บัวขาวแต้มสี

ที

เขาเห็นยามที่มันลุกโชนและมอดไหม้ไป ทั้ง ๆ ที่ควรจะเสี

ชดประชัน นางเก่งอยู่แล้วนี่ ขนาดฆ่าลูกเพื่อสิ่ง

างถือเอาไว้ทั้งสิ้น ขอเพียงเรื่องเดียวคือการได้อยู่ครองคู่กับสตรีอันเป็นที่รักอย่างเยว่

เยว่เม่ยเอ่ยเรียกสามีของนาง ยามนี้นางเป็นฮูหยินเอกของตระกูลต

งราวกับนางเอกงิ้วยกยิ้มอย่างพอใจ ผมที่ประดับเครื่อ

เข้าให้แล้ว หากเมื่อก่อนเยว่เหลียนเปรียบเป็นบัวขาวที่งดงามชูช่อสูงเหนือพื้นน้ำ กลีบพลิ้วไหวเมื่อ

ั่นคือภาพของสามีของนางยืนมองดูประตูที่พังลงและร

ละหัวเราะให้กับโชคชะตาบ้า ๆ นี่ แม้นางจะไม่มีเสียงที่จะเอ่ยออกไป แต่ไม่ว่าชาตินี้ช

งคนเหล่านั้นจนห

มร้อนที่แผดเผาทุกอย่างเหมือนจะนิ่งสนิท หญิงส

าลบรรพชนของตระกูลตง แต่เป

มาเมื่อหัวของนางโยกไปกระ

รับ หนทางไปเมืองหลวงขรุขระนัก

่นก็ยิ่งทำให้เยว่เหลียนสงสัย ไม

้าก็จอดนิ่งส

ไปช้าสักหน่อยอย่างไรก็ยังทันฤกษ์นะเจ้าคะ แ

้ฟังก็มีสีหน

ออกมาจากปากอย่

หนูกับคุณชายตงอย่างไรเล่าเจ้าค

นก็มิต้องรีบหรอกหนทาง

นางก็เหมือนจะได้ย้อนกลับมาในวันนั้นอีกครั้ง วันที่นางตื่นเต้นที่จะได้เจอกับคู่หมาย หารู้ไม่ว่

่ที่มีผ้ามัดผมของนาง มัดพันด้านที่เสียหายอยู่ก็ถอนหายใจ นางใส่ใจถึงขนาดนี้แต่กลับได

่ส่งมาให้นางเมื่อเยาว์วัย น่าขันนักที่นางยังเก็บรักษามันเอาไว

นใจมิใช้ถาวกู่เก่า ๆ นี่แต่เป็นเรื่องที่ควรจะแก้แค้นน้องชั่วสามีโฉดเช่นไรต่างห

งวันก็ถึงเมืองหลวง เยว่เหลียนมองประตูเมืองที่นางผ่านเข้ามา

าพิษเอาไว้ ครั้งก่อนนางก้าวพลาดตั้งแต่แรกเพราะแม่นมเห็นนางเป็นคนบ้านนอกคอกนาค