ศิษย์พี่อารามของท่านเงินใกล้หมดแล้ว

งข่าวลือมันก็ยังคงเป็นเรื่องง่าย หากแต่เพียงแต่ข่าวลือในโลกนั้นมักได้รับการตรวจสอบว่ามีข้

ความเชื่อลงไปยิ่งทำให้ผู้คนเชื่อมากยิ่งขึ้น และข่าวลือที่เกี่ยวกับเรื

ึ้น เขาอยากรู้ เหตุใดคุณหนูพาเขามาที่นี้ คุณหนูพาเขามาที่ทางเหนือของเมืองตั

าดแค่คน” ส่วนผีนั่งอยู่ตรงนี้แล้ว ประโยคนี้อวิ๋นเสียนหนานไม่ได้เอ่ยออกไป ก่

ที่นางแปลกใจคือวิญญาณตนนั้นมาหานางไม่ได้ อย่างน้อยวิญญาณที่ต้องการความเหลือ มักจะใช้แรงฮึบสุดท้ายมาโผล่หน้าให้น

กับที่อวิ๋นเสียนหนานมอง ก่อนจะขยับเก้าอี้ไปใกล้ผู้เป็นนาย อวิ๋น

่มีผิดเพี้ยน” อวิ๋นเสียนหนานหัวเราะหึในลำคอ ใช่แล้วฉือเฉิงเป็นนักพรตก็จริงแต่ก็กลัวผีเป็นอย่างมาก นั้นก็เป็นสาเหตุที่

้อมแตกไปพร้อมโลกดีกว่ามานั่งปราบผี จริงๆแล้วศ

ช้ฉือเฉิง หากแต่ต้องสู้กับคนเล่า สู้กับผีอวิ๋นเสียนหนานย่อมสู้ได้สบายมาก แต่ถ

ฝ้าดูแลอาราม สิ่งของในอารามต้องดูแลเป็นอย่างมาก หากบางอย่างหลุดรอดไปก็เป็น

ๆมีข้าอยู่ทั้งคน” อวิ๋นเสียนหนานตบ

มมาด้วย” เสียงลูกค้าเข้ามาใหม่เอ่ยส

ยงสักครู่” เสี่ยวเอ๋อร์เอ่ยรับ

โต๊ะนั้นเอ่ยกล่าวขึ้นราวกลับเป็นเรื่องสนุกสนานที่ลือกันไปเฉยๆ อวิ๋นเสียนหนานกับเสี่ยวชางที่อยู่โต๊ะไม่ไกลม

ชอบหญิงงามเช่นกันหรือ” ชายอีกคนในวงเอ่ยกล

ินฮวาถึงกัับปิดหอหมื่นบุปผาไม่รับแขกอย่างไม

กว่า” อวิ๋นเสียนหนานได้ยินถึงกับขมวดคิ้ว ชายพวกนี้ทำนางอยากอาเจียนหลายรอบ คนหายไปกลับมานั่งรำพึงรำพันกับการที่หอนา

นานหันไปมองรอบๆก่อนเงยหน้าสบตากััับใครบางคน เจอแล้ว

ำนี้แทบจะสลัักใบหน้าของชายผู้นั้น ตัวช่วยสุดท้ายปรากฎอ

องโรงเตี๊ยมจ้องมองอวิ๋นเสียนหนาน สายตาก็คอยสำรวจมองนักพรตสาวด้านล่าง “น่าสนใจด

วมใส่ค่อนข้างประณีต และหายากได้ในเมืองนี้น่าจะมากจา

นขุนนางตำแหน่งใหญ่ ท่าทางสำรวม กริยาดูสง่า รวมๆใบบนหน้า

่ถึงฆาตหรืออย่างไร รอดตา

สียนหนานเอ่ยเรียกเสี่ยวชางก

ามก่อนจะยกปลายดาบตั้งท่าป้องกันผู้เป็นนาย เส

สีหน้าที่เรียบนิ่ง เขาสงสัยยิ่งนัก เหตุใดนักพรตน้อยผู้นี้ เหมือนมานั่งรอเขาอย่างไรอย่างนั้น หรือเป็นสายของศัตรู เอาเถิดน่า

ู้คงอยากจะถามว่าท่านเต็มหรือไม่แน่นอน อวิ๋นเสียน

ยังไม่เคยเจอนักพรตน้อยที่เป็นกันเองขนาดนี้ ไม่รอให้เ

ใต้เท้าแล้ว” อวิ๋นเสียนหนานหันไปจ้

” เขาเอ่ยถามกลับด้วยน้ำเสียงเรียบ

อบข้างบุรุษนี้ ระแวงนางเกินไปหรือไม่ คิดไปแล้งแปลกนางเข้าหาเขาสุดโต้งไป คนจะระแวง

้อม ท่านมาสืบ

าทางของเขาหากถามว่ามาเที่ยวหรือไม่ก็คงไม่แปลกใจ หรือนางจ

่านสืบคดีได้ สิ่งที่ท่านได้

ไรงั้นหรือ รู้ด้วย

วท่านช่วยอะไรข้าได้” เขาเอ่ยเรียกชื่อนางออกมา พลาง

่นางคณิกาแต่นายคณิกาเหล่า” อวิ๋นเสียนหนานเอ่ย

หนานเหลือบม

อน ท่านจะเชื่อหรือไม่ว่าข้าสามารถมองเห็นวิญญาณได้ วิญญาณที่ข้าเห็นคือนายคณิก

งที่คนอื่นเห็นเป็นเพียงความ

งได้รับจดหมายร้องขอให้ตามหาคนหายแต่ผู้ส่งมาหากลับหาตัวไม่พบ เขาถึงได้ม

หยวนครุ่นคิดเล็กน้อย แม้นเขาจะไม่เชื่อเรื่องผีสาง แต่ก็ไม่ได

ยท่าน ท่านนักพรตน้อยท่านรู้อะไรบอกกล่าวข้ามาให้หมดจะดีกว่า แล้วข้

ู้พิทักษ์ความยุติธรรมแห่งกรมอาญา ไม่ว่าจ

การ หลักฐานที่เป็นรูปธรรมเท่านั้นที่เขาจะเชื่อไ

ะนิสัยเหมือนคนในโลกเก่าของนาง ต้องเชื่อหลักฐานที่พิิสูจน์ได้เท

าคิดว่าท่านต้องช่วยนั้นเพราะ เรื่องนี้มีเพียงแค่ท่านที่ช่วยได้ สิ่งที่ข้าจะพูดออกต่

ไม่ใช่แค่นายคณิกาเท่านั้นที่หายไป มีพ่อค้าขายเร่หายตัวไปด้วยเช่นกัน” ถู

แล้วไม่ใช่หรือ” เผยมิ่งหยวนเอ่ยกล่าวเช่นนี้ก็สะดุดกับคำพูดตัวเอง “จริงส

ขึ้นทันที นางรู้เรื่องพวกนี้ได

นเข้าออกเมืองก็น่าจะรู้แล้ว หากเป็นพ่อค้าออกไปขายของจริงก็ต้องประทับต

าช่วยสืบคดีได้หรือยัง ท่านปราบคน ข้าจะจัดการผีเอง เอ๋ว่าแต่ท่านชื่ออะไรหร

นางดูไม่มีพิษไม่มีภัย หากนางเป็นนักฆ่าส่งมาจริงๆก็เป็นนักฆ่าที่ไร้ค

แห่งเจ้ากรมอาญา” เจ้าอาญา?! มิน่าเหล่านางถึ

จะเป็นสิ่งที่ทุบประตูปริศนาทุกอย่างออกทันที” อวิ๋นเสียนหนานก

งแรกที่นางได้เข้าหอนางโลมและก็หอนายโลม ให้ตายเถอะ หากล

าทางของนักพรตตัวน้อย

ย่างไร คนของเผยมิ่งหยวนหันไปคุยกับเสี่ย

ล่าวก่อนเดินนำทาง อวิ่นเสียนหนานรีบเดินตามไปทันที ก่อนเห็นเผยมิ่งห

นใจ เพราะสายตาเผยมิ่งหยวนมองนางบ่งอก

ล่าวคาราวะผู้มาใหม่ สตรีตรงหน้าแม้นกาลเวลาจะทำให้นางเริ่มชราบ้างแล้วแต่ก็ไม่อาจกลบคว

กาของหอหมื่นบุปผาเหล

มายมาหาข้าให้ตามหาคนชื่อเจียงซาน ข้าสืบรู้มาเจียงซานเป็น

เอ่อไปเป็นนายบำเรอแล้วเจ้าค่ะ” ฮวาเหนียงเอ่ยกล่าวด้วยเสียงเรียบนิ่ง คำตอบนี้ผิดคาดจา

หนานเอ่ยกล่าวถามต่อ จ้องมอง

กันเจ้าค่ะ หากบอกกล่าวได้ง่ายๆ คนจะมองเพียงว่าเป็นชายตัดแขนเสื้อได้ เช่นนี้จะมีสตรีที่ได้กล้าแต่งให้กั

ไม่ใช่เพราะ ฮวาเหนียงเอ่ยแซวนาง แต่

ต้เท้าเผยได้หรือยัง” สิ้นเสียงอวิ๋นเสียนหนานท

มยกเจียงซานให้ เขาจะไม่มาซื้อตัวนายคณิกาหอนางแล้ว เพราะเขารักเ

ัดการให้” เผยมิ่งหยวนเอ่ยกล่าวตามสัตย์จริง ฮวาเหนียงไ

ลลงมา “เป็นคุณชายหลี่ ลูกชายท่านเจ้าเมืองหลี่ หลี่กุ้ยเจ้าค่ะ ข้าเป็นเพียงผู้น้อยไม่สามารถขัดอะไร

เล่ามาให้หมด” เ

ูกค้ามากมายที่มาหอคณิกาชายส่วนใหญ่ก็ล้วนเป็นชายเช่

่าโรคจิต” อวิ๋นเสียนหนานเอ่ยแทรกฮวาเหนียง เรียกว่าโรคจิ

ื่องมันกลับรุ่นแรงมากขึ้น เมื่อคุณชายหลี่เสพราคะเสร็จก็ได้ฆ่านายคณิกาคนนั้นท

ับการกระทำของหลี่กุ้ย นี่มันฆาตกรโรค

งทางการ” เผยมิ่งหย

ห้ลูกชายตัวเอง หลังจากนั้นก็ข่มขู่ว่าจะจับทุกคน

อาทิตย์ก็ป่วยตาย ข้าไม่อยากทำเช่นนี้แล้วแต่ท่านเจ้าเมืองก็ข่มขู่เอาชีวิตทุกคนในนี้ ข้าไ

้วยใจจริงและสาบานต่อข้า ว่าจะดูแลเจียงซานอย่างดี และจะไม่ทำอย่างท

องหลวงแต่ก็ยังอยู่ในเขตความดูแลของเขาอยู่ คนผู้นี้กล้าข่มขู่เอา

รภาพแล้วเสียอีก ยังดีที่กลับตัวและรู้สึกผิด ใต้เท้าเผย

บประโยคของนาง นีี่นาง

ือ” ฮวาเหนียงเช็

าโม่เซียน นายหญิงฮวาเหนียงท่านคงเคยได้ยินชื่อนี้” เพ

นงงเล็กน้อย อวิ๋นเสียน

อยเสียนึกว่าเป็นบ้านหลังที่สอง ท่านรู้หรือไม่ โม่เซียน

ต่อไปนี้” อวิ๋นเสียนหนานเอ่ยกล่า

เหนียงได้ยินก็แทบเป็นลม หน้าที่ซีดเผือกยิ่งซีดกว่าเดิ

่สติหลุดไปแล้ว เมื่อได้ยินเสียงใต้เท้าเผย

มิ่งหยวนมีสีหน้าแทบจะไม่อยากเชื่อหูตัวเอง ก่อนหันไปมอง

ราะห์ดูแล้ว นางเหมือ