ฤาจะไร้ใจ

ก แล้วยกข้างหนึ่งขึ้นเช็ดน้ำตาที่ไหลเป็นทาง พวงแก้มตรงก

ี่เคยอยู่ในสถานะย่ำแย่อยู่แล้วก็ยิ่งหนักหนาไปกันใหญ่ เพราะทุก

ระมุขของบ้าน และกรกานต์ผู้เป็นภรรยา จะไม่ได้แสดงออกอย่างที่คนอื่นๆ มอง แต่ความห่างเหิน และส

บใครได้ ในเมื่อเธอเ

มอทำอะไรก็ผิด เธออยากตะโกนใส่หน้าคนพวกนั้นเหลือเกินว่า เรื่องความเป็นความตายของค

ขอโทษ วาวไม่รู้ว่

อนรับ เธอก็ยังอุตส่าห์มานั่งหลบฟังพระสวดอยู่ตรงม้าหินอ่อนด้านนอก โดยไม่คิดขัดขืน

นับตั้งแต่กลายเป็นเด็กกำพร้า ไร้ญาติขาดมิตร ก็ได้ครอบครัวของหญิงสาวเข้ามาอ

เป็นหลานจริงๆ หรือทำไปเพราะเหตุผลอื่น เ

ายใจดำที่โยนเธอออกมานักหรอก การที่เธอเป็นแค่เด็กอุปการะ มันก็ไ

ะทมทุกข์มากกว่าห

ศร้าใจ ก่อนจะหันหลังเดินไปขึ้นรถเพื่อจะ

วใจสั่นรัว โพธิ์ทองเป็นพี่ชายต่างมารดา เธอกับเขาพลัดพรากกันมานานหลายปี เพราะชายหนุ่มย้ายถิ่นฐานไปอยู่แคนาดากับแม่ที่แต่งงานใหม่ ซึ่งตอนนั้นเธอยังเด็กมาก ไม่รู้ประสีประสา

ว... พี่ไม่ไ

ัวหนักหนาคือคำตอบจากปากพี่ชาย แต่ความ

นแบบนี้จริงๆ พี่แค่จะแกล้งให้เธอกลัว

่าคืนนั้น... พี

วาว พี่เสี

..

งที่พี่ชายพร่ำพูดออกมา หลายวันที่ติดต่อเขาไม่ได้ เธอร้อนใจเป็นที่สุด แต่ก็ยังคิดในแง่ดีว่า

ิ์ทำอย่างนี้ได้ยังไ

. มันเป็นอุบัติเหตุ เธอพลัดตกลงไปเอง พี่ไม่ได

ไหนมาตั้งหลายวัน ว

องนี้กับวาวยังไง พี

่สรวง... ถ้าวาวรู้ว่าคืนนั้นพี่โพธิ์จะทำร้าย

่เข้าคายไม่ออก คนหนึ่งก็พี่ชาย

ออกจากโรงแรมไปในคืนนั้น แต่ก็ยังภาวนาอยู่เสมอ

ให้รู้จักเวรกรรมเสียบ้าง แต่เธอก็ตกลงไปเอง

โพธิ

ตำรวจมาจับพี่ก็ได้ พี่จะไม่หนีไปไหน... จะอยู่ที่เดิม ทุกอย่างพี่ให้วาวเป็นคนตัดสินใจ” “วาวเคยขอแล้วว่าให้มันจบ... พี่โพธิ์ก็สัญญาว่าเราจะไปอยู่แคนาดาด้วยกันไงคะ” สิ่งที่ปวดใจยิ่งกว่าการอยู่เดีย

ียวที่เธอมีอยู่ ต่อให้เขาทำผิดมหันต์แค่ไหน

วยกันแล้วลืมเรื่องนี้ซะ วาวรีบไปยื่นขอว

..

เพราะต่อให้ไม่มีใครรู้ใครเห็น หรือต่อให้หนีปัญหา ดั้นด้นไปไกลจนสุดหล้า เธอก็ไ

วาวบอกพี่...” สิ้นป

่อยอย่างหนักกับสิ่งที่ได้รับรู้มาหมาดๆ ความรู้สึกหลากหลายตีรวนอยู่ใ

การสูญเสียครั้งนั้นเลวร้ายเพียงใด แม้วันเวลาผ่านมา เริ่มเติบโต และเรียนรู้ความเจ็บปวดจา

รั้งนี้ จะทำให้เธอไม่มีวัน