ท่านประธานคะ อ๊ะ!

้ผลิตคอนเท้นท์ฟอร์โซเชีย

กัสไปที่หัวข้อการประชุม แต่ด้วยอาการนอนน้อยของฉ

อมมี่กระซิบเรียกฉัน ราวว่าจะต้องดึงสติของฉั

นรับเสียงเร

ลังรอฟังอยู่” พี่ทอมมี่บอก นี่ฉันเบลอ

กขึ้นพรีเซ้นต์เทชั่นด้วยความมั่นใจ ส

ั้น ที่หน้าคุ้นๆ ก็ยิ่งรู้สึกประหม่าแปลกๆ สมองของฉันสับสนขึ้นมากลางอากาศ ตัดภาพในหัวสลับก

ึ้นมาได้เป็นฉากๆ ตามลำดับเห

กเดือน

ทบต่อการทำงาน มันเหมือนเบื่อๆ เซ็งๆ คิดงานไม่ออก เหมือนสมองถูกล็อ

ค้นเพื่อหาแนวทางในการหาตัวช่วยที่จะทำงานให้ได้ จนแล้วจนรอด ฉันไถมือถือสมาร์ทโฟนไปเรื่อย จนกระทั่งหลบไปช้อปปิ้งในแอฟขายของต่างๆ ยุคนี้แล้วคงไม่มีใครไม่รู้จักการช้อปปิ้งออนไลน์และพฤติกรร

ไม่เท่าไหร่ แต่สินค้าของร้านนี้นี่สิดันต้าชใจเข้าอย่างจั

งมากตามไปด้วย แต่ก็สั่งทีละน้อยๆ แต่สั่งหลายครั้ง แล้วการคุย

ก็เป็นเรื่องธุรกิจ ฉันคุยกับเขาก็

าจจะด้วยความที่เคยมีแฟนที่อยู่ไกลกัน ด้วยความที่ต้องทำงานต่างประเทศ แต่ความห่างไกลก็เป็นอุปสรรค ทำให้รักไปไม่ร

้นตกลงเป็นคนรักกันแบบงงๆ ความสัมพันธ์ที่อยู่ในสภาพของความรักในระยะไกล ไกลแค่ไหนไม่รู้สินะ ความรักส

ต้องรู้ว่า “เขา” และ “เรา” คือใคร แ

ว่า “เขา” คือพ่อค้า ที่ฉันเปิดไลว์ฟสดของเขาเป็นเพื่อนเวลาต้อง

น้าคุ้นๆ แต่วัน

ันทำงานประจำอยู่ และเขาก็ดูเหมือนจะจดจำฉันได้... จะจำกันได้ไ

ลา