ซีรีส์รอยราคีในเงาไพร

ขาเธอแยกออก กดสะโพกแนบเข้าหาเบา ๆ แล้วเริ่มขยับเอวอย่างช้

ตก เสียงลมหา

ด จนสุดโคน แล้วหยุดนิ

่องของเธอ มันเป

องรักที่ดูดรัดแน่นทุกครั้งที่เขากระแทกเข้า ยิ่งตอ

นักหน่วง เนื้อกระทบเนื้อดังพั่บ ๆ สะท้อนแข่งกับเสียงฝน เธอแตก

ยังคงเงียบสงบ มีเพียงเสียงลมและเสียงนกป่าขับขานเป็นเพื่อน พิมพ์นาราตื่นขึ้นท่ามกลางอ้อมกอดของกรวินทร์ที่ยังน

กเตียง แต่กลับต้องสะดุ้งเฮือก เม

อีกแล้

เธอประชดเสียงแข็ง ทั้งที่หัวใจเต้น

ตัว ลุกขึ้นพร้อมกับยิ้มมุมปากกวน ๆ มื

้าให้เธอเองด้วยมือ แม้จะไม่ใช่เชฟหรู แต

าน” เขาพูดพลางตักข้าวต

ดน’ อีกล่ะ” เธอตอบกลับแต่ก็ร

ัวเราะเบา ๆ “แต่เธอคงร

ากเบา ๆ หัวใจเต้นถ

วว่า เธอไม่ได

วินทร์ไม่แตะต้อ

ๆ พาเธอไปรดน้ำพืชที่ปลูกไว้ริมลำธาร บางครั้งเ

ไหมเนี่ย” เธอถามขณ

งมันวุ่นวาย ในป่ามีแต่ความเงี

ึงฉันใ

ิบใกล้ “หมายถึง ‘ร่องสาว’

ธอผลักเขาออกทั้งที

และตื่นมาอีกที ก็พบว่าตั

บอุ่น ความแนบแน่นของผิวกายปล

์” เสียงเ

้มมุมปากเล็

ะไม่ลงโท

ซิบเสียงพร่าใกล้ริมหู “ไม

ารินที่แก้ม มือเขาลูบไล้ไปทั่วเรือนร่างเธออย่างแผ่วเบา และเมื่อ

ื้อค่อย ๆ ดังก้อง

เสียงกระแทกที่สอดลึกและหนักแน่นจนเ

อครางเบา ๆ เมื่อเขากดสะโ

องเธอทั้งวัน” เขากระซิบแนบใบหู ขณะเอวหนาเริ่มขยั

อึก...

ันอยากได้ยินเสียงเธอชัด ๆ” เขากระแทกอีกครั้ง

สียงสายลมในป่า ร่องรักเธอร

เธอไม่เหลือใจจ

องผ่านช่องไม้เล็ก

่นของกรวินทร์ ที่ยังกอดเธอไว้จากด้า

มความรู้สึกแปลกประหลาด

เดี๋ยวของฉ

ข้างหู แฝงด้วยน้ำเสียงเจ้าเ

ย" เธอดิ้นเบา ๆ แต่ก็รู้สึกถึงบางอย่างท

มากเมื่อคืน " เขาหัวเราะเบา ๆ แล

ขืนเสียงสั่น มือเล็กยันอกเขาไว้ แต่ใบห

ง" เขากระซิบ ขณะที่ปลายนิ้วไล้ผ่านหน้าท้องเนียนของเธ

งตัวหลบ แต่เขากลับใช้แขนรั้งร่าง

ห้ฉันแตะ มันคงไม่แฉะขน

ง ก่อนจะสะดุ้งเมื่อเขาแทรกปลายน

มหืนกระหายของฉัน

วร่างอย่างรู้ทุกสัดส่วนที่ทำให้เธอครางหวาน เขาก้มลงดูดกลืนย

ขากระแทกกายเข้ามาอย่างรุนแรง สะโพกหนาแนบสนิทกับห

อเนี่ย" เขากระแทกเข้าออ

งครางสลับเสียงหอบในยามเช้าท่ามกลางสายลมและ

ร่างกายกันและกันอ

เร่าร้อน พวกเขานั่งอยู