ท่านอ๋องข้าไม่ต้องการท่านเป็นสวามี

ีที่เดิมทีเจ้าของร่างนี้มีร่างกายที่แข็งแรง ไม่ได้เจ็บป่วยบ่อย ทำให้การฟื้นตัวดีขึ้น

นรู้เรื่องราวของที่นี่ทั้งหมด และคอยดูแลตัวเองเป็นอย่างดี เพราะตกผนึกได้ว่าต้องมีร่าง

เรือนได้แล้ว แม้ว่าในตอนแรกทั้งตงชิงและผิงอีจะคัดค้าน เพร

ไม่ป่วยแน่นอน” สวีอี้หลิงหันไปยิ้มให้ จากนั้นก็ห

หายดีแล้ว

นอยู่กับการชมดอกบัวอยู่นั้น สวีอ้า

าที่นางจำได้ว่าเป็นน้องสา

้าที่เป็นห่วง” สวีอี้หล

งบอกนางว่า ให้ระวังสวีอ้ายหรงคนนี

ีขึ้น ข้าที่เป็นน้

่ใด จะมานั่งชมดอกบ

งเองแบบนี้ ด้วยที่ผ่านมาแม้สวีอี้หลิงจะมิเคยแสดงท่าทีร้ายกาจต่อนา

ิงแล้ว ข้ามีสิ

จเจ้า

บไปมองดอกบัวตามเดิม ด้านสวีอ้ายหรง

ิดลอยล่องไปตามที่ควรจะเป็น ก่อนจะมีเสี้ยวหนึ่งที่นางนึกไปถึงเด็กน้อยซึ่งไร

่าจะดูแลหนูให้ดีที่สุด จะไม่ยอมให้ใครหรืออะไรมาทำร้ายหนูแบบนี้อีกแล้ว แม

มเย็นแล้ว กลับเรือนกันเถิดเ

อ

ันได้ย่างท้าวออกไป พ่อบ้านตู้ก็เดิ

แจ้งว่า พรุ่งนี้จะมีคนจากตำ

ยเรื่องใดหร

ต้องเรียนรู้อีกหลายข้อขอรับ” ตู้เซินค้อมกายล

วนอ๋อง’ ก่อนจะหันไปมองหน้าตงชิงและผิงอี ทว่า

ี่บ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่ามาจากจวนขุนนางระดับสูงก

มาด้วยกิริยาแช่มช้อย สร้างความพึงพอใจให้

หลิง บุตรสาวข

งกำนัลทั้งห้าคนยอบกายให้ด้

ี่นางจากมากนั้น มิเคยมีผู้ใดให้ความเคารพ ยิ่งไปกว่านั้

ิ รวมถึงกฎต่าง ๆ ภายในจวนอ๋อง เจ้าก็ตั้งใจเรียนรู้และจดจำเอาไว้ให้ดี

ล้วเจ้าค่

รับ เพราะหากนางขัดขืนหรือโต้แย้ง

วรรณด้วยสมุนไพรที่มากมายจนนางมิอาจนับได้หมด อีกทั้งกลิ่นที่เหล่านางกำนัลบอกว่าหอมสดชื่นนี้ยังทำให้นางรู้สึกหอมจนแทบมองสิ่งใดก็หมุ

สวีอี้หลิงผุดลุกขึ้นยืนหน้าตั

ายถึงสิ่ง

นป้าทั้งห้าทึ้งร่างอ

่ะ” ตงชิงกระวีกระวาดเข้ามาท

วันนี้เราไปเ

ก่อนวันแต่งงานจะมิออกจากจวนนะเจ้าคะ” ผิงอีเองก็ร้อนใจ เพราะหากเรื่องนี้

วัน ตงชิงเจ้าไปเตรียมหารถม้ามารอที่ประ

อิดออด สวีอี้หลิงก็เร่าเร้าเข้าไปอีกครั้ง แ

พราะตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ นี่เป็นครั้งแรกที่นางได้ออกมาข้างนอก ผู้คนมากมายเดินจับจ่ายซื้อของกันอย่างครึกครื

่งปลายหางตาพลันสะดุดเข้ากับร่างเล็กของเด็กชายซึ่งนอนคุดคู้อยู่ตรงตรอกแคบ ๆ สวีอี้หลิงสังเกตเห็นมือของเด็กชายกุมท้องอยู่ตลอดเว

จะไปที่

งเด็กชายขอทาน ตงชิงก็ร้องทักขึ้นพล

าตงชิง เด็กคนนั้

อาจจะเป็นกลอุบายแล้วปล้นทรัพย์ก็

ะ ช่วยตามใจข้าสักเรื่อ

ลูกอ้อนของนาง และก็เป็นไปตามที่นางคาด เพราะเพียงนางออดอ้อนไปแค่

เอาทั้งตงชิงและผิงอีให้สงสัยเป็นยิ่งนัก เพราะมิเคยรู้ว่าคุณหนูของพวกนางมีความร

เอาขนมที่ซื้อมาแบ่งให้เด็กชายได้กินบรรเทาอาการหิว

จะน้อยก็ต้องกิน มิเช่นนั้นเจ้าก็จะ

มอย่างสุขใจที่ได้รักษาคนป่วยอีกครั้ง โดยที่ไม่รู้เลยว่ามีสายตาคู