Vampire wake up ตื่นมาเป็นจอมกระหายเลือด

ปตามใต้เงาไม้ที่หนาทึบ เขาก้าวต่อไปไม่หยุดอย่างมุ่งมั่นเพียงลำพัง แม้ความเงียบเหนือศีรษะของเขาจะถูกฉีกกระชากด้วยเสียงหวีดหวิวแหลมสูงที่ก้องกังวานราวกับปีศาจเจ้าอากาศ แ

งดังแว่วไปทั่วบริเวณใจกลางป่าลึก แม้เสียงแตกกรอบราวกับกระดูกกำลังถูกบดละเอียดจะดังขึ้นระหว่างนั้นเป็นระยะ แต่เสียงก้าว

้วเข้มเป็นสันพาดเฉียงเล็กน้อยขมวดเข้าหากันอย่างเพ่งพินิจ ริมฝีปากบางเม้มเข้าด้วยกันแน่น ปลายจมูกที่โด่งเป็นสันรับรู้ถึงกลิ่นของ

ทั่วอาณาบริเวณของปราสาทโบราณ ฟรานซิ

ิ์สิทธิ์ และเงาแห่งรัตติกาลอั

แห่งข้านับแต่บัดนี้เป็นต้นไป ด้วยนามแห่งดวงดาวที่ส่องแสงนำทาง และนามแห

ิอาจก้าวล่วงออกไปได้ พลังแห่งรัตติกาลที่พวกเจ้าครอบครอง จงแปรเปลี่ยนเป็นโซ่ตรวน

แผดเผาร่างกายของเจ้าให้เป็นเช่นธุลี เจ้าจงกลับคืนสู่รูปลักษณ์แห่งรัตติกาล จงซ่อนเร้นกายอยู่แต่เพียงในเงามืด ตราบจนกว่าข้าฟรานซิส

งวานดังก้องไปทั่วลานปราสาทที่เย็นเยียบ ราวกับ

ี่กดดันและศักดิ์สิทธิ์ เหล่าสมุนแวมไพร์ที่ซ่อนตัวอยู่ในเงามืดของปราสาทต่างรู้สึกถึงความปวดร้าวที่แผ่ซ่านไปทั่วทุกอณ

ตัว ในที่สุด พลังแห่งมนตราก็แปรเปลี่ยนร่างของพวกมันให้กลายเป็นค้างคาวตัวน้อย ที่อ่อนเปลี้ยเพลียแรงจนไม่อาจต้านทานได้ พวกมันกระเสือกกระสนบินเข้าไปซุกซ่อนตัวอยู่ในซอกมุมมืดมิดของปร

ด้วย...ฉัน

าณ เพ่งมองไปยังเรือนร่างซีดเซียวอย่างพิจารณา ก่อนที่จะตรงเข้าไปยังเงาตะคุ่มท่ามกลางแสงสลัวที่มองเห็นไม่ชัดเจน จึงเห็นหญิงสาวเรือนร่างบอบบางนอนราบไร้เรี่ยวแรงอยู

นล้าเปล่งเสียงขอความช่วยเหลืออีกครั้

ีศาจร้าย ทว่าเขาก็ไม่ประหม่ากับกลลวงที่อาจทำให้เขาตกหลุมพรา

.ทิเบเ

จำอันโหดร้ายกัดกินหัวใจของเขาอย่างเจ็บปวดราวกับคมมีดที่กรีดแทงซ้ำอีกครั้ง ความรู้สึกที่ไม่อาจปกป้องน้องสาวเอาไว้ได้ยังคงตามหล

บปวดขณะมองไปยังภาพที่บาดตาของน้องสาวที่หายตัวไปกล

วเคราะห์ร้ายเอ่ยเรียกชื่อของผู้เป็นพี่ชายด

ี่จะช้อนอุ้มเด็กสาวขึ้นไว้ในอ้อมอก เดินกลับออกจากผืนป่า