าต

นะคะ ช่วยฉ

ม่พูดสักคำสงวนถ้อยคำเหมือนกลัวว่าหากอ้าปากจะมีทองหลุดออกมา เ

ซิน จากนั้นเธอก็ถูกทหารคนนั้นลากลงจากรถและส่งให้คนรับใช้ที่วิ่งตามหาเธอไปทั่ว ตอนนั้นไม่เพียงมีคนรับ

ใส่มือของคนที่กำลังตามจับตัวเธอ หลี่ซูซินตะโกนถามผู้

คุณแล้วทำไมถึงส่งฉ

สายตาของเธอเต็มไปด้วยความเคียดแค้นผู้ชายคนนั้นจนอกแทบระเบิดมือสองข้างกำแน่

หนึ่ง ในบ้านหลังนี้ต่อจากนี้เธอลำบากแล้วเพราะนับจากนี้จะเป็นฉันที่ขึ้นเป็นผู

ปบอกคนรับใช้ด้วย

เธอก