เชลยพรหมจรรย์

ค่ะ...แพ

ตา...จะอายุสั้นลงก็ช่างปะไร...เมื่อเธ

่ะ หมอขอตัวไปดูคนไข้คนอื่นก่อน ส่วนคนไข้รายนี้

หูฟังคล้องคอ ก่อนจะเดินออกไปนอก

จ เธอค้นเอกสารมายื่นให้

่ออ่านจนจบ ผู้รับผลประโยชน์คือบิดา แม้เธอจะต้องเสี

แพทย์ผู้นั้น สมองเธอยังหมุนคว้าง

ง หมอว่าไอ้คล้าย

ดอยู่ด้านนอก เมื่อเขาสองคนเห

ไม่วาย แต่ก็เฉียดๆ ต้

ังใจบิดา แต่ก็ต้องรอเวลา เพราะห้องนั้น เปิดให้ญาติเข้าเ

แข็งแรง ไม่คิดว่า

ดเทพรีบถาม หากอาการหนักแ

ตจ้ะ แต่ต้องตรวจความพ

ดคิ้ว พอจะเข้าใจว่าต้องตรวจค

” ชายหนุ่มอ้าปากค้าง ปากเขาพะงา

สะกิดทัดเทพ ไอ้หนุ่มรุ่นลูก ท

ื่อไร แต่ถ้าหากว่า...ลูกหลานบริจาคให้เองจะเร็วขึ้น” ทัดเทพอธิบายเท่าที่รู้ เชิดชายหันมามองหญิงสาวตัวเล็

ยมันนะแพง เจร

ศร้า...ไม่ได้คิดห่วงตัวเอง ห่วงแต่

ยมันด้วยล่

ใจ แต่ต้องการเตือนให้พะแพงรู้ เธอย

น ค่ำๆ ถึงจะมาได้ใหม่ ช่

ี่ค้ำคอ ทำให้อยู่เป็นก

้าน...วันนี้คงไม่ได้ขา

ัยรถยนต์ของเชิดชาย เพื่อกลับไปเก็บแผ

ิ้มเศร้าๆ ก่อนตอบ รู้สึกเต็มต

ค่ะอยู่ ICU แพง

พวกเขาเป็นห่วง มือเล็กๆ ก็หยิบจับข้าวของที่

ขายๆ ไปก่อนลูก เก็บสตางค์ไว้เป็นทุนดีกว่าเสียของ ไม่หมด

สาวชะงัก แต่เธอคงไม่มีแรงใจที่

่เราต้องใช้

ใหม่ แม้หัวใจจะหนักอึ้ง สีหน้าเธอซีดๆ กระบอกตาร้อนผ่าว...สูดจมูกบ่อยๆ เพื่อกลั้นสะ

กันหนาตาขึ้น แต่...เธออยากเห็นหน้าบิดา อยากรู้อาการของท่าน จึงจำใจเก็บของ ฝากทอดมันที่ยังขายไม่หมดไว้

้ที่เดิม รีบจัดแจงล้างหน้าทาแป้ง เข็นรถจักรยานยนต์ออกมาจากข้างบ้าน

นาตา มีทั้งคนสูงอายุ เด็กเล็ก เด็กโต พวกเขามาเ