สยบรักดวงใจท่านอ๋อง

สยบรักดวงใจท่านอ๋อง

จิ่วเชียน

5.0
ความคิดเห็น
16.9K
ชม
93
บท

‘ลู่ซิงเหยียน’ ไม่คิดเลยว่าการอาสาช่วยโจรผู้หนึ่งหลบหนีออกจากจวนเจ้าเมืองเพื่อแลกกับชีวิตของตนเองนั้น จะทำให้โชคชะตาของนางผูกติดกับ ‘เขา’อย่างไม่มีวันแยกจาก ********************* ลู่ซิงเหยียนทำงานอยู่ภายในจวนเจ้าเมืองหลิวลี่ซือในฐานะสาวใช้ เพื่อสืบหาคนร้ายที่ทำให้ตระกูลลู่ของนางถูกประหารทั้งตระกูล ทว่าวันหนึ่งมีชายชุดดำบุกเข้ามาขโมยของในจวนเจ้าเมือง เพื่อแลกกับชีวิตของตนเอง ลู่ซิงเหยียนจึงอาสาช่วยเหลือโจรผู้นี้หลบหนี นางเสี่ยงชีวิตช่วยเหลือเขา นอกจากจะไม่ได้รับคำขอบคุณ เขากลับตามตอแย วนเวียนอยู่รอบกายนางเพื่อตอบแทนบุญคุณ แต่ไม่รู้เป็นเพราะซาบซึ้งใจหรือชิงชังที่นางบังคับให้เขาหลบซ่อนอยู่ในถังอาจมกันแน่!!! ************************** “หมายความว่าอย่างไร” เสียงทุ้มต่ำเอ่ยถาม ดวงตาเขียวปัด ฟังจากโทนเสียงคล้ายกับเป็นเสียงคำรามในลำคอเสียมากกว่า ส่วนเจ้าของคำถามบัดนี้จับจ้องสตรีตรงหน้าด้วยความโกรธจัดจนแทบอยากจะกระโจนเข้ามาบีบคอ “ปัดโธ่ ท่านมีทางเลือกมากนักหรือ นี่เป็นวิธีเดียวที่ข้าคิดได้แล้ว หากอยากหนีออกไปโดยไม่ถูกจับได้ก็มีเพียงวิธีนี้เท่านั้น” แม้ปากจะกล่าวไปเช่นนั้น แต่ใบหน้ากลับหดเล็กยิ่งกว่าฝ่ามือ ลู่ซิงเหยียนเหลือบมองร่างสูงสลับกับถังไม้ขนาดใหญ่บนรถเข็นที่เต็มไปด้วยสิ่งปฏิกูลเน่าเหม็น ยามนี้เมื่อเปิดฝาที่ปิดอยู่ออกก็ยิ่งส่งกลิ่นน่าสะอิดสะเอียนจนรู้สึกคลื่นเหียนท้องไส้ปั่นป่วนไปหมด นางเห็นร่างสูงยืนแข็งค้างอยู่ในเงามืดหลังพุ่มไม้หนาทึบ มือข้างที่จับมีดกำแน่นขึ้นกว่าเดิมจนน่าหวาดหวั่น ท่าทางโกรธจัดของเขาทำให้หญิงสาวรู้สึกถึงความไม่ปลอดภัยในชีวิต คาดว่าภายในใจตอนนี้คงอยากปาดคอนางแล้วจับหมกลงไปในถังอาจมเป็นแน่ "ข้าจะฆ่าเจ้าซะ” เขาเอ่ยเสียงลอดไรฟัน ************************************** สวัสดีค่ะ ไรท์กลับมาแล้ววววว เรื่องนี้เป็นนิยายเรื่องยาวนะคะ แนวโรแมนติกดราม่านิดๆ + เกมการเมืองหน่อยๆ ไม่ทะลุมิติ ไม่ย้อนเวลาค่ะ ไม่อิงประวัติศาสตร์และยุคสมัยใดๆ นะคะ ตัวละครและสถานที่เกิดขึ้นจากจินตนาการทั้งหมดของไรท์ค่ะ

บทที่ 1 ผู้บุกรุก

ยามราตรีมืดมิดบังเกิดเสียงดังโวยวายขึ้นภายในจวนเจ้าเมืองหยางซู ทหารยามสับเท้าวิ่งวุ่นทั่วทั้งจวน แสงจากคบเพลิงสาดส่องผ่านร่องประตูห้องสุขาที่มีสาวใช้ผู้หนึ่งกำลังทำความสะอาดอยู่ภายใน

ลู่ซิงเหยียนอดเงี่ยหูฟังเสียมิได้ ระหว่างกำลังล้างไม้ล้างมือตนเองให้สะอาด นางก็จับใจความสำคัญได้จากเสียงตะคอกของพ่อบ้านเหอ ไม่รู้โจรใจกล้าคนใดบุกเข้ามาขโมยของในจวนเจ้าเมืองที่มีการตรวจตราอย่างเข้มงวดตลอดทั้งคืน

ฟังจากน้ำเสียงร้อนรนของพ่อบ้านร่างอ้วนดูเหมือน ‘ของ’ ที่ถูกขโมยน่าจะมีความสำคัญเป็นอย่างยิ่ง

เสียงอึกทึกครึกโครมดังมาจากเรือนใหญ่ซึ่งเป็นที่พำนักของเจ้าเมืองหลิว ห่างไกลจากจุดที่นางอยู่พอสมควร หากผู้บุกรุกยังไม่ได้หลบหนีออกไป อีกไม่นานก็จะต้องถูกทหารจับได้อย่างไม่ต้องสงสัย

เพียงแต่เรื่องยุ่งยากเหล่านี้มิใช่ธุระกงการอะไรของลู่ซิงเหยียน นางเป็นเพียงสาวใช้ผู้หนึ่ง นอกจากงานใช้แรงงานกับงานสกปรกที่ผู้อื่นรังเกียจเดียดฉันท์ ทุกวันลู่ซิงเหยียนจำต้องขนถ่ายอาจมและสิ่งปฏิกูลต่าง ๆ ใส่ถังไม้เข็นไปทิ้งนอกเมือง มิเช่นนั้นนางจะไม่ได้รับเบี้ยเป็นค่าแรงในแต่ละวัน

วันนี้ภายในจวนไม่รู้มีคนใหญ่คนโตจากที่ใดมาเยี่ยมเยียน เจ้าเมืองหลิวลี่ซือจึงสั่งให้บ่าวรับใช้จัดเตรียมงานเลี้ยงงานรับเป็นอย่างดี สร้างความวุ่นวายให้กับผู้คนในจวนตั้งแต่เช้าจรดค่ำ ลู่ซิงเหยียนรอคอยจนบุคคลสำคัญเหล่านั้นกลับเข้าที่พักจึงลงมือเก็บกวาดทำความสะอาดเป็นการปิดท้าย

ยามนี้หน้าที่ของนางสิ้นสุดลงแล้ว เหลือเพียงนำของเสียที่อยู่รวมกันในถังไม้ไปทิ้งนอกเมือง นางก็สามารถกลับไปดูแลมารดาที่บ้านได้

ลู่ซิงเหยียนทุบเบา ๆ บริเวณหลังคออย่างเหนื่อยล้า ขณะกังวลว่ามารดานอนหลับพักผ่อนแล้วหรือไม่ ด้านนอกห้องสุขาก็มีเสียงฝีเท้าดังขึ้นแผ่วเบา

ร่างบางเกร็งขึ้นเล็กน้อย บุคคลที่อยู่ภายนอกก้าวเดินอย่างเงียบเชียบระมัดระวัง หากเป็นเวลากลางวัน ลู่ซิงเหยียนก็คงไม่รู้ตัวเลย ทว่าในยามวิกาลเช่นนี้ประสาทหูของนางจึงดีมากกว่าปกติ

หญิงสาวกลั้นหายใจอยู่เงียบ ๆ ภายในความมืด รอจน ‘ผู้บุกรุก’ เดินผ่านหน้าประตูห้องส้วมไปนางจึงระบายลมหายใจออกมา

เงี่ยหูฟังอยู่ชั่วครู่ได้ยินเสียงทหารยามเริ่มตรวจตราเข้ามาใกล้เรื่อย ๆ คิดว่าโจรผู้นั้นคงหนีไปไกลแล้วจึงค่อย ๆ แง้มประตูเปิดออกมาด้านนอก

เพียงพริบตาเดียวลู่ซิงเหยียนมองแสงไฟกระทบกับโลหะในมือของ ‘ผู้บุกรุก’ ที่ยืนอยู่ด้านนอกห้องสุขา ขณะจะดันประตูกลับเข้ามาร่างกำยำในชุดพรางตัวสีดำสนิทก็แทรกกายเข้ามาภายใน ร่างของหญิงสาวถูกดึงกลับเข้าไปในห้องคับแคบ มือที่จับประตูจึงถูกดึงปิดตามมาด้วย

เสียงลมหายใจดังถี่รัว ลู่ซิงเหยียนแตกตื่นจนทำอะไรไม่ถูก ผู้บุกรุกใช้มือข้างหนึ่งปิดปากสาวใช้มิให้ส่งเสียง ส่วนอีกข้างจ่อมีดอยู่บนลำคอขาวเนียนพร้อมสังหาร

ลู่ซิงเหยียนเหงื่อแตกพลั่ก รู้สึกเจ็บแปลบบริเวณลำคอ หากนางขัดขืนหรือคิดส่งเสียงร้องขอความช่วยเหลือ ครู่เดียวคงต้องกลายเป็นวิญญาณเหม็นโฉ่ติดอยู่ในห้องส้วมไม่ได้ไปผุดไปเกิดเป็นแน่ หญิงสาวไม่กล้าหายใจแรง นางค่อย ๆ ยกมือทั้งสองข้างขึ้นช้า ๆ

ไม่นานเสียงของทหารยามก็ดังใกล้เข้ามาด้านหลังจวน บริเวณนี้เป็นลานซักล้าง โรงครัวและที่พักของบ่าวรับใช้ในจวน แม้ด้านหลังห้องส้วมเป็นกำแพงสูง ทว่าไม่อาจปืนออกไปได้โดยง่าย นอกกำแพงเป็นคูน้ำขนาดใหญ่ ถัดออกไปเป็นถนนสายหลักที่ใช้สัญจรไปมาในเมืองหยางซู คาดว่าตอนนี้คงถูกคนของเจ้าเมืองล้อมเอาไว้โดยรอบแล้ว

ลู่ซิงเหยียนและ ‘ผู้บุกรุก’ มองลอดผ่านช่องว่างประตูไม้ เห็นพ่อบ้านเหอปลุกบ่าวรับใช้ทั้งหญิงและชายออกมายืนเรียงหน้าเรือนอย่างเร่งร้อน ส่วนทหารที่ติดตามมารีบเข้าไปตรวจค้นภายในเรือนนอนและพื้นที่โดยรอบ ไม่นานเหล่าทหารก็เดินออกมารายงานต่อพ่อบ้านเหอ

จากนั้นคนอีกกลุ่มก็เดินเข้ามาสมทบพร้อมกับทหารยามอีกสิบกว่าคน หนึ่งในนั้นคือเจี้ยนคังคนสนิทข้างกายหลิวลี่ซือ อีกคนลู่ซิงเหยียนไม่ทราบว่าใคร แต่ดูเหมือนจะเป็นคนข้างกายของแขกที่มาเยือนจวนเจ้าเมืองในวันนี้

พ่อบ้านเหอเอ่ยรายงานต่อคนทั้งคู่ด้วยท่าทีหวาดเกรง พูดคุยไม่กี่ประโยคก็รีบพาคนจากไป เหลือเพียงพ่อบ้านเหอและทหารยามที่ติดตามมาตรวจค้นเรือนนอนบ่าวรับใช้ในตอนแรก

ลู่ซิงเหยียนได้ยินเสียงใครบางคนกล่าวชื่อนางออกมา พ่อบ้านเหอจึงสั่งให้ทหารชั้นผู้น้อยรีบตรวจค้นโดยรอบอีกครั้ง หญิงสาวใจเต้นระทึกในขณะที่บุคคลด้านหลังยังคงสงบนิ่งไม่เคลื่อนไหว มีดที่พาดอยู่บนคอบาดลึกลงจนลู่ซิงเหยียนรับรู้ถึงโลหิตที่ค่อย ๆ หลั่งออกมา

“อื้อ...” หญิงสาวร้องออกมาเบาๆ

“อย่าส่งเสียง...” ‘ผู้บุกรุก’ กดเสียงต่ำเป็นเชิงข่มขู่ สายตาจับจ้องไปยังสถานการณ์เบื้องนอก สมองคิดหาทางหนีทีไล่เมื่อเห็นว่าเหล่าทหารกำลังเดินตรงเข้ามายังสถานที่ซ่อนตัว

ยิ่งทหารเข้ามาใกล้มากเท่าไหร่ ภายในห้องสุขาที่แสนอึดอัดคับแคบก็เต็มไปด้วยไอสังหารมากขึ้นเท่านั้น มีดค่อย ๆ บาดลึกลงเรื่อย ๆ กดดันจนลู่ซิงเหยียนหายใจแทบไม่ออก หากเกิดการต่อสู้ขึ้นจริง ๆ นางไหนเลยจะไม่กลายเป็นโล่กำบังคอยรับคมหอกคมดาบแทนโจรชั่วผู้นี้

หญิงสาวตัดสินใจดึงมือที่ปิดปากออกแล้วรีบยื่นข้อเสนอออกไปอย่างไม่กลัวตาย

“ให้ข้าช่วยท่าน...”

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ จิ่วเชียน

ข้อมูลเพิ่มเติม

หนังสือที่คุณอาจชอบ

เมียเก็บมาเฟีย

เมียเก็บมาเฟีย

เนื้อนวล
4.9

"ฉันจะนอนกับคุณทุกที่ ทุกเวลา และทุกครั้งที่คุณต้องการ เพื่อแลกกับอิสรภาพของพ่อฉัน" "แล้วถ้าผมไม่ตกลงล่ะ" ในที่สุดเขาก็พูดออกมาจนได้ ยาหยีก้มหน้าซ่อนความเจ็บช้ำเอาไว้จนมิด ก่อนจะเงยหน้าขึ้นอีกครั้งและพูดออกไปเสียงแผ่วเบา "ฉันจะให้คุณดูสินค้าก่อนก็ได้...แล้วค่อยตัดสินใจ" เมื่อบิดาของตนเป็นโจรขโมยเพชรล้ำค่าของตระกูลมาเฟียที่ยิ่งใหญ่แห่งกรุงมอสโค ยาหยี จำต้องโยนศักดิ์ศรีของตัวเองทิ้งแล้วกลายเป็นหญิงไร้ยางอายเพื่อให้บิดารอดพ้นจากเงื้อมมือมัจจุราชอย่างเขา ทางเลือกเพียงทางเดียวที่มีคือยอมพลีกายให้ผู้ที่ขึ้นชื่อว่าหล่อเหลาในสามโลกได้เชยชม สาวพรหมจรรย์อย่างหล่อนแทบขาดใจตายเพราะบทพิศวาสเร่าร้อนรุนแรงที่ไม่เคยได้พานพบ ความวาบหวามครั้งแล้วครั้งเล่าที่เขามอบให้ทำให้ยาหยีคลั่งไคล้ในรสสิเน่หา กายสาวร่ำร้องโหยหาแต่เขาเพียงผู้เดียว หากภายในใจก็ต้องคอยย้ำเตือนตนเองไว้ว่า หล่อนก็เป็นได้แค่ของเล่นชั่วคราว สักวันพอเขาเบื่อ ก็จะถูกเขี่ยทิ้งอย่างไร้ความปรานี!! จากที่คิดจะตามไล่ล่าเด็ดหัวคนทรยศให้แดดิ้นไปต่อหน้า คอร์เนล ซีร์ยานอฟ เจ้าพ่อยักษ์ใหญ่แห่งวงการโทรคมนาคมในประเทศรัสเซีย ก็เปลี่ยนเป้าหมายทันทีเมื่อได้เจอสาวน้อยนัยน์ตากลมหวานซึ้ง ใบหน้าหวานๆ ส่งผลให้เขาต้องการอยากครอบครองหล่อนแทบคลั่ง คอร์เนลมั่นใจว่ามันจะมีผลกับร่างแกร่งได้ไม่นานหรอก เพราะสำหรับเขา ผู้หญิงคือวัตถุทางเพศเคลื่อนที่ได้เท่านั้น เพียงได้ลิ้มลองแค่ครั้งเดียว เขาก็ไม่เคยหันกลับไปกินของเก่าอีก แต่ทฤษฎีนี้กลับใช้ไม่ได้ผลกับหล่อน ให้ตายสิ! เขาไม่เคยรู้สึกติดใจผู้หญิงรุนแรงขนาดนี้มาก่อน คอร์เนลหลงใหลเนื้อนุ่มจนกลายเป็นเสพติด ทั้งที่ความยโสโอหังของบุรุษเลือดเย็นเยี่ยงเขาพยายามบอกกับตนเองว่า เขายังเชยชมร่างงามไม่คุ้มค่ากับสิ่งที่สูญเสียไป แต่ภายในใจลึกๆ กลับตะโกนก้องสวนทางออกมาว่า เขาขาดเธอไม่ได้แม้แต่วินาทีเดียว!!

เสด็จอาเลิกตามใจพระชายาสักทีเถอะ

เสด็จอาเลิกตามใจพระชายาสักทีเถอะ

Pinkygirl
4.8

ในชีวิตชาติที่แล้ว เพื่อช่วยรักแรกของตัวเอง คนชั่วสามคนได้ทำลายพลังการต่อสู้ของนาง ตัดแขนขาของนางออก ตัดเส้นเลือดของนางและปล่อยเลือดของนางไหลออกมาทั้งอย่างนั้น และทรมานนางจนตาย เมื่อเกิดใหม่ครั้งนี้ นางวางแผนอย่างรอบคอบ โดยสาบานว่าจะให้พวกเขาได้สัมผัสกับความทุกข์ทรมานที่นางเคยประสบมา! รักแรกที่ไร้เดียงสาอะไรกัน ที่จริงก็เป็นเพียงผู้หญิงที่ตีสองหน้าเก่ง อยากจะไต่ขึ้นไปสูงเหรอ งั้นก็จะให้เจ้าปีนขึ้นไป ยิ่งปีนขึ้นสูงมากเท่าไร ตอนตกลงมาก็จะยิ่งเจ็บมากเท่านั้น! พวกสวะสมควรได้รับบาปกรรมของพวกสวะ พวกมันทำชั่วกับนางไปชั่วชีวิตหนึ่ง นางจะทำให้พวกมันไม่ตายดี พวกคนที่เจ้าเล่ห์ ตีสองหน้าเก่ง นางจะจัดการกับทุกคน! แต่นางไม่เคยคิดเลยว่าในการแก้แค้นของนาง นางจะไปมีเรื่องกับเสด็จอาที่เป็นเจ้าแผนการเข้า ที่วัน ๆ ต้องการให้นางจูบและกอดเขาตลอดทั้งวัน ในขณะที่นางแก้แค้นคนชั่วนั้นยังสามารถสนิทสนมกับเสด็จอาด้วย ในความจริงแล้ว การที่เป็นผู้หญิงชั่วๆ ก็มีความสุขมาทีเดียวกว่าที่คิดเลย!

มงกุฎเลือด

มงกุฎเลือด

Tepui Frost
5.0

ในชาติก่อน นางได้ต่อสู้เพื่อประเทศชาติเป็นเวลาห้าปี แต่ความดีความชอบทางการทหารกลับถูกน้องหญิงยึดไป คู่หมั้นที่นางรักหมดใจนั้นกลับนิ่งเฉยและร่วมมือกับอีกฝ่ายผลักนางตกลงสู่ห้วงลึกจนต้องเสียชีวิตอย่างน่าสลดใจในคืนที่หนาวเย็น หลังจากได้เกิดใหม่ นางสาบานว่าจะทำให้ทุกคนที่รังแกนางได้รับผลกรรมที่สาสม เมื่อเผชิญหน้ากับครอบครัวที่เสแสร้งและผู้ชายเจ้าชู้ นางยิ้มเยาะ : ความดีความชอบทางทหาร? รางวัล? คู่หมั้น? เอาไปให้หมด นางหันหลังกลับและคุกเข่าในงานเลี้ยงในวังอย่างน่าตกใจโดยชี้ตรงไปยังมุมมืดที่มีอ๋องอวี้นั่งอยู่บนรถเข็น“ขอฝ่าบาททรงโปรดพระราชทานการสมรสระหว่างหม่อมฉันกับอ๋องอวี้เพคะ” ทุกคนต่างตกตะลึง อ๋องอวี้เซียวจือ ขาทั้งสองข้างใช้การไม่ได้และมีนิสัยเย็นชา เป็นคนที่ทุกคนหลีกเลี่ยงเสมือนปีศาจที่มีชีวิต ทุกคนหัวเราะเยาะนางว่าคงบ้าไปแล้ว ถึงรนหาที่ตายเช่นนี้ แต่ไม่มีใครรู้ว่านางเห็นถึงความโดดเด่นและพลังที่ซ่อนอยู่ลึกในตัวชายคนนี้ นางช่วยให้เขาฟื้นฟูความแข็งแกร่งและรักษาขาที่เป็นพิการ เขาสัญญาว่าจะให้ชีวิตที่มั่นคงแก่นางและเป็นที่พึ่งที่แข็งแกร่งที่สุดให้นาง เมื่อน้องหญิงที่แอบอ้างนำความดีความชอบทางทหารของนางไปอวดความเก่งกล้า และแม่แท้ ๆ ยังคงใช้กลอุบายควบคุมชะตากรรมของนาง… นางและอ๋องอวี้ร่วมมือกันวางแผนอย่างรอบคอบทุกขั้นตอน เปิดโปงกลโกงและแสดงความกล้าหาญในสนามรบ! จนกระทั่งอ๋องอวี้ยืนขึ้นได้อีกครั้งและมีอำนาจครอบครองราชสำนัก จนกระทั่งนางแสดงตราประทับที่แท้จริงข และให้ทหารทั้งหลายยอมรับ ทุกคนเพิ่งรู้สึกตระหนักว่า คนที่พวกเขาเคยทิ้งไปไม่ต่างจากขยะนั้น ทั้งคู่ได้จับมือกันแล้วครองแผ่นดินไว้ด้วยแล้ว

ซีอีโอผู้อ่อนแอต้องง้อเธอทุกวัน

ซีอีโอผู้อ่อนแอต้องง้อเธอทุกวัน

Elsworth Underwood
5.0

เซิ่งหนานหยินเกิดใหม่แล้ว ชาติที่แล้ว เธอถูกชายชั่วหักหลัง ถูกชายเสแสร้งใส่ร้าย โดนครอบครัวสามีเล่นงาน จนทำให้เธอล้มละลายและเป็นบ้าไป ในท้ายที่สุด เธอเสียชีวิตอย่างน่าสลดใจด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์เมื่อเธอตั้งครรภ์ได้ 9 เดือน แต่คนร้ายกลับทำเงินได้มากมาย และใช้ชีวิตทั้งครอบครัวอย่างมีความสุข เกิดใหม่ครั้งนี้ เซิ่งหนานหยินคิดตกอล้ว อะไรที่ว่าพระคุณช่วยชีวิต คนรักในใจอะไรกัน ล้วนไม่ต้องไปสน เธอจะจัดการชายชั่วหญิงร้าย สร้างชื่อเสียงให้กับตระกูลเก่าของตนเองขึ้นมาใหม่อีกครั้งและนำตระกูลเซิ่งไปสู่จุดสูงสุดของชีวิต สิ่งที่แตกต่างออกไปก็คือ คนที่หยิ่งมาตลอดในชาติที่แล้ว กลับเป็นฝ่ายริเริ่มมาหาเธอ "เซิ่งหนานหยิน การแต่งงานครั้งแรกผมไม่ทัน การแต่งงานครั้งที่สองก็ต้องถึงคิวผมแล้วสินะ"

ที่แท้เป็นผู้มีอิทธิพลระดับโลก

ที่แท้เป็นผู้มีอิทธิพลระดับโลก

Odey Jagoe
5.0

เสิ่นซือหนิงซ่อนตัวตนไว้ยอมทำทุกอย่างให้ แต่ความจริงใจของเธอกลับถูกสามีทำลายไปหมด และสิ่งที่เธอได้รับนั้นคือข้อตกลงการหย่า ด้วยความผิดหวังเธอจึงหันหลังจากไปและกลายเป็นตัวเองที่แท้จริงอีกครั้ง หลังจากได้เห็นความใกล้ชิดของสามีกับคนรักของเขา เธอก็จากไปด้วยความผิดหวัง จากนั้นเปิดเผยตัวตนที่เป็นนักปรุงน้ำหอมอัจฉริยะระดับนานาชาติ ผู้ก่อตั้งองค์กรข่าวกรองที่มีชื่อเสียง และผู้สืบทอดในโลกแฮ็กเกอร์ อดีตสามีของเธอเลยเสียใจมาก เมื่อเมิ่งซือเฉินรู้ว่าตัวเองทำผิด เขาก็เสียใจมาก หนิง ผมผิดไปแล้ว ให้โอกาสผมอีกครั้งเถอะ ทว่าฮั่วจิ่งชวนขาพิการนั้นกลับลุกขึ้นยืนและจับมือกับเธอว่า "อยากคบกับเธอ นายยังไม่มีค่าพอ"

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ
สยบรักดวงใจท่านอ๋อง
1

บทที่ 1 ผู้บุกรุก

18/01/2025

2

บทที่ 2 ช่วยเหลือ

18/01/2025

3

บทที่ 3 ถังอาจม

18/01/2025

4

บทที่ 4 ตรวจค้น

18/01/2025

5

บทที่ 5 ช่วยจนถึงที่สุด

18/01/2025

6

บทที่ 6 ทำเพื่อช่วยชีวิต

18/01/2025

7

บทที่ 7 ยอดฝีมือแคว้นเว่ย

18/01/2025

8

บทที่ 8 ชื่อของข้า

18/01/2025

9

บทที่ 9 พักรักษาตัว

18/01/2025

10

บทที่ 10 ภาพที่เกินความคาดหมาย

18/01/2025

11

บทที่ 11 ข้าน่าสังเวชมากนักหรือ

18/01/2025

12

บทที่ 12 ก่อกวน

18/01/2025

13

บทที่ 13 ปรากฏตัวอีกครั้ง

18/01/2025

14

บทที่ 14 บทเรียน

18/01/2025

15

บทที่ 15 ตามตอแย

18/01/2025

16

บทที่ 16 ร่วมงานเลี้ยง

18/01/2025

17

บทที่ 17 ผู้มีพระคุณ

18/01/2025

18

บทที่ 18 เปลี่ยนอาภรณ์

24/01/2025

19

บทที่ 19 การลอบสังหาร

24/01/2025

20

บทที่ 20 ปรนนิบัติ

24/01/2025

21

บทที่ 21 แสดงละคร

27/01/2025

22

บทที่ 22 กล่าวคำลา

27/01/2025

23

บทที่ 23 ในห้องหนังสือ

27/01/2025

24

บทที่ 24 หอการค้าฉางซู่

27/01/2025

25

บทที่ 25 เรื่องสำคัญที่ต้องบอก

28/01/2025

26

บทที่ 26 ลักพาตัว

28/01/2025

27

บทที่ 27 บรรยากาศในโรงเตี๊ยม

28/01/2025

28

บทที่ 28 แย่งชิง

28/01/2025

29

บทที่ 29 ปะทะ

05/02/2025

30

บทที่ 30 ลงโทษโบย

05/02/2025

31

บทที่ 31 แจ้งข่าว

05/02/2025

32

บทที่ 32 ซักถาม

05/02/2025

33

บทที่ 33 เอ่ยปากอ้อนวอน

05/02/2025

34

บทที่ 34 โทสะที่ไม่อาจระบายออก

05/02/2025

35

บทที่ 35 ยากวงหง

09/02/2025

36

บทที่ 36 อาการป่วยของมารดา

09/02/2025

37

บทที่ 37 ลอบเข้าจวนเจ้าเมือง

09/02/2025

38

บทที่ 38 คนคุ้นเคยในอดีต

10/02/2025

39

บทที่ 39 ป้อนยา

11/02/2025

40

บทที่ 40 เรื่องราวเมื่อสี่ปีก่อน

12/02/2025