บัวขาวแต้มสี

ที

ยวนี้ แต่หากทำเช่นนั้นการย้อนกลับมาครั้งนี้ก็คงเสียเปล่า นางจะต้องค่อย ๆ

ยตาอาฆาตมากที่สุดคงเป็นฮูหยินตระกูลเยว่ในตอนนี้ หากเยว่เหลียนไม่เอ่ยวาจ

่มีนางสักคนคุณชายตระกูลตงนั่นก็จะต้องเป็นของเม่ยเ

ี่มาช้านั่นก็เพราะฝนตกหนทางมาเมืองหลวงนั้นลำบากยิ่งนัก” เยว่เหลียนตั้

ๆ ด้วยความไม่เต็มใจก่อนจะเงียบสนิทนั้น

เขาไม่สอนเรื่องขอ

มา คำสั่งที่ให้แม่นมพานางไปซื้อของฝากก็คงมาจากอีก

รียกตนว่าลูกเพราะไม่อยากยุ่งกับบิดาที่ดูแลมารดาของนางเอา

ยนหันไปบอกสาวใช้ “แม้จะไม่มากอะไร แต่ก็ใช้

้ามาเขาเดินเข้าไปเปิดออกในทันที นั่น

งดงามยิ

สียงบิดาก็ทั้งพอใ

น คล้ายกับการเขียนของโจวผิงเลยเจ้าว่

นกับภาพที่เหล่าบัณฑิตกล่า

็นให้ท่านย่าและท่านพ่อพูดคุยจนลืมสองแม่

่นแหละมิเห็นลงนามเอาไว้เลย ช่า

ยาและลูก ว่านี่อาจจะเป็นภาพที่หา

ละพวกท่านชอบนั่นก็ถือเป็นเรื่องที่สำคัญที่สุดแล้วนี่เจ้าค

กคนที่แสดงต่อหลานของนางก็เริ่มรู้สึกสงสาร เ

ไว้ค่อยคุยกันทีหลัง เจ้าเองก็เดินทางม

ไปเจอกับท่าทางไม่พอใจของสองแม่ลูกนั่นก็ยิ่งรู้สึกดี แม้นี่จะเทียบกันไม่ได้เลยกับสิ่งที

บต้องมีพิธีรีตองอะไร ถึงเวลากินก็กิน อาหารวางทุกคนก็ตักอาหารของตน มิได้ต้องระมัดระวัง

นให้ช้าก็ยังผิดอีก มันก็แค่พิธีแบบผู้ดีเขาทำกันก็เท่านั้น และเพราะเรื่องเล็กน้อยเท่าน

อก เรื่องแค่นั้นสั่งสอนเอาก็ได้ แต่มั

ส่ถ้วยเล็กให้คนเป็นย่าก่อนจะตักอีกถ้วยส่งให้

ญิงสาวจะไม่แย่อย่างที่คิด และยังแตกต่างจาก

กไม้ในป่า และด้วยเหตุนั้นการใช้ชีวิตอยู่ในจวนตระกูลเยว่ของเยว่เหลียนจึงเปลี่ยนไปทั้งหมด ชื่อของนาง เ

ยิ้มระรื่นกลายเป็นเชื้อเพลิงชั้นดี ท่ามกลางกองเพลิงความร้อนจากเปลวไฟ กลิ่นของผิวหนังที่ไหม้เกรียมยังติดอยู่เพี