ป๊ะป๋า...อย่าดุหนู

สร็จต้องรีบวางลูกน้อยลงบนฟูกนอนสำหรับเด็ก ก่อนจะเดินออกไปตามเสียงเรียก พบ

วดี ปล่อยให้เรีย

นใจนึกสะอิดสะเอียนกลิ่นเหล้าที่โชยมาพร้อมๆ กับ

สิ ปวดเมื่อยบ่

นาคะ” เธอพลั้งปากไว้ไม่อยู่ต้องย้อนไป สาธิตรับซ่อมเครื่องใช้ไฟฟ

บอกปวดก็ปวดสิว

ากระหยิ่มยิ้มย่องแค่ไหน...แค่โดนมือนุ่มๆ นวดให้ อะไรๆ ก็แข็งปึ๋งขึ้นมา นี่สินะความคึกคักที่ไม่ได้เป็

หลับแล้

หลั

มันอีกทำไม ถ้ามันคิดจะรับผิดชอบที่ทำมึงท้องก็คง

็กน้อย พร้อมๆ กับเ

เถอะพ่อ

องแบกท้องซมซานกลับมาพึ่งแม่ตัวเองเนี่

ให้รู้ว่าเถียงคนคนนี้ไปก็ไร้ค

านได้เพียงไม่นานก็ได้เจอกับผู้ชายคนหนึ่ง...เขาชื่อแผ่นดิน มาแถวนี้ด้วยโครงการบ้านจัดสรรที่ทำโปรเจ็กต์อยู่ เธอและเขาตกหลุมรักกันตั้งแต่แร

ร่ำเคร่งอยู่แต่กับการเรียน พอเจอผู้ชายปากหวานๆ หน้าตาหล่อเหลา โดนดูแลเท

ที่หน้าตาดีๆ อย่างเขา ท่าทางล่องลอยไม่รู้แน

ค่ใจตัวเองยกให้คนนี้ไปแล้ว แ

ต้องกลับบ้าน เคลียร์ธุระแล้วจะรีบกลับมาสู่ขอเธอ

ื่อให้เธอย้ายมาอยู่ที่นี่ระหว่างรอเขากลับมา เพราะเขา

ไปมาก็พบว่าเขาเปลี่ยนเบอร์โทรศัพท์ไปแล้ว ซ้ำย

ปได้ ซ้ำยังแพ้ท้องหนัก ทำให้ไม่สามารถทำงานที่โรงงานได

ส ท้องที่เคยใหญ่อุ้ยอ้ายก็เริ่มกลับมาแบนราบ เธอหุ่นดีเหมือนสมัยส

์โมนที่เปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วทำให้เธอผมร่วง

ตาที่ไม่น่าไว้ใจ และถือโอกาสจับมือถือแขนเธออยู่บ่อย

่าเธอใจง่าย ใจแตกจนท้องไม่มีพ่อ

เลยเงียบมาโดยตลอด แม้จะอึ

ะหางานทำแล้วจะไปจากบ้านหลังนี้

นทาว่าโดนฟันแล้วทิ้ง สิ่งที่ทำให้เธออดทนมาได้ถึงวันนี้ก็คือลูก...ลูกเ

่อมือหยาบกร้านตะปบลงที่หลังมือของเธอ เธอร

บกูด้วยล่ะ ปกติมึงใจง่ายไม่ใช

มปากแน่น พ

ดจาอุบาทว์ๆ

กูอีกคนไม่ได้หรือไง” ในที่สุดเขา

นไม่อยากเรียกคนตรงหน้าว่าพ่อด้วยซ้ำ

้งเหี่ยว บางทีกูก็อ

็น ขนก็ดก ฟันไม่แปรง หัวล้านเหม็นเขียวแล้วยังนิสัย

วยความโกรธ ตวาดลั

ักล้มไปทั้งตัว หยดน้ำซึมที่หัวตา รู้สึกจุก แต่เหนือสิ่งอื่นใด...เธอกำลังกลัวเมื่อส

จะทำอ