เธอ...ที่ไม่เข้าตา

❀

เยาะเย้ยถากถางมากกว่าจะนึกเห็นใจ ซึ่งว่ากันตามตรงน้องเล็กของกลุ่มก็ไม่ได้หวังว่าพี่ๆ ในอู่จะโอ๋หรืออะไร

ยในชุดพยาบาลสีขาวสะอาดตา ข้างกันเป็นพี่เขยในชุดลำลองง่ายๆ เพราะแค่ใส่ไปนั่งในออฟฟิศที่โรงผสมซ

กัปกิริยา ไม่ว่าจะนั่ง นอนหรือเดิน พี่ของเธอทำมันได้อย่างงดงาม ถูกใจคุณนายขวัญเรือนยิ่งกว

่งในประมุขของเพียรกุลที่ช่วยแม่บ้านจัดเตรียมอาหารเช้า หญิงวัยกลางคนเหลือบตามองล

าเอว “เมื่อคืน

์ มือมันก็ถูกยกมาเท้าไว้ที่เอวโดยอัตโนมัติ แม้จะเป็นหัวข้อทั่วๆ ไปอย่างไรก็ไม่พ้นจะมีความก

อความสะดวกในการทารุณกรรมลูกสาว ถัดจากเธอเป็นน้องชายที่ยังไม่ยักจะเห็นหน้า หัวโต๊ะเป็นบิดาผู้แสนใจ

นลำบากคนอื่นต้องคอยหิ้วปีกกลับบ้านอยู่ร่ำไป แทนที่คนเขาจะได้พักผ่อนต้องคอยมาตามเช็ดตามล้าง ครั้นจะให้มันขั

ที่น้องมันจ

้าหูซ้ายทะลุหูขวา ไม่ได้ซึมซับลงไปที่สมองทื่อๆ ของอีกฝ่าย กระนั้นก็ห้ามปากไม่ได้ มีลูกกับเขาสามค

ุมาลย์ อย่างไอ้ก้

ย แต่ม้าโทร. ไปบอก

สายตามามอง ขมวดคิ้วเข้าหากันจนหน้าผากเก

นี้วันเ

และทุกๆ คนในครอบครัว วันเกิดพี่ๆ ในอู่ วันสำคัญทางศาสนาคนอย่างกุสุมาลย์ยังจำได้เลย แน่นอ

ิบเมษายนวันเกิดเลปกร บุคคลผู

ไม่น่าชมน่าแลนัก ช่างผ่าเหล่าผ่ากอไปเสียทุกเรื่องตั้งแต่เรื่องเล็กไปจนถึงเรื่องใหญ่

ินใจของบิดาอย่าง นพ. เรวัช ที่เห็นว่าลูกสาวชื่นชอบพาหนะที่สมบุกสมบันมากกว่าภาพลักษณ์ที่เรียบหรู ก่อนหน้านี้เธอมีมอเตอร์ไซค์วิบากเป็นข

ากับพี่ๆ เอ็งแล้ว พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้าไปทำบุญ และถ

้ อีกหน่อยเธอก็คงทราบเองว่าน้องชายได้อะไร ไหนยังหันมาสนใจปร

วญราวคนเจ็บ “ม้

็ง “อย่าให้มันมากนะไอ้ก้าน

พรแต่

กับมันไม่เคยได้ผล หญิงวัยกลางคนสูดลมหายใจเข้าเต็มปอด ผ่อนออกมาช้าๆ คล้ายพยายามทำสมาธิ ในขณะที่อ

รงเรียน ป๊าไปไม่ได้เพราะติดประชุม เจ๊กิ่งก็ไม่ว่า

กไม้โบกมือปฏิเส

กตายห

กันเธอยังไม่คิดอะไร แต่รับไม่ได้เป็นอย่างมากที่จะไม่ได้ดื่มเหล้า ช่วงนี้ยิ่งเจ็บหนักจากอาการ

้าม นึกเห็นใจน้องสาวที่โดนดุโดนด่าทุกวี่วัน แต่ก็ไม

ำนึก” ว่าจบก็หันไปหาคู่กรณี “ไม่รู้แหละ เย็นนี้เลิกงานแล้วกลับบ้านเลย

เมื่อมีมือของยายป้าบางคนยื่นมาบิดที่ต้นแขนจนสะดุ้งโหยง แต่ผู้ก่อเหตุย

แสบแก้วหูตั้งแต่เช้า ตำรวจหนุ่มรู้อยู่แล้วว่าพี่สาวจะต้องโดนมารดาทำอะไรสักอย่าง ทว่าไม่เคยคิดอยากช่วยเหลือ หลังนั่งลง

หนทำไมไม่มาช่วยเหลือประ

อนหายใจทิ้งหนึ่งหน “ไม่เร

ในทักษะการเหน็บแนมของอีกฝ่ายไม่ได้ ทั้งๆ ที่เธอทั้งรักและเอ็นด

น้าแสนโง่เง่าของพี่สา

ชให้ด้วย ผมต้องไปต่าง

ะพูดจบประโยคดีด้วยซ้ำ กุสุมาลย

ยังคงฉุนเป็นทุนเดิมไ

ณัฐกรณ์ออกหน้าอาสาจะไปเองเพื่อไม่

นับสนุนพี่เขย “เห็น

หันไปทางลูกเขย “ไนน์ไม่ต้องไปลูก

้วยซ้ำ” เลปกร

ลูก ป๊า เจ๊กิ่ง หรือน้องไม่ใช่ว่าเวลาอยากไปไหนก็ไปได้เลยเหมือนลูก

นที่ว่างอยู่คนหนึ่ง

กโตจนแทบถลนออกมานอกเบ้

้าหรือยัง รีบร

ยใจอย่างไม่สบอารมณ์ จะเถียงก็หลังชนฝาเสียแล้ว เพราะหากไม่ได้เลปกรคอยช่วยเหลือ เธอคงจะลำบาก อย่างไรการนอนบนเตียงนุ่มๆ ในห้องแอร์ก็ดีกว่

อกมีแ

ากสู้พี่สาวไม่ได้ก็ฟ้อ

ม่ใช่น้อย” หล่

ก็บเจ๊ก้านมา

ยงคือแกต่างหาก เจ๊ยังจำเหตุการณ์ในวันนั้นได้ดี ตอนที่ป๊ากับม้าพาพวกเราไปเที่ยวแล้วแว

จ๊เพิ่งได้ขวบ

องการตั้งครรภ์ เจ๊ถีบท้องม้าไปหกครั้ง ไม่รวมดิ้นอีกกว่ายี่สิบ วันที่คลอดนี่คนอื่นยังต้องให้พยาบาลตบตูดอยู่เลยถึงจะร้อง แต่เจ๊ออกมาถึงก็

ผู้หญิงคนนี้เลยแม้แต่คนเดียว ทั้งรักและห่วงใย ในตอนที่เธอเอาแต่โม้ด้วยสีหน้าจริงจัง นั่นจึงเรียกเสียงหัวเราะให้โต๊ะอาหารได้เป็นอย่างดี โดยเฉพาะกับคู่กรณ

ป็นคนพูดมากเช่นนี้ แต่หากบ้านหลังนี้ไม่มีค

'*•✿ ✿•