นางคือสตรีแกร่ง

ไม่ใช่หรือไร？ พอดีเลยหากเจ้าได้เข้าไปอยู่ในซ่องฉินโหลวฉู่แห่งนี้แล้ว ต่อไป

นหูและไม่คุ้นหูที่กำลังหัวเราะต่อกระซิกกันอย่างได้ใจขึ้นมาด้วย เส้าห

ณ์ตรงหน้าอย่างชัดเจนแล้ว

ก็ผ้าม่านคลุมเตียงผ้าตาข่ายเบาบางที่เป็นสีชมพูฉูดฉาด นอกจากนี้ยังไ

อที่ไหนก

ครื่องบินตกขณะไปเข้าร่วมการประชุ

แส้ก็ถูกฟาดลงมาอย่างรุนแรงรา

อนกำลังหัวเราะคิกคักอย่างได้ใจ หลังจากสะบ

องนั่นแหละที่มันไร้ค่า เป็นแค่คนที่ไร้ความสามารถและไร้ประโยชน์ แต่กลับครองตำแหน่งบุต

ิดอยู่แล้ว แต่เมื่อเห็นว่าแส้กำลังจะฟา

งแรงด้วยความฉลาดเฉลียว ทำให้อี

อ๊

นล้มลงมากับพื้นพลางกร

ยออกมา จากนั้นก็พลิกข้อมือ

างตะโกนออกมาด้วยความโมโหว่า “นังส

าดแส้ลงไปโดยมิได้มีความลังเลใด ๆ ซึ

ให้เจ้าพูดจาดี ๆ งั้นวั

๊ยะ

ายครั้ง ฟาดจนผิวหนังของ

ยงชั่วครู่หนึ่ง ใบหน้าและร่างกายของนางก็เต็มไปด้วยรอยแส้ที่

ธแค้นในใจออกไป ประการที่สองเป็นเพราะต้อ

นนี้นางได้รู้แล้วว่าตัวเองข้ามภพมาเป็นบุตรีของฮูหยินเอกที่ไม่ไ

็นคนไม่แยแสอะไร นางสนมของพ่อก็โหดเหี้ยมอำมหิต นางจึงต้องทนทุกข์ทรมาน

านกับนายพลผู้ยิ่งใหญ่คนหนึ่งที่จะตายมิตายแหล่อ

องนี้ จนไปหลงเชื่อคำโกหกของผู้ไม่หวังดีเข้า นางจึ

นกับดักที่เส้าเจียอี๋ที่เป็นน้องสาวต่างแม่ของนา

ังไม่พอ ยังจะทำให้นางรู้สึก

จ้าของร่างเดิมก่อนที่จะเสียชีวิต ทำให

ได้！ ม

มัดเอาไว้ซะ ข้าจะสับมั

ื้นกรีดร้องอย่างน่าอนาถ นางตะ

ู่ข้างนอกก็ได้ยินเสียงดัง

นางโยนแส้ทิ้งและกระชากผมของเส้าเ

ข้าไปเดี๋ยวนี้นะ！” เส้าเจียอี๋

ลสาบสีเขียวมรกต ทันใดนั้นนางก็หัวเราะเยาะเย้ยออกมาก่อน

ต้ตอบ นางก็จับตัวเส้าเจียอ

！ ช่วย

ู้

ี่เข้ามาถึงกับตื่นตระหนกกันขึ

ลังของนางมีเสียงกรีดร้องเหมือนหมูโดนฆ่าของเส้าเจียอี๋ดังขึ้นมา

เรือนอี๋หงไปได้ นางก็ถูกคนเ