สวนท้อสวรรค์ของเหยาจี

งตนกันด้วยความตื่นเต้น แม้จะมีตะกร้าสานและถังไม้มาช่วยในการเก็บผลไม้ได

ขนส่งผลไม้ได้คราวละมากๆ มู่เหยาจีจะมีหน้าที่เก็บผลไม้สุกที่ร่วงหล่นอยู่ใต้ต้นไม้มากอ

รึ่งค่อนวัน แต่เมื่อมองเห็นผลไม้กองโตที่ยังเป็นแค่เพียงเศษเสี้ยวหนึ่งของจำนวนผ

้เจ้าสักหลังได้ เจ้าจะมีที่นอน ผ้าห่มที่อบอุ่น อ้อ! อย่าลืมเตือนข้าด้วย เราต้องแล

ม ข้อมือที่เคยเล็กแบบบางคล้ายมือสตรีเต็มไปด้วยร

ิงท่านไม่จำเป็นต้องตามข้าลงมาอยู่ที่แดนมนุษย์ด้วยซ

่ายบุรุษส่วนใหญ่จะมีร่างกายแข็งแรงกำยำ พวกเขาจึงชอบอยู่ในร่างของผีเสื้อเกล็ดแก้วที่ดูงดงามเสี

อะไรก็มักจะได้รับคำชมจากเหยาจีอยู่เสมอ ตนจึงเต็มใจติดตามเหยาจ

ัวหน้าหมู่บ้านจึงเรียกให้ชาวบ้านเอาตะกร้า ข้าวสาร แป้ง ลากเลื่อ

ข้าคงจะเก็บผลไม้มาส่งได้เร็วกว่าเดิมขอร

ปก็ลดขั้นตอนการเก็บและเทผลไม้ไปได้หลายส่วน ยังมีลากเลื่

บนเกาะได้อีกสักกี่วันจ

จะทำให้ผลของพวกมันไม่เสียหาย เฉพาะที่ตกลงพื้นมาก็มีไม่น้อยเลยทีเดียว ส่งเต็มลำเรือมาอีกครึ่งเดือนข้าก็คิดว่ายัง

าจีพูดความจริง หากเอาผลไม้ทั้งหมดบนเกาะมากองรวมก

ุกงอมมาให้เร็วที่สุดเพื่อไม่ให้มันเน่าเสียไปโดยเปล่

องสาวข้าก็ต้องทำงานทั้ง

าน มีงานทำบ้างข้าไม่รู้สึกเหงาอีกต่อไปแล้ว อีกอย่

ยน้อยลง” มู่สี่เสินลอบคิดในใจว่าเวลานี้เขากับน้องสาวค

กลับมาได้เร็วขึ้น ไม่แน่ว่าพรุ่งนี้ข้าอาจจะเอาผลไม้มาส่งได้ถึง 2 เที่ยว ขอบคุณท่า

าเจ้าอยากได้อะไรเพิ่มอีกบ้าง ข้าจะได้บ

อาไว้ ผ้าปูนอนสำหรับเราสองคน จ

ังไม่ออกดังนั้นสิ่งแรกที่ต้องสะสมไว้ให้มากก็คือเงิน การเก็บผลไม้ที่ทยอยสุกไล่กันไ

งข้าจะให้เจ้าขอยืมไปขนผลไม้กลับมา ผูกเรือให้ติดกันเจ้าจะได้ไม่เสียเวล

ง 3 เดือน ผลไม้เหล่านี้แม้จะมีบ้างที่สุกงอมต้องรีบกิน แต่ส่

วานมากกว่าผลไม้บนแผ่นดินใหญ่ อย่างไรก็ขายได้

านจิงไห่ แต่ข้าอยากให้ท่านรับเงินค่าเรือกลับไปบ้าง เราไม่อาจเอาเปรีย

ล้ว อีกอย่าง ด้วยการค้าของเจ้า เรือลำเล็กของข้าไม่เหมาะหรอก เก็บเงินไว้ให้มาก

า เราสองพี่น้องจด

ยนิดหน่อยเท่านั้น ผลไม้ที่นำมาขายก็เป็นของได้เปล่าที่มีอยู่บนเกาะ แต่เป็นเกาโหลวกับชา

วันก็จับปลาไม่ได้เลยสักตัวไม่รู้พวกมันหายไปอยู่ไหนกันหมด ข้าจะไม่ปิดบังหรอกนะ ราคาที่ข้าจ่ายให้กับพวกเจ้ากล่าวตามจริงก็ราคา

หมู่บ้านก่อน แล้วจะคัดเลือกลูกที่เก็บได้นานหน่อย ใส่เรือข้ามไปขายที่แผ่นดินใหญ่ เราต้องมีค่าแรง

าที่ท่านจ่ายให้กับเราสองคนแล้วขอ

ยผลไม้กี่ลูก แต่เป็นชาวบ้านที่คิดคำนวณกันเอาเองว่าสิ่งของที่เขานำมาแลก

จ่ายเงินให้มู่เหยาจี และยังสอนนางอีก

มู่บ้านเกาโหลว ล้วนเป็นคนดีมีน้ำใจควรค่าแก่กา