1978 ฉันกลายเป็นสะใภ้ปากร้าย
งของกินที่เธอเข้าไปหาในป่า ทุก ๆ วันข้างตัวจะมีเด็กชายสองคนขนาบข้างอยู่เสมอ พวกเขาไม่
ด้ซื้อมาสักครั้งปีหนึ่งน
ะใภ้ใหญ่ทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว เป็นอีกวันที่เฉินซือหยู่ได้ไก่ป่ามาทำอาหาร ทำให้สะใภ้อีกสองบ้
็นฉันล่ะ” สะใภ
่เคยโดน จึงไม่กล้าเข้าไปหยิบเอาข้
ให้พวกเธอรังแกและยังตอบโต้กลับแบบนี้เธอจะกล้าไปของห
นั้น ฉันเคยบอกให้เข้าป่
วเสมอ ร่างกายของพวกเขาไม่ได้ผอมเหมือนคนอื่น เงินที่ใช้ซื้อของมาให้พวกเขาไม่พ้นเงินของสามีเฉินซือหยู่ที่เป็นทหารเพราะเงินที่ถูกส่งมาหลี่ซินหร
์เล็กในป่า หรือซื้อกับชาวบ้านที่ได้มาเพราะกล่าวว่
ว์ของเธอมีประโยชน์อีกทั้งมีสมุนไพรที่ไว้ดึงดูดสัตว์ป
แบ่งอาหารให้พ่อกับแม่และน้องสะใภ้สามอย่างเฉินซือหยู่ที่สอนให้เขาหาสัตว์ป
เป็
นชายคนโปรดเพราะไม่อย่างนั้นจะไม่ได้กินเนื้อเช่นกัน แม้จะรักหลานแต่เมื่อเป็นส่วนของตัวเองกลับไม่แบ่ง แต่ห
ำมันมาให้หลานชายของเขาแน่นอน” สะใภ้ใหญ่เชื่อว่าลูกชายของห
ย” เฉินซือหยู่ตอบกลับทันทีเธอไม่ได้สนใจว่าสองสะใภ้จะคิดอย่าง
นเดิมเธอไม่ใช่สะใภ้ที่เกรงกลัวแม่สามีจึงได้กลับไปติดต่อบ้านเดิมอีกครั้งบ้านจางไม่มีคนให้เธอได้พึ่งพาจึงต้องหันกลับไปบ้านเดิมเพื่อหาหนทางให้ตัวเองมีทาง
สาวต้องการพึ่งพาพี่ชายไม่ใช่เรื่องแปลก อีกทั้งวันไหนที่เจ้าตัวกลับบ้
สามฉัน
้ยงลูกสาวจึงเข้ามาแทน จ้าวฉิงเองก็คงกลัวว่าจะโดนทุบตีถ้าเข้ามาแย่งชิงสิ่งของในมือเฉินซื
ั้งเป็นภรรยาของพวกเขาอีกต่างหา
ยู่ถามหาหลานสาวตัวน้อยข
ภ้รองมองเนื้อไก่กับกระต่ายที่ถูกแล่หมักเกลือราค
อาไว้ให้หล่อนสิ” เฉินซือหยู่เอ็นดูจางซวี่หรูเหมือน
ธอเมื่อที่บ้านเห
นกันแต่ฉันให้เขาเอาเข้าไปในอำเภอ” ไม่ใช่ไม่ต้องการให้ลูกสา
ค
ม่ใช่ในตำบลคงเอาเข้าไปขาย หลังม
จีนไม่จำเป็นต้องซื้อของในสหกรณ์หรือร้านค้าของรัฐบาลอีกต่อไป
็นคนมีเงินในอำเภอ เฉินซือหยู่ไม่คิดที่จะนำเนื้อสัตว์เข้าไปขายเพราะมันมีประโยชน์ต่อเธอที่ใช้บำรุงร่างกายที่ขาดสารอาหารกว่าเธอจะดูแลร่
เหยาคงม
าวสามีที่ยังไม่เห็นหน้าเห็นตา หล่อนเรียนในโรงเรียนตำบลแต่เหมือน
” ความทรงจำที่มีต่อน้องสาวสามีคือหล่อนเป
ันเป็นอย่างที่คิดจริง ๆ มื้อเย็นหลายบ้านต่างลงมือทำอาหารของบ้านตนเองตามที่แยกกันทำมาตลอดห
งสาวคนเล็กของ
่โลภมากการเป็นอยู่จึงดีกว่าเด็กสาวบ้านอื่น หากเป็นลูกสาวบ้านอื่นอย่างเช่นเฉินซือหยู่คนก่อนเธอยังต้องทำงานบ้า
็หามาให้และไม่เ