icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon

หมอปีศาจพันหน้า

บทที่ 2 เป็นหมอที่ต้องรักษาตัวเอง

จำนวนคำ:2098    |    อัปเดตเมื่อ:26/12/2024

ค่อย ๆ ลืมตาตื่นขึ้นมาช้า ๆ ก่อนจะพบใบหน้าข

พี่สาวหลับไปนานจนข้ากับท่

.น้ำ

มีทรายละเอียดอยู่ในนั้น หลินจื่อเยว

ๆ ประคองป้อนเหมือนที่เห็นผู้เป็นป้าทำก่อนหน้านี้ เพราะแม้ว่

ก แ

สตรีผู้หนึ่งซึ่งมีใบหน้าละม้ายคล้ายตน แต่รูปร่างเล็กกว่า ทั้งเส้นผมของสตรีผู้นั้นก็ยาวกว่านาง ซึ่งสตรีในค

า พลันนั้นก็ได้กลิ่นสมุนไพรบรรเทาปวดที่โชยพัดเข้ามาเตะปลายจมูก ทำให้น

าแต่มองหน้าข้าเล่า เอ จะว่าพูดมิได้ก็ม

ียจริง’ หลินจื่อเยว่นึกตำหนิเด็กหนุ่มในใ

น้ำกับข้า’ ไม่ใช่

้าใจว่า ทั้งสองแตกต่างกันเช่นไร กระนั้

ขอรับ เหตุใดถึงไปนอนเ

นจื่อเยว่ไม่รู้ว่าควรไว้ใจเด็กหนุ่มตรงหน้ามา

องหญิงวัยกลางคนดังขึ้น ทำให้หลินจื

วิ๋นโม่เอ่ยบอกกับผู้เป็นป้า ก่อ

ยก็พาลใจคอไม่ดี” อวิ๋นหลานเร่งเดินเข้าบ้า

.

แล้วมาจากที่ใดหรือ” อ

.

ี่จ้องมองมาทางตนนิ่ง ๆ อวิ๋นหลานที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมาหลา

ะเพื่อนบ้านสองสามคนไปเจอเจ้านอนเจ็บอยู่ในป่าตรงตีนเขา เห็

้อมบอกที่มาที่ไปที่หลินจื่อเยว่ต

่า ส่วนแผลภายนอกอื่น ๆ ก็มีชาวบ้านเอาหยูกยามาให้เจ้า แต่ข้าเองก็ไม่ได้มีความรู้

่หลิน นามว่าจื่อเยว่ ท่านป้าเรี

นะนำตัวเองพร้อมเอ่ยขอบคุณออกมาด้วยน้ำเสียงและท่าทางนอบน้อม ก

ที่ไหนหรือเจ้า

ิได้ให้ผู้คนภายนอกเข้ามาหรอกนะ แต่เจ้าสบายใจได้ อยู่ร

ท่านป้าบอกว่ามีชาวบ้านเอายามาใ

งเป็นอย่างไร จึงอยากรักษาตัวให้หายเร็ว ๆ อวิ๋นหล

่องยาด้

หมายถึงข้าเคย

มันเกิดอะไรขึ้นกับชีวิต หากแต่นางก็นึกดึใจที่ความรู้เมื่อครั้งยังเป็นคุณหมอหลินจื่อเยว่ยังม

่ได้บอกข้าเลยนะว

ไปทางอวิ๋นหลาน เรียวปากอิ่มเม้มแน่นอย่างใ

งใดไม่ได้เลยเจ้าค่ะ แต่คิดว

ัวอยู่ก็อาศัยอยู่ที่นี่ไปก่อนแล้วกัน หาก

เจ้าค่ะ

ลักการเสียทีเดียว นางจึงค่อย ๆ ยื่นมือไปแกะผ้าที่รัดแผ่นไม

้าในมือเจ้ารัดพันให้แน่น ๆ” หลินจื่อเ

นี้จะดีหรือข

บนั้นแหละ แน่นอีก

ากรัดแน่นไปเลือดจะมิไห

จะขยับได้ กระดูกก็จะมิเชื่อมต่อกัน แบบนั

่ว่

ข้าย่อมรู้สิ เจ้าทำตามที

สร็จ ก็ปาไปราว ๆ สองก้านธูป จากนั้นก็ไปห

เจียดเงินเหล่านั้นมาให้นางอีก นางคงกลายเป็นภาระหนักเป็นแน่ เมื่อได้ท่อนไม้จากอวิ๋นโม่พร้อมกับมีดยาว หญิงสาวก็ลุกขึ้นนั่ง

อรับ เหตุใดหน

ียกว่าไม้พยุง มันจะช่วยให้ข้าสามารถเดิ

ขวายังคงใช้การได้อยู่เป็นปกติ จากนั้นก็เริ่มเดินสำรวจไปรอบ ๆ บ้านโดยมีอวิ

นออกมาข้างนอกก็แวะมาทักทาย ไม่เว้นแม้แต่ท่านลุง

ให้เจ้าใหม่

ว่าคงเป็นเพราะข้ายังมิได้สติ เลยทำให้ดามขาลำบาก วันนี้เลยให้อาโม่ช่วยพันใ

พากันเอ็นดูในความน่ารักและรอยยิ้มของหลินจื่อเยว่ จ

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 0 บทนำ สวรรค์ลิขิต ทุกชีวิตมิอาจฝืนชะตา2 บทที่ 1 ได้รับความช่วยเหลือ3 บทที่ 2 เป็นหมอที่ต้องรักษาตัวเอง4 บทที่ 3 โหราจารย์แห่งแคว้นเว่ย5 บทที่ 4 แสดงฝีมือ6 บทที่ 5 รักษาคนป่วยในหมู่บ้าน7 บทที่ 6 จากไป...8 บทที่ 7 ดวงชะตา9 บทที่ 8 รักษาคนป่วย10 บทที่ 9 พรหมลิขิตวาสนานำพา11 บทที่ 10 วาสนาด้ายแดง12 บทที่ 11 ผสานเป็นหนึ่งเดียว13 บทที่ 12 มีสามีเพราะความเมา14 บทที่ 13 จำต้องจากไป...15 บทที่ 14 คลื่นใต้น้ำ16 บทที่ 15 เดินทางต่อ...17 บทที่ 16 เมล็ดพันธ์ในคืนนั้น...18 บทที่ 17 สหายคนแรก19 บทที่ 18 ปีศาจเคลื่อนไหวแล้ว20 บทที่ 19 หมอปีศาจ21 บทที่ 20 กำเนิดเจ้าก้อนแป้งน้อย22 บทที่ 21 แผนร้าย23 บทที่ 22 หุ่นเชิดของเผ่ามาร24 บทที่ 23 แผนซ้อนแผน25 บทที่ 24 ช่วยเหลือคนที่สมควรจะช่วยเท่านั้น26 บทที่ 25 เวลาผันผ่าน...27 บทที่ 26 เดินทางท่องยุทธภพ28 บทที่ 27 ทำความสะอาดวังหลวงแคว้นเว่ย29 บทที่ 28 ตามหาดวงใจ30 บทที่ 29 พ่อลูกพบกัน31 บทที่ 30 ท่านพ่อ32 บทที่ 31 ตามเกี้ยวภรรยา33 บทที่ 32 มาเยือนเมืองหลวง34 บทที่ 33 ฮูหยินของเซี่ยงซื่อ35 บทที่ 34 หวั่นไหว36 บทที่ 35 ยอมรับสามีคนนี้37 บทที่ 36 สามีภรรยารักใคร่กลมเกลียว38 บทที่ 37 สานสัมพันธ์ลึกซึ้ง39 บทที่ 38 กลับหุบเขาเทวะ40 บทที่ 39 บทส่งท้าย ครอบครัวสุขสันต์