เลขาบำเรอรัก

๋ยวก

ะไรอ

อบ” เขายื่นหน้าเข้าไปหา ทำให้เธอต้

นี้ฉัน

ท่าจะลงจากรถ แต่โด

บปฏิเสธ

อะไรให้นักหนา” เธอพยายามดิ

รู้อยู

ึ้น ทำให้เขมราชต้องกดรับอย่างเสียไม

ามองคนที่หนีลงจ

ชรถึงบ้าน

รั

แล้

อะไรหรือเ

ะ แม่แค่เป็นห่วง

เลาะอะไรก

าส์ส่วนตัว ตั้งแต่เข้าเรียนมหาวิทยาลัย ดังนั้นเขม

ำไมครับ คุณแม่อยากให้ผม

ปล่า แม่กับย่าแล้วก็พ่อของเราน่ะคิดถึง อีกอย่าง

เขาไปกินข้าวที

็มองเข้าไปในบ้านนิ่ง ๆ ก่อนที่จ

มยังโปรยลงพื้นแล้วเหยียบซ้ำอีก ทำเอาเขาหน้าชาไปเลย โชคยังดีที่เขาให้เพื่อ

รื่องที่เขาไปสารภาพรักทางจดหมายแล้วถูกปฏิเสธ เธอทำไม่รู้ไม่ชี้ไม่ว่ายังไปอี๋อ๋อกับผู

ถึงประโยคของเธอที่ปฏิเสธการแต่งงานกับแม่และย่

ก เธอก็ยังปฏิเสธเขาอีก เธอทำเหมือนเขาไร้ค่า น่ารังเก

นจะมองรูปถ่ายของผู้หญิงที่

ูปถ่ายของเธอเบา ๆ ก่อนจะเปรยออกมา ไม่เข้าใจว่า

ทำตัวเสียใหม่ พอจอดรถก็เห็นว่าเธอเดินออกมาส่งนครินทร์ที่หน้าประตูบ้าน ในขณะที่ยังสวมใส่ชุดนอนอย

วงเธอ แต่ก็เกิดคำถามขึ้นมาในใจ ทำไมกับคนอื่นเธอถึงให้ความสนิทสนมขนาดนี้ นี่ขน

รถอย่างรวดเร็ว ในขณะที่เธอกำลังจะปิด

บอกคุณแม่แล้วล่ะว่าถึงพ่อกับแม่ของเธอจะไม่อยู่ ก็ไม่ต

น้าของเขมราช

กสก

าตบฉันอย่า

ธอเปลี่ยนสรรพนามจากการเรียกเขาว่าพี่เป็นคุณ เพราะเขาเป็นแบบนี้มาหลายปีแล้ว เจอหน้ากันเป็นไม่ได้ ม

ยนมหาวิทยาลัยปีหนึ่ง และในเวลานั้นเขาก็เรียนใกล้จบพอดี หลังจากเขาเรียนจบ เธอกับเขาก็ไ

วยกัน แต่กับฉันเธอไล่ออกจากบ้

อน อย่างน้อยก็ไม่

้นเหรอ” เขมราชรวบร

ำปั้นใส่เขาไม่ยั้ง เ

จพี่มากน