ลิขิตหงส์ฟ้าชะตารัก แคว้นเว่ย

ห๊ะ! กลับไปสำนึกผิดในศาลบรรพชนเดี๋ย

ายคนหนึ่งในอาภรณ์หรูหรา ใบหน้าหมดจด

อื่นมาเชียวหรือ เจ้าสารเลว!! ข้าจะฟ้องท่านแม่กับ

่หลินถึงกับเหงื่อตก “…ใช่” ‘แ

าขัดคำสั่งท่านย่า ข้าจะให้พวกบ่าวมาจับมันไปโบย” เขาไม่พูดเ

เหวินจิ้งทันที พร้อมทั้งส่งสายตาไปทา

างหาก” หลิวลู่หลินเอ่ยด้วยท่าทางสงบนิ่ง และยังคงส่งสายตาให้ห

ไม่ เจ้าสวะนั่นมีค่าให้เจ้า

้าไม่ดูแลให้ดี ข้าต้องกล

ข้ามาที่นี่เพื่อด

รียกพี่ชายใหญ่คือข้า!! หลิวเหวินจงผู้นี้ต่างหาก

นี่เอง ไอ้เราก็นึกว่าช

ญ่ตั้งครึ่งปีมิใช่หรือ ข้าเรีย

ไม่ แม้ท่านย่าจะรักเจ้า แต่คนที่ท่านย่ารักที

ง และครั้งนี้ดูเหมือนว่านางจะเข้าใจ

รื่องรังแกพี่น้องเล่า หากเรื่องนี้ถูกคนเล่าลือออ

งใช้เหตุผลเข้าสู้แล้ว เชื่อว่าถึงท่านย่าจะรักหล

ป็นพี่ชายจริงก็ต้องเรียกขานข้าว่าพี่ชายใหญ่”

ไร ท่านเองก็ร่ำเรียนมาหลายปีแล้วมิใช่หรือ ท่านอาจารย์ไม่เคยสอนเรื่องนี้เลยหรือไร

าไม่ใช่น้องข้าแล้ว อึก.. เจ้ามันสตรีน่ารังเกียจ ฮือๆ” เขาชี้ห

กว่า ท่านว่าใช่…” เมื่อนางหันกลับไ

ภายใต้นัยน์ตาหงส์คู่นั้น กำลังเปล่งประกายระยิบระยับ เพราะคว

วน้อยๆ โคตรน่ารักเลย พี่สาวคนนี้อยา

ังเกียจอะไร” หลิวเหวินจิ้งปรับน้ำเสียง

ข้ากอดท่านหน

เอ่ยเสียงดุดัน “เจ้าช่างน่า

ป็นสตรีเต็มตัวเสียหน่อย ท่านต่างหากที่หวงตัวยิ่งกว่า

ยเป็นเรื่องใหญ่แน่แล้ว เจ้าเตรียมตัวให้ดีเถอะ” เ

จวินถึงกับตกใจและสั่งให้แม่นมรีบออกมาดู เมื่อแม่นม

อะไรเจ้างั้นรึ” เหล่าไท่จวินโอบกอ

อๆ หลินเอ๋อร์รวมหัวกับเจ้านอกคอกนั่นรังแกข้า”

หืม? หลินเจี่ยเอ๋อร์งั้นหรือ ตอนนี้นางไม่ค่อยสบาย คงจะ

าพี่ชายใหญ่… ฮือๆ ทั้งที่… อึก… ฮือ.. ข้าต่างหากที่เป็นพี่ชายใหญ่ ฮือๆ ท่านย่า…ท่านต้อง… อึก

าเด็กนอกคอกนั่นมาขอโทษเจ้าดีหรือไม่ แม่นมจา

ับ ฮือๆ… นางพูดจาลบหลู่ข้า อึก… ลบหลู่อ

างไร” เหล่าไท่จ

าอาจารย์…ไม่สั่งสอน…เรื่องลำดับอาวุโส…แก่ข้า อึก.. ทั้งที่…

นเจี่ยเอ๋อร์มาแล้ว

ือนกลาง ในห้องนอกจากเหล่าไท่จวินและหลิวเหวินจงแล้ว ยังมีสตรีออกเรือ

ตาดอกท้อนั่น ไม่แปลกใจเลยที่นายท่านใหญ่จะรักใคร่เอ็นดูถึง

หล่าไท่จวินด้วยแล้ว ก็ให้รู้สึกว่าคนที่ทำให

ร์กับท่านอาจารย์จริงหรือ” คำถามของเหล่าไ

คิดจะดูถูกหรือลบหลู่พี่ชายรองและท่านอาจารย์เลยแม้แต่น้อยเจ้าค่ะ” น้ำเสียงสงบน

้เรื่องใด ไ

นนั้นผู้สอนก็ไม่สมควรเป็นอาจารย์ เพราะจะทำให้เสื่อมเสียชื่อเสียงเอาได้ แม้หลานจะไม่ได้เล่าเรียนเขียนอ่าน แต่ก็เข้าใจหลักคุณธรรมจริยธรรม เรื่องเหล่านี้ล้วน

เรื่องนี้เป็นความจริง” คนที่เมื่อครู่กำลังร้องไห้ป

กล้งพี่น้องและการจัดลำดับอาวุโสเท่านั้น ม

า… เ

จ้าจึงถามเรื่องการกลั่นแกล้งพี่น้องขึ้นมาเ

แต่ซ่อนอันตรายไว้โดยแท้ สตรี

่เขลา จึงไม่ค่อยเข้าใจว่าเหตุใดพี

ถทำให้เจ้าเข้าใจถึงความหวังดีนั้นได้ จึงต้องมาพึ่งบารมีของเหล่าไท่จวินอย่างไรเล่า” แค่เพียงว

วยหรูของผู้อื่นก็หลงเชื่อโดยง่าย แต่มาบัดนี้หลานรู้ความแล้ว จึงอยากแก้ไขหลายสิ่งหลายอย่างที่เคยทำผิด

ียกได้ว่าไม่มีใครยอมใคร จนในที่สุดฮูหย

จริงๆ น่าเสียดายยิ่งที่หลิ

นว่าอาจารย์ของพี่หญิงใหญ่มีชื่อเสียงยิ่งนัก หากว่าหลาน

ความโดดเด่น และความเป็นหนึ่งอย่างท่านป้าสะใภ้ใหญ่ผู้นี้แล้

้วย เพียงแต่ตอนนี้ท่านอาจารย์สอนไปค่อนข้างไกลมากแล้ว หาก

ื่อเสียงนั้นใช่ว่าจะหากันได้ง่ายๆ พี่หญิงใหญ่ช่า

วินจงทำให้เหล่าไท่จวินตัดสินใจจะลง

้าเด็กนั้นไม่ใช่หรือไร ถึงทำให้พว

่ยวกับพี่ชายใหญ่เลยสักนิด” หลิวลู่หลินเอ่ยอย

่องครั้งก่อนเจ้าก็จงใจพูดแก้ต่างให้เจ้

หลาบจำ ครั้งก่อนยี่สิบไม้คงน้อยไป รอบนี้เพิ่มเป็

ามพามันออกมาทั้งนั้น!!” สิ้นเสียงเหล่าไท่จว

กใจ เห็นเขาเพียงแค่พยักหน้าให้นางครั้งหนึ

รธ หรือเกลียดชังแต่อย่างใด มีเพียงแต

นแรง เพราะตรรกะบิดเบี้ยวแบบนี้ไง ถึ

จับตัวหลิวเหวินจิ้งไปจนถึงลานลงทัณฑ์ ไม้กระบองอันใหญ่ถู

ของเศษไม้ที่จงใจทำให้เป็นเสี้ยนอยู่ด้วย เพราะเหตุนี้เอง บาดแผลครั้งก่อนของหลิวเหวินจิ้งถึงได้มีเศษ

ปแล้ว เขาเป็นแค่เด็กสิบขวบเ

ะบองขึ้นไปสุดแขน และในจังหวะที่ไม้กำลังจะร่วงลงมาถูกหลังเขานั

ัว

ักเลือดออกมาทันทีที่ไ

หลิวเหวินจิ้งตกใจกับเหตุการณ

ตัวหลิวลู่หลินมากอดไว้แล

แรกเท่านั้นนางยังไม่สามารถทนรับได้ แล้วเข

ีอยู่หรือไม่!” เสียงตะโกนขอ

นางค่อยๆหลับตาลงอย่างสงบ

วเหวินจิ้งตะโกนเรียกนางอย่างบ้าคลั่ง

กรอบแล้วใช่มั้ย… แบ