พลาดรัก แวมไพร์เย็นชา
วันต
่าอีกไม่นานก็ใกล้จะถึงเวลาเข้าเรียนแล้ว แต่ถึงอย่างนั้น
ข็มกลัดที่ใช้การไปเรียบร
ัดเอาไว้แน่น ระหว่างที่เขายังไม่โผล่มาก็ดูเหมือนจะซื้อเวลาใ
นอื่นมาส่งคืนแทนให้ก็ได้ แต่รู้ตัวอีกทีเธอก็มาหยุดยืนอ
มารยาทรูปแบบหนึ่งที่พึงกระทำ อย่างน้อยเขาจ
ัวเองทั้งที่ในใจตอนนี้
งไร้วี่แววเจ้าของ แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ยังรอคอ
ย่างช่วยไม่ได้ และเมื่อเห็นว่าใกล้ถึงเวลาเข้าเรียนแล้ว มือเรียวจึ
้วยคิดว่าจะคืนให้เสร็จสรรพ
งเธอนั้นอยู่ในสายตาเจ้าของล็อคเก
ันมาก แต่เขาก็ยังสามารถมองเห็นเธอได้อย่างชัดเจน ไม่ว่าจะเป็นตอนที่เธอยืนพิงตั
อย่างที่เคยเป็น แต่ไม่รู้ว่าทำไมการกระทำข
ปหาเธอให้รู้แล้วรู้รอด บอกตามตรง แค่ไปรับเข็มกลัดคืนมามันง
ล้ว ยังร็สึกหงุดหงิดไม่หาย หากเผชิญหน้าตอนน
ใจ ก่อนจะยืนกอดอกเฝ้า
เรื่อย ๆ เสียอย่างนั้น และเมื่อเห็นว่าเธอเดินออกจากโซนตู้ล็อคเกอร์เพื่อ
างไม่ขาดสาย และแล้วสิ่งที่ไม่คิดว่าจะเกิดขึ้นกับเขาก็เกิ
วฉันสักทีแม
ซ์เท่านั้นที่ทำให้เขาประหม่า แต่ยังมีอ
ั่งไคล้เขาจนแทบบ้าอย่างโซเฟีย กำ
ในใจพลางพยายามเบือนหน้
เฟียก็รีบลุกขึ้นพรวด และก้าวเดินเข้ามา
สายตาดูคาดหวังยิ่งนัก แต่กลับไร้ซึ่งความสนใจตอบกล
พียงแค่ก้มหน้าก้มตาเก็บของบนโต๊ะ
อเปล่า พูดสิ!” ความฉุนเฉียวทำให้เธอวาง
รวมถึง เรย์เน่ น้องสาวฝาแฝดของเขา ที่
ำลังตะล่อมพี่ชายฝาแฝดของตัวเองอยู่ คิ้วสวยก็พลันขมวดมุ่นด้วยความไ
้นมองโซเฟียด้วยสายตาเย็นชา รา
เป๋าแล้วเดินออกจากห้องไป ทิ้งให้โซเฟียร็สึกข
ดเจนพออยู่แล้วล่ะ เมื่อคิดได้เช่นนั้
ไงกัน ไม่มีทาง เธอไม่วันยอมหรอก ก็เธอชอบของเธอมาตั้งนาน
ีสงบนิ่งเหมือนทุกครั้ง ทว่าภายในใจกลับไม่ได้สงบเช่นนั้น สถานการณ์เมื
ลิ้วสะบัดไปมา ทำให้เขาไม่ต้องหั
น่ วิ่งตามเขามาพร้อมกับดวงตาที่เ
าแฝดของเขามักจะซักไซ้เรื่องที่อยากรู้จนกว่าจะได
เขาถามเ
นาบข้างเขา ดวงตากลมโตฉายแววความสงสัย ท่าทีเช่นนี้
่เขาก็ยังคงดึงสีหน้าเรียบเฉย ก่อนจะตอ
รหรอก อย่
ยง ๆ ตามขนาบข้างเขาไปตลอดทาง “บอกหน่อยสิ พี่
ะไรไร้สาระ ไปกินข้าวได้แล้ว” เขาพยาย
ากรู้อ่ะ” เธอเดินไปขวางหน้าเขา มือ
ดูก่อนจะส่ายศีรษะไปมา “มันก็แค่ของทั่วไป ไ
อีกทางเพื่อให้พ้นจากเร
“ไม่จริงอ่ะ ถ้าไม่สำคัญทำไมโซเฟียถึงโวยวายขนาดนั้น เราต่า
เธอรู้ก็โลก
ติงจริง ๆ ใช่ไหมล่ะ”
ข้าข้างที่เคย์ลิสกับไลเอนน์ สองแฝดชายตัวป่วนประจำบ้านยังไม่มาเข้าเรีย
็สาวเร็วขึ้นเพื่อไปนั่งรวมกับกลุ่มเ