กลับมาครั้งนี้ข้าขอเพียงชีวิตที่สงบสุข
เริ่มต้น
างกายคนสนิทจึงเดินทางออกจากจวนของตระกูลเหอ พร้อมกับรถม้าและเกวียนที่บรรทุกสิน
จ ทำให้ชาวบ้านที่คอยเมียง
จากจวนอีกเลย แต่ผู้ใดจะคิดเล่าว่าวันนี้ กลับเห็นภาพที่สองสามีภรรยาต่
ที่กำลังประคองนางคือสามีที่เป็นเพียงชายตัดฟืนในจวน ข้
ด้ยินคำที่ชาวบ้านกล่าวถึงสามี ทำให้หญิงสาวจ
มาอยู่ในตระกูลเหอเพราะต้องการอยู่ข้างกายข้า และการที่ข้าแต่งงานกับท่านพี่ ก็เป็นเพราะข้ารักท่านพี
กับชาวบ้านกลุ่มนี้ แม้ว่าในอดีตนางจะอ่อนแอและหัวอ่อนหลงเชื่อน
อให้นางรับปากกับท่านผู้ว่าไม่คิดแค้น จะทำงานและอยู่กับสามีไปจนแก่เฒ่า แต
ดไม่ฝันมาก่อนว่าคุณหนูใหญ่แห่งตร
ือสามีพร้อมกับมอบรอยยิ้มที่แสนหวานให้กับเขา
่างก็มองด้วยความแปลกใจ ดั่งเช่นหญิงสาวนางหนึ
หนูใหญ่เหอมิใช่หรื
หอเรียบร้อยแล้วเจ้าค่ะ นางจึงพาคนสนิทและสามีรวมถึงสินเดิมที่มารดาผู
นางเป็นผู้ใด” หญิงสาวน
ีของคุณหนูใหญ่คือ
งไม่ทราบว่าเหตุใดเจ้านายของนางจึงสนใจเรื
ายของข้าที่โดนโจมตีเมื่อหลายปีก่อนและหายสาบสูญไป ที่ข้าสนใจคุณหนูใหญ่ตระกูลเห
นเว่ยนามว่าเว่ยอิ้งเหมย พี่ชายซึ่งเป็นถึงรัชทายาท
ง หากคาดเดาไม่ผิดคงเป็นองค์ชายสามที่เกิดจากไช่เสียนเฟยและ
องค์...เอ
์หญิงเดินทางมาที่แคว้นหลานเป็นการส่วนตัวพร้อมกับองครักษ์ส่วนพระอง
่ง ซึ่งเป็นสินเดิมที่มารดาผู้ล่วงลับทิ้งไว้ให้ ก่อนจะเดินทางมาที่นี่
ับนายท่า
แม้จะรู้ว่านายท่านจะเคยเป็นเพียงบ่าวตัดฟืนมาก่อนก็ตาม แต่ทุกคนกลับให้คว
ว้ไม่ปล่อย ก่อนจะตบฝ่ามื
าเราเข้าไปพักผ่อน
เข้ามาด้านใน ระหว่างเดินเหอหล
่านพี่ไปดูกิจการของท่านแม่ที่มอบเป็นสินเดิมให้กับข้า ข้าขอโทษนะเจ้าคะที่ไม่ได้บอกเรื่องนี้แก่
ห้รู้ว่านางไม่ได้ตั้งใจจะปิดบังเรื่องนี้ แต่
ดี” อาเฟยเข้าใจที่ภรรยาของตนกำลังสื
ณมากเจ
จะเดินเข้ามาเรือนในซึ่งเป
่ขอใช้ชีวิตกันเพียงสองคนและจ
นางจึงยังคงใช้แซ่เหอ รวมถึงยังมีพี่ใหญ่และพี่รองของน
กองค์
งจวนดังไม่หยุด จนนางกำนัลและขันทีต่างก็หวาดกลั
หญ่ของท่านเสนาเหออย่างหลันฮวาจะกล้าทำเรื่องต่ำช้าเช่นนั้น ต่อให้ข้าไม่
้กับนาง แต่อย่างไรนางต้องมาเป็นชายาของเขา ซึ่งสิ่งที่ต้องกา
ค์ก่อนที่สามารถเคลื่อนทัพได้โดยไม่ต้องรายงานและไม่ผิดกฎมณเฑียรบาล ยังไม
แต่ถ้าหากเขาสามารถแต่งงานและเอาเหอหลันฮวาหลานสาวเพียงคนเดียวของตระกูลฟ่านมาเป็นชายาได้ นั่นหมายคว
ได้รับคำสั่ง เพียงเพราะไม่กล้ารายงาน เพราะคนที่ดำเนินแผนการนี้
ตามอย่างที่สั่งจึงมองด้วยสีหน้าไม่พอใ