ย้อนเวลาไปเปิดร้านติ่มซำเพื่อร่ำรวยยุค80

ธอเปื้อนเหงื่อเม็ดเล็ก ๆ จากการวิ่งมาตลอดทาง และหัวใจที่เต้นระรัว เจียซินรู้ว

้างถือหนังสือเรียนที่ดูเหมือนจะไม่ได้ถูกเปิดเลยแม้แต่น้อย ซูเหอเงยหน้าขึ้นเมื่อได้ยินเสี

ปด้วยความรู้สึกผิด เธอไม่แม้แต่จะพูดอะไร ก่อนจะก้าวเข้ามาหาแ

อโ

ส่วนคนถูกกอดตัวแข็งทื่อ เขาไม่ขยับเขยื้อนแต่ในดวงตาฉายแววแปลกใ

รื่องอะ

ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่พยายามเก็บความตื่นตระหนกเอาไว

จซูเหอเลย ขอโทษที่ทำให้ซูเหอต้อ

้มลึกของเขาดูเหมือนจะมองทะลุถึงหัวใจของเธอ แต่เขาไม่ไ

ธเจียซินหรอก แต

ลั

เอียงคอด้วยความสงสัย ดวงตาของเธอสั

จียซินจะล

บา แต่คำพูดนั้นกลับดังชัดเจนในหัว

ันลืมซูเหอได้ห

ึ้นกว่าเดิม แต่ก็เจือไปด้วย

เล็ก ๆ ปรากฏขึ้นที่มุมปากของเขา ก่อนที่จะ

ต่อไปนี้แค่แบ่งเวลามาคุยกันบ้าง ซูเ

ือนยกภูเขาออกจากอก เธอพยักหน้ารับอ

่าจะไม่ทำให้ซูเ

ญาแล

ื้

อาทิตย์ยามบ่ายจวนเย็นลอดผ่านช่องว่างของกิ่งไม้แล้วทาบเงาอ่อนโยนลงมาที่ทั้งส

ีดกรีดลึกลงในใจของเจียซิน หากเป็นเธอในอดีต ความรู้สึกนี้คงเป็นความสุขบริสุทธิ์

ีในอนาคตของเธอ คนที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นเด็กหนุ่มหน้าตาดีท

นเป็นคนที่เต็มไปด้วยความคับแค้นและความรุนแรง เจี่ยหวิน สามี

ียซินรู้ดีว่าไม่นานสิ่งเหล่านี้จะเปลี่ยนไป เธอเหลือบมองซูเหออีกครั้ง คนที่เธอเคยหลงล

เดิมอีกหรือเปล่า และคำตอบที่

่มี

ียซ

ห๊

อยู่ เงี

ุ้งเล็กน้อยและหลุดออกจากความคิดทันที ก่อน

ียซินก็แค่คิด

ดถึงผู้ชายคนอื

มบาง ๆ แต่ในใจเต็มไปด้วยคำถามที่วนเวียนอยู่ในใจ เธอควรจะปล่อยทุกอย่างให้เป็นไปต

ินล้มละลาย เธอคือคนที่ต้องหาเลี้ยงเขา ชายหนุ่มที่ไม่เคยรู้จักความลำบากและทำอ

่ได้ ถ้าหากอนาคตต้องถูกเปลี่ยนแปลง แต่เมื่อคิดไ

ใจ และการตัดสินใจครั้งนี้อาจจะเปลี่ยนทุกอย่างในชีวิต

ามคิดวุ่นวายออกจากหัวอีกครั้ง เธอหัน

นไปด้วยกันนะ บ้านของ

อกจากพยักหน้า เขายกกระเป๋าขึ้นพาดบ่า ก่

งที่ก้าวไปช้า ๆ เธอรู้ว่าความสงบในตอนนี้มีเวลาจำกัด เธอจำได้ดีว่าอีกไม่กี่เดื

ู้สึกเสียดายเล็กน้อย แต่ในอีกแง่หนึ่งก็โล่งใจ เพราะการย้ายไปของซูเหอเปิดโ

่มีสิทธิ์เปลี่ยนแปลงอะไร แต่เธอก็อดคิดไม่ได

ของซูเหอ เขาก็หยุดเดินแล้วห

้านเองจริง ๆ เหรอ ท

นเดินกลับเองได้ ซ

าเจียซินเหมือนพยายาม

่งเจียซิน

เหอแล้วนะ จะเดิน

็นเป็น

ูเหอนั้นไม่มีประโยชน์ เธอถอ

็ได้ แต่ถ้าเหน

นี้จะเหนื่อยไ

าศรอบตัวเงียบสงบ มีเพียงเสียงแมลงชนิดหนึ่งร้องประสานอ

ณที่มา

ล้ว ซูเหอต้องรีบเดินกลับ ถ้

ื้

นความมืดของถนนสายเล็ก ๆ ความรู้สึกในใจปั่นป่วน เธอไม่รู้ว่าอนาคตจะเปลี่

ายน้ำเต้าหู้เล็ก ๆ ที่ตั้งอยู่ในย่านเก่าแก่ของเมืองจีนในช่วงปี 1980 ตัวบ้านสร้า

รอยแตกร้าวจากกาลเวลา แต่ก็ยังคงให้ความรู้สึกแข็งแกร่งและมั่นคง บ้านหลังนี

ี่เจียซินยังมีครอบครัวที่อบอุ่น พ่อกับแม่ของเธอทำงานหนักที่ร้านนี้ทุกวัน

้ของครอบครัวไปต่อไม่ได้ และมีหนี้สินมากมาย เพราะพวกเขาตัดสินใจใช้เงินทุกบาท

้นสุดชีวิตด้วยวิธีที่เจียซินไม่อาจยอมรับได้ ความสูญเสียคร

่นี่ ยังมีโอกาสที่จะเปลี่ยนแปลงทุกสิ่งที่เคยผิดพลาดไปในอดีต เจียซินรู้สึกว่าอนาคตข

้นที่ประตูบ้าน รอยยิ้มอ่อนโยนของแม่ทำให้หัวใจของเจียซินเต้นแรง ใบห

ม่

่ไม่มีความเศร้าโศกเหมือนกับในความทรงจำครั้งเก่าเริ่มปรากฏบนใบหน้า

ิดถึงแม่มากเลย

ได้พบกับแม่อีกครั้ง หลังจากที่ความทรงจำในอน

หาวิทยาลัยเอง เมื่อเช

วามตื้นตันทำให้เจียซินพูดอะไรต่อไม่ออก กอดแม่และปล่อยให้น้ำตาริน

ังมีโอกาสที่จะทำทุกอย่างให้ดีขึ้น เพื่อไม่ให