ก็บอกว่าไม่ใช่พระรองไงฟ้ะ

เล่นห่วย ต้องจ่ายค่าปรับเป็นว่

พระเอกหน้ามึนที่จ้องหน้ากันอยู่ตรงโต๊ะทำงานนี่ต่า

อนพระรองพานางเอกไปซื้อของตามนิยาย แล้วป้ะพระเอกเข้าให้ ต่อด้ว

นห้องนี้ทั้

้าปากได้ก็บอกมาว่

ผมถีบตัวเองมาน่ะสิ

นีไม่อยากมองคนใจร้ายใจดำที่พูดไม่รู้เรื่อง

ที่ผมทำหน้าบึ

ลื่อนให้หันไป ผมก็ไม่ยอมฝืนรั้งจนป

นนะไม่ใช่ล

ดวงตาคมจ้องนัยน์ตากลมที่กำลัง

เป็นอัลไซเมอร์ห

องแคบไม่พอ จ้องห่างๆนี่ก็หนักแล

ใจสั่

แบบ ไอ้ภาพก้อนลอนๆกลางลำตัวคราวก่อนยังตราตรึงตั้งแต่วันนั้นไม่ทั

ือพระเอ

กลัว

หน้าเขาดูสนอกสนใจเจ

ุดปาก มันคนละเรื่อง

ฉันช

คนอื่นกลัวก

ล้ว ถึงคางผมจะโดนล็อกอยู่ที่เดิม

อบ

กลัวค

วโร

อ่านเอกสารเก๊กหน้าขรึม การแสดง! ทำเหมือนผมตอนยังเป็นสายสืบ รู้หรอกว่าโฟกั

ึ

งดีใช

้ก้าวไปไหน คนที่ทำเป็นไม่สนใจนี่ปล่อยแฟ้มทิ

องดี แต่จะ

ไงว่าจะไม่ฆ

มาที่นี่เพราะน้ำ ไม่ได้จะมาสื

นัก คนนะไม

าดกลับมาเหมือนจะกินหัวกัน ไม่ต้องรอให้มีการเคลื่อนไหว สองขาก็ล

ุดหาเรื่องตายได้แล

้าดังๆอย่างเหลืออด “ไม่ฆ่าก็ไ