icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon

ท่านอ๋องข้าไม่ต้องการท่านเป็นสวามี

บทที่ 4 สวีอี้หลิง

จำนวนคำ:2028    |    อัปเดตเมื่อ:21/10/2024

ที่ไหน ฉันอ

ด้วยใบหน้าแสนจะงุนงงอยู่หลายส่วน คิดไปด้วยตนเอง

ลูกที่ออก

นราบราวกับไม่ได้ลิ้มชิมเนื้อเลิศรสมาเป็นเวลานานก็ไม่ปาน อีกท

่ยามนี้คือสวีอี้หลิงจึงหลับตาลงอีกครั้ง สูดลมหายใจเข้าออกลึก ๆ วนไปมาสอง

หญิงสาวหันไปถามสาวใช้นามผิงอีที

ะคุณหนู คุณหนูจำมิได้หรือเจ้าคะ” ผิงอี

.จวน จวนหย่งผิงโหว?

มทรงจำครั้งอดีตก่อนหน้าไปจนสิ้นแล้วเป็นแน่ นางจึงรุดเข้าไปใกล้แล้วฉวยคว้

ณหนูคือคุณรองสกุลสวี นามว่าสวีอี้หลิง เป็นบุตรีในฮูห

จเย็นระคนเป็นห่วงที่นางสัมผัสได้ แม้นจะไม่ได้ร่ำเรียนในทางด้านสายภา

เข้ามายังที่แห่งนี้ มาอยู่ในร่างของสตรีที่มีใบหน้าเหมือนนางเมื่อครั้งยังเป็นเด็ก พ

ยงจินตนาการของนักเขียนที่ร้อยเรียงตัวอักษรอย่างตั

่.

ีคล้ายคลึงกัน นั่นหมายความว่าร่างนี้ก็น่าจะต้องตั้งท้องเหมือนก

าดสายตามองไปรอบ ๆ อีกครั้ง แล้วหันมาถามสตรีทั้

นี้ลูกอยู่ที่ไห

อย่างไรเจ้าคะ” คำตอบจากปากของผิงอีทำเอาหญิง

ษกสมรสกับท่านอ๋องแม้จะมีพระราชโองการมาแล้วก็ตาม แล้วเช่นนี้คุณ

าอีกครั้ง เพราะนอกจากร่างนี้ไม่เคยตั้งครรภ์ ยังมีอายุเพ

่.

ออภิเษ

งานห

กว่า อะ...อภิเษก

คลึงกับที่นี่ เพื่อที่สตรีทั้ง

คุณหนูก็หลงลืมเช่นกันหรือเจ้าคะ ไม่ดีแล้ว เช่นนี้ต้องเร่งไปตามท่านหมอมาตรวจ ผิงอี

านพ่อบ้านตู้ก็ดังแจ้งเข้ามาว่า ท่านหมอเดินทางมาถึงแล้ว

บริเวณข้อมือ ทำเอาหมอสาวในยุคสองพันยี่สิบสี่นั่งมองด้วยความใคร่รู้

นอย่างไรบ้างเ

ามนี้มีเพียงความอ่อนเพลีย และอาการบาดเจ็บของกระเพาะที่ได้ร

ุณเจ้

ันไปรับเทียบยาที่ท่านหมอยื่นมาให้ ซึ่งภายหลัง

าวในร่างสวีอี้หลิงก็ทำทีเป็นบอกว่า จะพักผ่อน และเพียงเท่านั้นก็มิมีผู้ใดอยู่รบกวน

งสินะ เอาน่าเมย์ อย่าง

ที่เปิดกว้างรับลมเย็น ๆ ต้นฤดูใบไม้ผลิเข้ามา ความเย็นจากธรรมชาติบวกกับกล

มีแล้วกมลวรรณที่โง่และอ่อนแอคนนั้น จะใ

บเจ็ดในยุคที่นางจากมาไม่มีผิด ที่แตกต่างคงเป็นสีผิวที่มันขาวผ่องราวกับเนื้อหยวกอ่อน ๆ กับเรียว

างประโยชน์ให้ผู้คนได้อีกหรือไม่ เพราะเท่าที่นางเข้าใจในยุคโบราณเช่นนี้ ผู้

วดท้องหลงเหลืออยู่บ้าง นางได้แต่ยกยิ้มเยาะเพียงมุมปาก เพราะดูเหมือนไม่ว่ายุคไหนสมัยใด

็นเพราะตัวของนางเองที่ประมาทพลาดพลั้งไป หรือมีผู้ใดจงใจทำให้นางกลายเป็นแบบนี้ ที่นางคิดแบบนี้เพราะบางทีพิษ

้ามาในห้องพร้อมกับถ้วยยากลิ่นฉุนที่มีคว

้าค่ะ

เพียงแค่เห็นสีของยาที่ดำคล้ำ กับกลิ่นที่ไม่ชวนก

กหน่อย แต่ผิงอีมีน้ำตาลป

็คว้าเอาถ้วยยามาถือไว้แล้วกระดกดื่มรวดเดียว จากนั้นก็หยิบน้ำตาป

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 0 บทนำ ความรักทำให้คนตาบอด2 บทที่ 1 หัวใจที่สลาย3 บทที่ 2 โชคชะตา4 บทที่ 3 ความฝันหรือความจริง5 บทที่ 4 สวีอี้หลิง6 บทที่ 5 ยอมรับความจริง7 บทที่ 6 เริ่มต้นชีวิตใหม่8 บทที่ 7 อ๋องแปดฟ่านเฮยหลง9 บทที่ 8 งานแต่งงานที่ไม่เต็มใจ10 บทที่ 9 กราบไหว้ฟ้าดิน11 บทที่ 10 พระชายาอ๋อง12 บทที่ 11 สามีในนามเหมือนจะป่วย13 บทที่ 12 ความสัมพันธ์ที่ห่างเหิน14 บทที่ 13 ออกนอกจวนอ๋องแปด15 บทที่ 14 แต่งพระชายารองเข้าตำหนักอ๋อง16 บทที่ 15 แสดงอำนาจ17 บทที่ 16 สวีอี้หลิงขอหย่าขาด18 บทที่ 17 สายลับเผยตัว19 บทที่ 18 วางแผนร้าย20 บทที่ 19 ไม่ทิ้งวิชาการแพทย์เดิม21 บทที่ 20 สวามีทำตัวน่าสงสัย22 บทที่ 21 รักษาอาการป่วยของสวามี23 บทที่ 22 สั่งสอนพระชายารอง24 บทที่ 23 สวามีเข้าข้างพระชายารอง25 บทที่ 24 ตรวจสอบพระชายารอง26 บทที่ 25 สวามีเป็นคนไข้คนหนึ่ง27 บทที่ 26 ความลับของพระชายารอง28 บทที่ 27 ยาพิษที่ยากจะรักษา29 บทที่ 28 เผยความในใจ30 บทที่ 29 ตามเกี้ยวภรรยา31 บทที่ 30 ขอเริ่มต้นชีวิตคู่อีกครั้ง32 บทที่ 31 ความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิด33 บทที่ 32 ตั้งครรภ์34 บทที่ 33 ดูแลภรรยากับลูก35 บทที่ 34 ฟ่านอี้เจิน36 บทที่ 35 รักใคร่ภรรยา37 บทที่ 36 สารภาพความจริง38 บทที่ 37 บทส่งท้าย ครอบครัวที่รักใคร่กลมเกลียว39 บทที่ 38 ตอนพิเศษ (1)40 บทที่ 39 ตอนพิเศษ (2)