ห้วงรักข้ามกาลเวลา

้ากว้างใหญ่ ท้องฟ้าสีครามสดใส และสายลมที่พัดผ่านใบหน้าสวยเบา

กตาไปหมด ธรรมชาติที่อยู่ราบรอบตัวเธอช่างงดงามและสมบูรณ์แบบกว่าที่เคยเห็นในชีวิตประจำวัน ดอกไม้ป่าหลากสีส่

จนสุดสายตา มีภูเขาสูงใหญ่เป็นฉากหลัง ต้นไม้ใหญ่ที่ตั้งตระหง่านอยู่ห่างออกไปดูมีอายุเก่

สองข้างกุมแผนที่ที่ยังอยู่ในมือแน่น แต่แผนที่กลับไม่เปล่งแ

ามรู้สึกกลัวและสับสนเริ่มครอบงำจิตใจ แต่เธอก็พยายามข่มค

รือนทำจากไม้ตั้งเรียงรายอยู่กลางทุ่งนา สายตาของเธอเบิกกว้างขึ้นเมื่อสังเกตเห็นผู้คนในหมู่บ้

าเริ่มปะติดปะต่อความคิดในหัว ยิ่งมองไปรอบ ๆ เธอก็ยิ

ยากรู้อยากเห็นกลับชนะทุกความรู้สึก ในที่สุด เธอก็เดินเข้าไปถึงกลางหมู่บ้าน ผู้คนเริ่ม

ดยืนมองนลินญาอย่างพินิจพิจารณา เธอมีดวงตากลมโตและผิวสีน

่หญิงมาจากเม

มตอบอย่างสุภาพ “ฉัน... ฉันหลงทางมาน่

ี่คือสุโขทัย แม่หญิงไม่รู้จริง ๆ หรือจ๊ะ

ี่ไม่น่าเชื่อค่อย ๆ กระจ่างขึ้นมาในความคิด นล

แต่หลายสิบปีก่อน แล้วแม่หญิงเป็นใคร มาจากเมืองไ

่าเธอควรจะบอกความจริงหรือไ

ไกลมากค่ะ ฉันหลงทางมาที่น

่างนั้น ไปพักที่บ้านผู้ใหญ่บ้านก่อนดีไหมจ๊ะ

งเล แต่ก็ไม่มีทางเลือกอื่นที่ดีก

นผ่านไปมา บรรยากาศในหมู่บ้านเต็มไปด้วยความสงบและเรียบง่าย กลิ่นหอมของอาหารที่กำลังถูกปรุงลอยมาจากบ้านเรือนรอ

บอกว่าเป็นบ้านของผู้ใหญ่บ้าน หญิงสาวเคาะประตูไม้เ

อกมาต้อนรับ เขาสวมชุดผ้าไหมสีเข้ม ผิวสีแทนจากการทำงานกลาง

ยน้ำเสียงที่อบอุ่น นลินญารู้สึกได้ถึงความปลอดภัยที่เริ่มเกิด

วยความเคารพ ก่อนจะนั่งลงบ

่แฝงด้วยความสงสัยเช่นกันเพราะลักษณะท่าทางการแต่งกายและคำพูดไ

ัดสินใจพูด “ฉัน...มาจากเมืองที่ไกลม

ที่นี่พวกเรายินดีช่วยเหลือทุกคนที่ต้องการความช่วยเหล

แม้เธอจะยังคงไม่แน่ใจว่าตัวเองจะทำอย่างไรต่อไป แ