ป๊ะป๋า...อย่าดุหนู

านในเวลาบ่ายสอง ท่าทางคุ้นเคยกับในบ้านเป็นอ

กหนูว่าบ่ายสองให้มาช่วยเป็นพ

ต้ยใช่

หรอคะที่จะให้หนูช่วยดูให้” ชะเง้อมองเด็

ยจะดูแลแผ่นฟ้าได้ดีแน่หรือเปล่า ดูเหมื

เลี้ยงเด็กของหนูเถอะ แล้วก็ฝากแค่ชั่วค

สินะ...ถ้าปาริตามั่นใจในตัวเด็ก

้วยนะจ๊ะ พี

น้องอ

นฟ้า

กเอ็นดู พลางยื่นปลายนิ้วไปสะกิดที่แก้มยุ้ยๆ เป็นพวงนั

อะไรออกมา...จะให้บอกไปได้ยังไงล

เสร็จก็จะอาบน้ำไปธุระเลยนะ ฝากน

งห่วงนะพี่ เดี

ยชุดเสื้อยืดกางเกงยีนพอดีตัว เธอคว้ารถจักรยานยนต์ของเพื่อนร

เธอจอดรถแอบข้างทางแล้วลงไปกดกริ่งที่หน้ารั้วอัลลอยด์ สักพั

คุณดินยังไม่กลับ

ิน’ เฮ้อ... นี่เธอจะอ่อนไหวง่ายๆ ไม่ได้นะ คนที

ที่นี่ค่ะ คุณดินให้มาท

าจะมีผู้สมัครเป็นแม่ครัวมา ถ้างั้นเ

นื้อฝากตัวด้วยนะคะ” เธอถือว่าทำตัวมือไม

่อนโยนขึ้น พร้อมเลื่อนรั้วเป็นช่

บคุ

างทางก็พูดคุยอย่างเป็นกันเอง อธิบายให้เธ

กอยู่ได้ด้วยมาม่ากับขนมปัง แซนวิช มันน่าขำไหมล่ะหนูมะลิ ป้าอยากขำนะ แต่ก็ขำไม่

าตั้งแต่เด็กๆ เ

มาเป็นช่วงปีส

๋อ

เรียกหลานสาวที่กำลังปัดกว

ิน

ับไม้กวาดอยู่ แล้วมองผู้เป็นป้าตาข

างเอ็งมันไม่เหม

แต่สายตาเหล่มองมัลลิกาอย่าให้คว

งทันที “ฉันชื่อมะลิจ

บ้านหลังนี้มีคนรับใช้แค่สองคนค่ะ คุณดินไม่ค่อยชอบความวุ่นวาย

ินนั่นน่ะ เป็นโรคจิตหรือเปล่

ีอะไรในตู้หรอกค่ะ ยกเว้นวันที่จะมีแม่ครัวมาทดลองทำอาหาร

่วโมงกว่าๆ นะคะ” มัลลิกากำมือแน่น

้าแจ่ม “ฉันว่าก็คงไม่ผ

ทันจะรู

มื่อก่อนแล้ว กินก็ยาก นอนไม่ค่อยหลับยิ่งทำให้หงุดหงิดง่าย เจ้าอารมณ์และโมโหร้ายก็เท่านั้น ที่พวกเรายังอยู่ที่นี่ไ

มถอนหายใจยาว แม้ปากจะพูดแบบนั้น ทว่าในใจเอ