คุณหมอตัวประกอบขอเป็นพระเอก

pte

ศูรย์ วั

กอายุรกรรม , ปศ

eterinary xx

l.

ดสีขาวผ้าเบาสบาย หลังจากที่หยิบออกมากวาดตามองซ้ำ ๆ จนแทบจำได

กับใบเสร็จ แต่เธอไม่กล้าโทรหรือเพิ่มเบอร์ของเขาลงในโทรศัพท์ เพราะถ้าไลน์

็นฝ่ายเข้ามาทอดสะพาน และก็มักพูดว่าปากนิดจมูกหน่อย ผิวขาว หน้าสวย นมโต ตัวเล็

ัวยังไง เพราะไม่ได้หยิ่งอย่างใครเข้าใ

การประปราย หญิงสาวลอบถอนหายใจ คล้ายจะเลิกล้มความตั้งใจ

. ดีไหมนะ? มีหมอห

ือว่าไม่

นื้อกับตัว ไม่สะดวกนักกับการสอนอะไรใครในวันนี้ เป็นกิจวัตรป

บทเสื้อยืดสีขาวงานแบรน

ยืนเหม่ออะไรจ๊ะ ถ้าไม่มีอารม

ๆ ให้ต้องเอี้ยวมองตาม “อย่ามาเน

กับครูผู้หญิงมากกว่า ด้านความสบายใจ ยังเ

ีมชาติชนะเลิศเหรียญทองประเภทปืนสั้นมาตรฐานแชมป์โลกเย

่อนข้างเกรงใจที่จะเ

ะมาทักทาย ให้กำลังใจ

ศิษย์คนสวยข้าง ๆ ครูสาวที่สวยไม่แพ้กัน แล้วก็เดินไป อริสา

งข้อมือมันต่างกัน เวลายิงเราควรจับให้มั่นเสียดีกว่าจับมือเดียวให้ม

ี้พายจะได้เปลี

นิ้วถึง 4 นิ้ว น้ำหนักเบาถนัดมือ เหมาะสำหรับผู้หญิงสวย ๆ อย่างเราเชียว” อาว

เป็นการส่วนตัวผ่านทางบิดา พูดคุยกันถูกคอ จึงสนิทกันมากกว่าครู

ากเรียน

ยากสอนไว

เล็กซึ่งถูกเก็บเข้ากระเป๋าเสื้อเมื่อสักครู่ “พี่อริสหยิบนามบัตรใคร

วันมานี้อากาศมันร้อน ๆ นะ...” โกหกหน้าตายในความจริงแฝงอยู่ท้ายประโยค พอนึกถึงยิ้มก

างแอร์ พี่อริสปิ

กล้จบชั่วโมง ความสัมพันธ์ครู-ศิษย์ก็เปลี่ยน

พายจะต้องไป

ที่ไหน อยู่ฟาร์มขี่ม้าตรวจงาน ดูแลคนงานตั้งแต่เช้าจรดเย็น ไม่อยู่กับเจ้า

ะอยากรู้ไปทำ

ู้” คนพูดลอบยิ้มกริ่ม ก้มหน้าลงมองนาฬิกาข้อมือ “งั้นพายกล

บ่ามนเบา ๆ แล้วตวัดกระเป๋าสะพายขึ้นพาดบ่า พร้อมความตั้

งจุกจิกไม่คืนให้สักที ระดับอริสาเลยถอยเบนซ์ป้ายแด

ทั้งสองคนดูพยายามจับคู่เ

นไปกินข้าวดูหนัง ซึ่งเธอคงหาเรื่องปฏิเสธได้เพียงอย่างหลัง อย่างแรกน

ัญกับเตชิน พ่อมีเหตุผลของพ่อ เธอก็มีเหต

อนที่เปิดอ้าออกกว้าง ก่อนจะพบเจ้าของร่างสูงในชุดสูทดูหล่อเหลาลง

อ..

ม คิ้วเรียวสวยขมวดมุ่นมองซ้ายทีขวาที สอง

สดี ห

มช้อย บนวงหน้าหวานละมุนของขณิ

่าพักหลัง ๆ มานี้พ่อไม่ได้ตั้งใจมารับเธอ

อเรา ป่านนี้ทำไมท่า

ค่ะ เลยให้ลุงน

้อมอากับอริสดีไหม ไม่ต

ต่สมัยเขายังเป็นหนุ่ม ๆ ถึงท่านจะอายุมากกว่าเกือบรอบหนึ่ง ด้วยความ

สวย นายพิภพแม้อายุห้าสิบสองปีก็ดูไม่แก่เลย จนใคร ๆ ว่

ทรบอกพ่อ

่รอช้า ยกสายขึ้นพูด หัวเราะกับนายตำรวจคนส

นดึก อนุญาตให้พาลูกส

ัวโยน หันไปบอกกับคนข้างกาย “พ

ตัวเล็ก ๆ จู่ ๆ ขณิกาก็ถูกคว้ามื

กันทุกง่ามนิ้วจับจูงกันไป แทบเสียการทรงตัวทั้งที่หิ้วกระเป๋าเบา ๆ อยู่แค่ใบ

น้องหรือแม่!” เสียงกร้าวผ่านไรฟัน ร่างบางเดินฟึดฟัด

ขณะที่คนพ่อดันแย่งหน้าที่สารถีเปิดประตูให้หญิงสาวนั่ง ทำท่าจะ

พ่

วัยไปมากหันหลังมองลูกสาวที่เพิ่งตะคอกใ

ขบเผาะเรียกไม่ไ

ธอไม่ใช่คนยิ้มเก่งคงดูเหมือนไ

กคน ลูกสาวท่านนายพล มีอะไรเดือดร้อน ท่

นโคแก่จ้องเขมือ

ิดเลย..