มิอาจเอื้อมรัก
ดปิดประตู เธอวิ่งเข้าไปทันและถึงตอนนี้ต้นเตยถึงกับต้องลอบถอนใจเพราะความเปิ่นของตัวเองที่ช่างไม่รู้เลยว่า มันเป็นพื้นที่ส่วนตัวของผู้มีอำนา
ยค่ะพี่จิณ เต
ลังจะได้จำไว้ ลง
ั้นการฝึกงานวันแรกของต้นเตยก็เริ่มต้นขึ้นโดยได้รับคำแนะนำและความใส่ใจจากจิณนิตา หากนักศึกษาสาวก็ยังไม่ทิ้งความคิดคำนึงถึงใครคนหนึ่งซึ่งเธอเห็นภาพ เขาคนนั้น ตลอดเวลากระทั่ง
ค่ะ...ร
ว่าวันนี้เจอเรื่องวุ่นวายมาตั้งแต่เช้า ตกเย็นก็ยังวุ่นไม่เลิก ขณะยืนระบายลมหายใจอยู่นั้นก็ลับต้อง
เตย...ยังไม
ยู่ค่ะ เพิ่งมีคนลง
ก็ได้ จะได้ล
ิงสาวกลับทำหน้าลังเล
่เป็นไรหรอกค่ะ นี่เป
นุญาตให้พนักงานใช้ได้เหมือนกัน
ร่างสูงใหญ่ที่กดปุ่มให้ประตูปิดลง ต้นเตยยืนนิ่ง เ
คะ เตยต้องข
่องอ
นลิฟท์ของท่านประธาน และก็...ไม่ทราบด้วย
ไม่ใช่หรือ น่าชื่นชมด้วยซ้ำนะเพราะเธอเป็นนักศึกษาฝึกงานแ
สึกว่าตัวเองซุ่
้านยังไง คุณพ
ค่ะ พักอยู่ที่ห
นแรกเป็นย
ดหน่อยค่ะ แต่เตยจ
ผิดชอบด้วย ผมดีใจน
าวกับเนยถูกหลอมละลายด้วยรอยยิ้มอบอุ่นและรอยกดลึกบนแก้มทั้งสองข้างของเขา มันเป็นลักยิ้มที่ทำให้นักศึกษาสาวรู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก แค่พบเขาครั้งแรกหัวใจของเธอก็เต้นแรงมากถึงขนาดนี้ แ
ที่เพิ่งมาฝึกงานวันแรกช่างกล้าตีสน
ท์ของท่านประธาน ฉันว่า
สองหันมาพยักเพ