เขาทรยศ รักเธอไม่สั่นคลอน
ปด้วยบรรยากาศร่าเริงจอมป
ีผ้าพันแผลเล็กๆ พาดอยู่บนจมู
ยิ่ง ใบมีดเคลื่อนไหวอย่างพิถีพิถัน แดนกำลังจัด
งที่มองไม่เห็นกั้นระหว่างเธอ
เพื่อ
แต่เป็นการบอกลาครั้งสุดท้ายจร
าพูด เสียงของเธอฟังดูฝันๆ "ทะเล
ยหน้าขึ้นจากงานของเขา "ทันทีที่เธอเดิ
ดเลย" เอวาพูดเสียงอ้อ
ทที่ดีที่สุด บินเฟิร์สคลาสไป
องเธอ โอกาสส
ยงของเธอหนักแน่นกว่าที่ค
เจตน์ดูร้อนรน ของแดนดูระแว
ันตอบรับงานแล้ว มันเป็น...
ม่เลิกสินะ จะไปไหนล่ะ ทริป
เขาไม่ได้ฟัง พวกเขาไม่ได้พยายามด้วยซ้ำ
เหรอ น่าประทับใจนะ แต่เขาไม่ได้ให้ตำแหน่ง
ะ" เธออธิบาย พยายามรักษาน้ำเสีย
หลม รอยยิ้มของเธอดูสดใสเกินจริง "เราคว
นากลับมาที่เธอ กลับมาที่แผนกา
วามสิ้นหวังของเธอเพิ่มมากขึ้น "ฉ
้องตกอยู่
ปิ้ลลง แดนจ้องมาที
บเฉย ไม่น่าเชื่อ "แกพูดเรื่องอะไ
ความลับค
นหนังสายลับรึไง แกนี่มันไร้สาระจริงๆ แกก็แค
อลิสาพูด ความเหนื่อยล้าทั้งหมดถาโถมเข้
เสียงของแดนดังขึ้น "หลังจากทุกอย่างท
ึกขึ้นได้อย่างแผ่วเบา "พี่บอกว่าถ้า
ก่ำด้วยความโกรธที่ปะทุขึ้นมาให
ลิสาตอบกลับ เสียงของเธอไร้อารมณ์ "ฉันไม่ได้ทิ้งพวกพี่ ฉัน
งไปมาระหว่างทั้งสามคน แววตาของเธอฉายแว
งของเขาเปลี่ยนกลับไปเป็นโหมดซีอีโอที่เน
าที่พักให้ค
"เราควรจะทำยังไงกับมัน ทิ้ง
ธอพูดเงียบๆ ดวงตาของเธอคลอไปด้วยน้ำตา "เธอกำลังจะ
้งบ้าน ทิ้งครอบครัว และเอวา เด็กกำพร้าผู้น
ที่สุดถาโถมเข้าใส่อ
นเหมือนเถ้าถ่าน "ฉันจะย้ายออกภายในคืนนี้ แบบนี้ดีก
ขาคาดว่าเธอจะสู้ จะเถียง จะทวงห้องของเธอคืน พวก
้พวกเขา
าดความมั่นใจเหมือนก่อนหน้า "เธอก็แค่พยายามท
เขาเองก็ดูเห
ขาไม่เข้าใจ พวกเขามองไม่เห็นเหวลึกที่เปิดกว้างระหว
ว่านี่เป็นการท
การตัดอวัยวะทิ้ง ตัดส่วนหนึ่
แล้ว" เธอพูด พลาง
น์เรียก มีแววไม่แน
ประตู แต่ไ
่ใช่คำขอโทษ ไม่ใช่คำวิงวอน มั
องไป ทิ้งพี่ชายของเธอไว้ในความเง
อดเธอไว้แน่น ความเศร้าโศกของเขาเป็นสิ่งที่สัมผัสได้ และกระซิบว่า "พี่จะดูแลแกเสมอ ลิสซี่ พี่สัญญ
สั
ายใจในอากาศที่สลายไป
เธอปฏิเสธที่จะร้องไห้
เย็นชาและมีประสิทธิภาพ เธอเก็บตำรา บันทึกการวิจัย
นวัยเด็ก ของขวัญจากพี่ชาย ค
มานานยี่สิบปี มองมาจากประตู ใบ
เสียงของเธอต่ำและเต็มไปด้วยความขุ่นเคือง "เ
ไปทางเอวาที่
่างใจเย็น "หนูกำลังจะไปแล้ว พวกเ
ิกกว้าง "ไปเห
งรูดซิปกระเป๋าเดิ
๋าเดินทางที่หนักอึ้งขึ้
หน้าของเขาอ่านไม่ออก เ
ม่ได้มา